Που σημαίνει -δίχως υπερβολή- ότι ο πολιτισμένος δυτικός κόσμος περνά ακόμα μία από τις χειρότερες περιόδους της Ιστορίας του. Είναι τρομακτικό η μόνη χαραμάδα αισιοδοξίας να είναι η υποψία ότι το δίδυμο Τραμπ-Μασκ μπορεί και να μπλοφάρει, στο πλαίσιο του διαπραγματευτικού παιχνιδιού που ξέρει πολύ να κάνει κάθε ζάμπλουτος κρετίνος.

Ακραίες απειλές με σκοπό η αντίπαλη πλευρά να νιώσει ακόμα και χαρούμενη όταν καταφέρει να διασώσει έστω και τα ελάχιστα. Και το πιο επικίνδυνο από όλα -κάτι που ξέρει πολύ καλά να κάνει ο Μασκ και κατ’ επέκταση ολόκληρο το σύστημα εξουσίας που ρυθμίζει και επηρεάζει- είναι ότι η δυσπιστία των πολιτών στη Δημοκρατία καλλιεργείται ολοένα και περισσότερο.

Ο Μασκ, ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης μηχανής παραγωγής προπαγάνδας και διακίνησης πληροφοριών στον πλανήτη, ξέρει πολύ καλά πώς να τροφοδοτεί τις αγέλες του καθημερινού όχλου εναντίον του οποιουδήποτε θεωρεί εχθρό του ή δυνητικό εμπόδιο στα σχέδιά του, με κύριο όπλο τον θυμό και τη χυδαιότητα. Ολοι θυμόμαστε, αλλά και βλέπουμε καθημερινά και την ελληνική εκδοχή της χυδαιολογίας εναντίον των πολιτικών θεσμών. Δεν είναι ακόμα μία θεωρία συνωμοσίας.

Η πραγματικότητα έχει καταρρεύσει, όσες φορές και με όσους διαφορετικούς τρόπους και αν το γράψουμε. Ο Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ με τα λεφτά του Μασκ. Ο δικτάτορας των αλγόριθμων είναι σε ευθεία γραμμή συνεννόησης με τους κανονικούς δικτάτορες αυτού του κόσμου. Η συγκεντρωτική επεξεργασία των δεδομένων είναι το ατομικό όπλο της εποχής. Η παραμόρφωση της Δημοκρατίας σε αυτό ακριβώς βασίζεται, στην κατασκευή και τη διάδοση μιας πραγματικότητας κομμένης και ραμμένης αναλόγως. Η μόνη παρηγορητική σκέψη είναι ότι στο τέλος η αλήθεια κερδίζει. Αλλά μέχρι τότε;