ΑΣ ξεκινήσουμε από αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο. Η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της Ν.Δ. Στη δημοσκόπηση η κεντροδεξιά παράταξη εμφανίζεται να λαμβάνει 28,3%, ποσοστό ίσο με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του περασμένου Ιουνίου. Προφανώς και απέχει πολύ από το 41% των εθνικών εκλογών του 2023, αλλά, πέρα από την κυβερνητική φθορά, θα πρέπει να συνυπολογιστεί πως βρισκόμαστε δυόμισι χρόνια μακρά από τις επόμενες κάλπες και αυτή τη στιγμή δεν τίθεται κάποιο διακύβευμα ούτε υπάρχει πολιτική πόλωση.

ΑΠΟ την άλλη, όμως, η υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη παραμένει ακόμα το δυνατό χαρτί της Νέας Δημοκρατίας. Στην ερώτηση για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό λαμβάνει 25,1%, δεύτερος έρχεται ο «Kανένας» με 23,5% και μετά ακολουθεί το… χάος, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να πιάνει μόλις 9,7%.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ, προφανώς, και εμφανίζει αυξημένα ποσοστά φτάνοντας στο 17,5%, αλλά δεν δείχνει να διαθέτει κάποια δυναμική, ώστε να μπορεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Ν.Δ. Στο 9,9% βρίσκονται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση, ενώ φέρονται να εξασφαλίζουν την είσοδό τους στη Βουλή η Φωνή Λογικής, το Κίνημα Δημοκρατίας, η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25 και η Νίκη. Ολα δείχνουν, λοιπόν, πως σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα και το 2027 θα προκύψει μια πολυκομματική Βουλή, με πολυκερματισμένη τόσο την Αριστερά όσο και την Ακροδεξιά.

ΠΑΜΕ, όμως, τώρα να δούμε ποια είναι τα κρίσιμα στοιχήματα για τη Ν.Δ., ώστε να μπορέσει να πετύχει την αυτοδυναμία και να κερδίσει μια τρίτη κυβερνητική θητεία. Το κορυφαίο πρόβλημα, αδιαμφισβήτητα, παραμένει η ακρίβεια σε προϊόντα, υπηρεσίες και στέγαση. Η κυβέρνηση μπορεί μεν να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και να εφαρμόζει πολιτικές που αυξάνουν μισθούς- συντάξεις και μειώνουν φόρους, αλλά για την ώρα φαίνεται πως δεν επαρκούν να στηρίξουν τα νοικοκυριά, ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στη δύσκολη καθημερινότητα. Αρα, η κυβέρνηση οφείλει μέσα στο 2025 να λάβει σημαντικά μέτρα ενίσχυσης του διαθέσιμου εισοδήματος και της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Από την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος και από το κατά πόσον η ανάπτυξη θα περάσει και στην πραγματική οικονομία, θα εξαρτηθεί και το αν θα πετύχει τρίτη σερί εκλογική αυτοδυναμία.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, η κυβέρνηση οφείλει να ρίξει το βάρος στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και της Ασφάλειας, που δημοσκοπικά προβληματίζουν τους πολίτες και δημιουργούν κλίμα δυσαρέσκειας.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ τρία ερωτήματα που προκύπτουν. Διαθέτει η κυβέρνηση την απαιτούμενη πολιτική βούληση; Οι κινήσεις της δείχνουν πως τη διαθέτει. Υπάρχει επαρκής χρόνος για να βελτιωθούν η οικονομική κατάσταση των πολιτών και η καθημερινότητα; Χρόνος υπάρχει, πρέπει να βρεθεί και το ανάλογο χρήμα. Μπορεί η κυβέρνηση να υλοποιήσει τις πολιτικές που απαιτεί η κατάσταση; Αυτό μένει να απαντηθεί από τα κυβερνητικά στελέχη.