Από τις 16 Σεπτεμβρίου και για έξι μήνες το Βερολίνο θα εφαρμόσει πολύ σκληρά μέτρα για τον έλεγχο της εισόδου στη χώρα αλλοδαπών, μεταναστών, προσφύγων. Ο φόβος είναι ένας και όχι μόνο γερμανικός: ο ισλαμικός εξτρεμισμός.

Μόλις πριν από 48 ώρες ενημερώθηκε και η υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η απόφαση της Γερμανίας προκαλεί κλυδωνισμούς σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό πλέγμα διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, σε συνδυασμό με τα ευρύτερα θέματα ασφαλείας. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι για πρώτη φορά ανατρέπεται στην πράξη η ελεύθερη διακίνηση προσώπων στις εντός Συνθήκης Σένγκεν χώρες είναι ιστορικά σημαντικό. Δεν είναι, όμως, κάτι καινούργιο. Ηδη από το 2015 στα σύνορα της Γερμανίας με την Πολωνία, την Τσεχία και την Ελβετία τα μέτρα ελέγχου της διέλευσης των προσώπων είναι ιδιαιτέρως αυξημένα. Παράλληλα, τα νέα μέτρα της Γερμανίας θα ισχύουν και στα σύνορα με τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, τη Δανία και την Ολλανδία.

Στη Γερμανία ζουν περισσότερα από 5 εκατ. μουσουλμάνοι. Τον Απρίλιο του ’24 η γερμανική κοινή γνώμη -και κατ’ επέκταση, η ευρωπαϊκή- ήρθε αντιμέτωπη με μια συγκλονιστική αποκάλυψη. Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εγκληματολογικών Ερευνών της Κάτω Σαξονίας (KFN), το 67,8% των μουσουλμάνων μαθητών που φοιτούσαν σε σχολεία της Γερμανίας δήλωνε ότι «οι κανόνες του Κορανίου είναι σημαντικότεροι από ό,τι το Σύνταγμα και οι νόμοι» του γερμανικού κράτους. Επιπλέον, το 51,5% θεωρούσε ότι «μόνο το Ισλάμ είναι σε θέση να δώσει λύσεις στα προβλήματα της εποχής μας» και το 45,8% ότι «ένα ισλαμικό θεοκρατικό σύστημα είναι το καλύτερο πολίτευμα». Μια πραγματικότητα την οποία ουδείς μπορεί να αγνοεί.

Οπως και, μέρα που είναι σήμερα, ουδείς έχει ξεχάσει ότι ο Μοχάμεντ Ατα, ο αιγυπτιακής καταγωγής τρομοκράτης που πιλοτάρισε το πρώτο αεροσκάφος στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ζούσε στη Γερμανία για πολλά χρόνια, όπου και ριζοσπαστικοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Εκεί όπου υπήρχε ο περιβόητος «πυρήνας του Αμβούργου», τον οποίον συντόνιζε η «Αλ Κάιντα» με την απευθείας καθοδήγηση του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Η έδρα τους ήταν το γνωστό τζαμί Αλ Κουτς, όπου σχεδιάστηκε ένα πολύ μεγάλο μέρος του μεγαλύτερου τρομοκρατικού χτυπήματος της νεότερης Ιστορίας. Οσες επιφυλάξεις έχει η Ευρώπη, το βέβαιον είναι πως δεν μπορεί να παριστάνει ότι δεν βλέπει. Στον αντίποδα στέκουν οι πολιτικές ενσωμάτωσης των μεταναστών που αναζητούν καλύτερη ζωή και μέλλον. Και αυτή, πράγματι, είναι ισορροπία του τρόμου…