Η ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ είναι αυτή που οδήγησε σε αυτό -όπως και αν λέγεται- που ανατίναξε τη διεθνή ειδησεογραφία τα περασμένα 24ωρα και προβλήθηκε ως «η μεγάλη ειρηνευτική παρέμβαση του προέδρου Τραμπ, σύμφωνη με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις» ή «το τέλος του πολέμου». Επί της ουσίας, όμως, ουδόλως τον ενδιαφέρει η Ουκρανία, σε αντίθεση με την Ευρώπη που από την πρώτη στιγμή στέκεται στο πλευρό της, με την αποφασιστικότητα που της επιτρέπουν οι οικονομικές, αμυντικές και γεωπολιτικές της αντοχές.

Ο Τραμπ, σαν να του ανήκει και αυτό το οικόπεδο του πλανήτη, το χαρίζει στον Πούτιν στο πλαίσιο της πολιτικής του εξευμενισμού του λόγω των σχέσεων με τον άλλον εχθρό του, την Κίνα. Επί της ουσίας, όπως γράφει στον Guardian ο καθηγητής Timothy Garton Ash, αυτό που προτείνει ο Τραμπ είναι στην πραγματικότητα μια νέα «Γιάλτα», αναφερόμενος στη διάσκεψη ΗΠΑ, Σοβιετικής Ενωσης και Μ. Βρετανίας τον Φεβρουάριο του 1945 στο θέρετρο της Κριμαίας. ΗΠΑ και Ρωσία θα πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη της Ουκρανίας με την ελάχιστη, αν συμβεί και αυτή, εμπλοκή της Ουκρανίας ή άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Ο ASH μιλά για «προδοσία». Ο Πούτιν έκανε τον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας. Ο Τραμπ μίλησε απευθείας μαζί του -προφανώς στην ίδια γλώσσα- και αναφέρθηκε στα «μεγάλα έθνη μας». Σαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ να συνομιλούσε με τον Χίτλερ και να του πρόσφερε ένα κομμάτι της Ευρώπης για να σταματήσει να βομβαρδίζει το υπόλοιπο. Με τη διαφορά ότι την εποχή της Γιάλτας η Ευρώπη ήταν απολύτως κατεστραμμένη. Τώρα μπορεί να ταπεινώθηκε αλλά παραμένει ισχυρή, πλούσια και, κυρίως, δημοκρατική…