Ο Μάριο Ντράγκι χτύπησε το καμπανάκι, αλλά δεν ανακάλυψε τον τροχό. Το πρόβλημα είναι γνωστό εδώ και καιρό. Καμπανάκια έχουν χτυπήσει πολλά. Εως τώρα, όμως, η Ε.Ε. αγνοεί τις προειδοποιήσεις. Και μόλις γίνονται εκλογές σε κάποια χώρα και αυξάνουν την επιρροή τους κόμματα ακραία και αντισυστημικά, τότε βγαίνει η ευρωπαϊκή ηγεσία και λέει πως κάτι πρέπει να γίνει, αλλά τίποτα δεν αλλάζει.

ΤΟ είδαμε πριν από λίγες ημέρες να συμβαίνει στις τοπικές εκλογές της Γερμανίας. Το ακροδεξιό AfD και η αντισυστημική αριστερο-δεξιά Βάγκενκνεχτ θριάμβευσαν. Το είδαμε στη Γαλλία, όταν η Λεπέν ήρθε πρώτη σε ψήφους στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών και στον δεύτερο γύρο κέρδισε η λαϊκιστική Aριστερά του Μελανσόν.

ΤΑ προβλήματα είναι γνωστά. Η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης. Οι εισαγωγές είναι περισσότερες από τις εξαγωγές. Υπάρχει ενεργειακή εξάρτηση από τρίτες χώρες. Το παραγωγικό μοντέλο πάσχει σοβαρά. Αποτέλεσμα; Η πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Η έλλειψη χρημάτων και οράματος για ένα καλύτερο αύριο, σε συνδυασμό με την υποχώρηση του κοινωνικού κράτους και την εμπέδωση ενός κλίματος εσωτερικής ανασφάλειας λόγω του Mεταναστευτικού, δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.

ΑΥΤΟ εκμεταλλεύονται οι ακραίες και αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις. Πατούν πάνω σε πραγματικά προβλήματα των κοινωνιών και με τοξική και λαϊκιστική ρητορική υπόσχονται φαντασιακές λύσεις. Οι πολίτες που έχουν οργή και απογοήτευση για το «σύστημα» καταφεύγουν με σχετική ευκολία στο «αντισύστημα». Λύση υπάρχει; Προφανώς, αλλά φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη για τη γραφειοκρατική Ευρώπη, που λειτουργεί διαρκώς με δραματική χρονοκαθυστέρηση. Δύσκολη λύση, γιατί θα πρέπει τα πλούσια κράτη του Βορρά να συμφωνήσουν σε έκδοση ευρωομολόγων, ουσιαστικά να δεχθούν την αμοιβαιοποίηση του χρέους. Εγινε μια φορά με το Ταμείο Ανάκαμψης στην εποχή της πανδημίας, αλλά στην κατάσταση που βρίσκονται τώρα η Γερμανία και οι δορυφόροι της, μάλλον, φαίνεται απίθανο να συμφωνούσαν σε κάτι ανάλογο.

Η έκθεση Ντράγκι είναι εξαιρετική. Διαπιστώνει το πρόβλημα. Προτείνει λύσεις. Και, έχει απόλυτο δίκιο ο σούπερ Μάριο, όταν λέει πως αν δεν ξυπνήσει η Ευρώπη, τότε αργά ή γρήγορα θα βαρέσει διάλυση. Χρήμα, κοινωνικό κράτος, ασφάλεια. Τα αυτονόητα ζητούν οι Ευρωπαίοι πολίτες. Τα αυτονόητα δεν κατανοούν στις Βρυξέλλες. Αν δεν γεφυρωθεί αυτό το χάσμα, τότε τα πράγματα θα πάνε ακόμα χειρότερα, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Η Ευρώπη έχει μία από τις τελευταίες ευκαιρίες για να σωθεί. Μόνο που απαιτείται αλλαγή πολιτικής εδώ και τώρα.