Ηδη υπάρχουν εκτιμήσεις για τους κερδισμένους και τους χαμένους μιας άθλιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Θα τις επιβεβαιώσουν και οι μετρήσεις των επόμενων ημερών. Η «συζήτηση» που έγινε δεν είχε ούτε αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό ούτε πολιτικό πολιτισμό ούτε επιχειρήματα ούτε τσίπα εν τέλει. Αυτή η Βουλή πιθανώς να είναι η χειρότερη της Μεταπολίτευσης. Χειρότερη και από τη Βουλή του 2015. Εννέα κόμματα και κάμποσοι ανεξάρτητοι συνθέτουν την πιο αλλοπρόσαλλη Βουλή της Μεταπολίτευσης. Μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν δημιουργηθεί 3,5 κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας και Κίνημα Δημοκρατίας). Πρόκειται για μία Βουλή που συγκροτήθηκε με άλλη αξιωματική αντιπολίτευση και το σαράκι του μικροκομματισμού και του διχασμού ανέδειξε άλλο δεύτερο κόμμα.

Οι αποχωρήσεις και οι προσχωρήσεις δίνουν και παίρνουν, θυμίζοντας τούρκικο παζάρι. Εξελέγησαν βουλευτές, κυρίως από τα μικρότερα κόμματα, οι οποίοι δεν κάνουν ούτε για καφενειακή συζήτηση. Ασχετοι, αμαθείς, θρασείς, με πεζοδρομιακή συμπεριφορά, έχουν ρίξει το επίπεδο της Βουλής στα τάρταρα. Ανθρωποι που περνιόντουσαν για «σοβαροί» αποκαλύπτονται πιο φαιδροί και από κλόουν με πολιτική περιβολή.

Το πάρτι της τραγωδίας τελείωσε. Και τι αφήνει πίσω του; Αφήνει μια κυβερνητική πλειοψηφία συμπαγή, η οποία ήταν και η μόνη που είχε προγραμματικό λόγο και συγκεκριμένες προτάσεις για τα πολιτικά και θεσμικά προβλήματα. Αφησε «θριαμβεύτρια» του πολιτικού παραλογισμού μία αρχηγό κόμματος η οποία θεωρεί εαυτόν κάτι σαν Πάπα της πολιτικής, αλαζονική, εμπαθή και εχθροπαθή. Τι να κάνουν ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Σ. Φάμελλος και ο Α. Χαρίτσης μπροστά στην αδίστακτη Ζ. Κωνσταντοπούλου; Σαν μαθητούδια φαίνονταν. Κι από κοντά ο αποκλειστικός αντιπρόσωπος του Ιησού στη χώρα, ο Κ. Βελόπουλος, ο οποίος, αφού ψέκασε την αίθουσα, άφησε άναυδο το πανελλήνιο λέγοντας ότι θα κυβερνήσει «μόνος του». Το ΚΚΕ ήταν το ΚΚΕ που δεν θα αλλάξει, ακόμα κι αν ο ήλιος ανατείλει από τη δύση. Και υπήρχε και ο νεωκόρος της συνοικιακής ενορίας, ονόματι Δ. Νατσιός, που θυμιάτιζε μαζί με τους βοηθούς νεωκόρου.

Η εικόνα ήταν θλιβερή και τραγική. Περίπου 142 βουλευτές δεν είχαν να ψελλίσουν λέξη για την οικονομία, την Παιδεία, τις μεταφορές, την αλλαγή του σάπιου κράτους, το νέο εφιαλτικό τοπίο που επικρατεί στη μετά Τραμπ εποχή και τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη χώρα μέσω της επικείμενης αναθεώρησης του Συντάγματος. Είχαν μόνο ατεκμηρίωτες κατηγορίες, fake news, εχθροπαθείς αντιδράσεις και χουλιγκανική συμπεριφορά.

Αποτέλεσμα: Αφού τελείωσε το «πανηγυράκι» -γιατί, δυστυχώς, τέτοιο ήταν- η μεν κυβέρνηση προσπαθεί να ανασυνταχθεί έχοντας πάρει έμμεση ψήφο εμπιστοσύνης, η δε αντιπολίτευση επιστρέφει στον μικρόκοσμο της εμμονής και της πολιτικής κουτοπονηριάς. Ο Ν. Ανδρουλάκης θυμήθηκε την «αυτόνομη πορεία», αφού προηγουμένως την κουρέλιασε μες στην πολλή συνάφεια του αντιθεσμικού τόξου. Ο Σ. Φάμελλος συνειδητοποίησε ότι δεν κατάφερε να χτίσει το πολυπόθητο αντικυβερνητικό μέτωπο που ήθελε, ώστε να βρει έναν κάποιο ρόλο. Του γύρισαν την πλάτη και το ΠΑΣΟΚ, που μάλλον συνειδητοποίησε τη ζημιά που έπαθε, αλλά και η Νέα Αριστερά, η οποία παρότι βλέπει την επόμενη Βουλή με τα κιάλια, αρνείται συζήτηση για «κοινή πορεία» με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στις εφήμερες (;) δάφνες τους επαναπαύονται τα «άκρα» της Ζ. Κωνσταντοπούλου και του Κ. Βελόπουλου κάνοντας φιλόδοξα όνειρα, τα οποία κινούνται μεταξύ αυτοδυναμίας και παντοδυναμίας. Υπάρχει όμως και μία χώρα βασανισμένη και ταλαιπωρημένη και από τα τραγικά επικίνδυνα λάθη των «αγανακτισμένων», αλλά και από τις ολιγωρίες, τις καθυστερήσεις και τις αστοχίες της κυβέρνησης.

Υπάρχουν δύο χρόνια μπροστά έως τις εκλογές. Χρόνος που δεν είναι ούτε πολύς ούτε λίγος. «Πόσος» ακριβώς είναι θα προσδιοριστεί αποκλειστικά και μόνο από την επανεκκίνηση της κυβέρνησης. Το πολιτικό σκορποχώρι που συγκροτεί την αντιπολίτευση δεν δείχνει κανένα δείγμα ότι μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Εκτός κι αν το ΠΑΣΟΚ γίνει ΠΑΣΟΚ και όχι «ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη».

ΑΙΧΜΗ

Η ΜΑΝΑ ΦΥΤΡΟΥ ΣΤΟ ΜΑΤΙ

Μάνα χαροκαμένη είναι και η Βαρβάρα Φύτρου, που έχασε στο Μάτι δύο αγγελούδια και τον άντρα της. Καταθέτοντας στη δίκη που γίνεται και πλησιάζει προς το τέλος της, ξεδίπλωσε μπροστά στο δικαστήριο όλο το δράμα της. Κάποια στιγμή που κατάλαβε ότι μακρηγορούσε, ζήτησε συγγνώμη από την πρόεδρο, λέγοντας: «Συγγνώμη που μακρηγορώ, αλλά είναι η ιστορία της ζωής μου». Για να εισπράξει από την πρόεδρο το εντυπωσιακό: «Συντομεύετε όμως γιατί περιμένουν κι άλλοι να πουν την ιστορία της ζωής τους…».

Φαντάζομαι, όταν μετά από πολύ καιρό αρχίσει η δίκη για την τραγωδία των Τεμπών, κάποιος/α πρόεδρος να έλεγε κάτι αντίστοιχο σε κάποιον από τους χαροκαμένους γονείς των θυμάτων. Ή μάλλον δεν θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν από τους εμπόρους ανθρωπιάς και ευαισθησίας, που τώρα δεν ψέλλισαν κουβέντα.

Πρόκειται για τη δίκη με τα 104 θύματα κι έναν κ. Ματθαιόπουλο (έγινε αρχηγός της Πυροσβεστικής) ο οποίος έχει ομολογήσει στην πρώτη δίκη ότι εκβίασε τον ερευνητή-πραγματογνώμονα της Πυροσβεστικής κ. Λιόλιο, να γράψει άλλα απ’ αυτά που βρήκε. Ο ορισμός της συγκάλυψης, δηλαδή, και με όνομα υπουργού και πολιτικού προσώπου πίσω από τη συγκάλυψη.

Η εξίσου τραγική μάνα Βαρβάρα Φύτρου ολοκλήρωσε την κατάθεσή της λέγοντας: «Είμαι σίγουρη ότι αν η Πυροσβεστική είχε ενημερώσει έγκαιρα το Λιμενικό και το ΓΕΕΘΑ (που κινητοποιήθηκε, τελικά, με δική του πρωτοβουλία), τότε θα είχαν βρει την Εβίτα (σ.σ. την 12χρονη κόρη της). Αυτό για εμένα δεν είναι αμέλεια, είναι εγκληματική αδιαφορία»…

Πόσο αλλιώς επιτρέπουν οι ελαστικές συνειδήσεις να «διαβάζονται» και να αντιμετωπίζονται αντίστοιχες τραγωδίες;

Δομικός ανασχηματισμός

Ο ανασχηματισμός που θα γίνει την Παρασκευή, ή το αργότερο την προσεχή Δευτέρα, ουσιαστικά είναι ένας προαναγγελθείς ανασχηματισμός. Σπάζοντας τη μακρόχρονη παράδοση, η οποία ήθελε τις υποτιμήσεις του νομίσματος και τους ανασχηματισμούς να μην προαναγγέλλονται.

Ο επικείμενος ανασχηματισμός, λοιπόν, δεν έχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Ενώ οι συνθήκες μέσα στις οποίες γίνεται μάλλον τον υπερβαίνουν. Τι μένει λοιπόν στον Κ. Μητσοτάκη, ώστε να έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα ο ανασχηματισμός; Να είναι δομικός και όχι διορθωτικός, να έχει σαφή πολιτικό προσανατολισμό και να δημιουργήσει μια μάχιμη κυβέρνηση, η οποία να μπορεί να συγκρουστεί με τις παθογένειες του παλιού κράτους και να επιταχύνει τις θετικές μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ή γίνονται. Τίποτε άλλο δεν έχει νόημα τώρα…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Κατά τον ευλαβή βουλευτή της Νίκης, Ν. Παπαδόπουλο, βανδαλισμός και Χριστιανισμός συμβαδίζουν; Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι…

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Και το York, που θέλει να ιδρύσει δύο πανεπιστήμια στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, υποθέτω, κύριε Ανδρουλάκη, είναι το… 65^ο του York, όπως και της Σορβόννης;