Ασκησε κριτική στον Νίκο Παππά για το φιάσκο με τις τηλεοπτικές άδειες. Θυμάται ότι ο Παππάς ως το 2018 λειτουργούσε ως alter ego του και ότι καταδικάστηκε για παράβαση καθήκοντος επειδή εξετέλεσε την εντολή του προκειμένου να ελεγχθεί το τηλεοπτικό τοπίο; Και επί πέντε σχεδόν χρόνια τολμούσε να μιλά αυτός για έλεγχο των ΜΜΕ και για το «μαύρο» στην ΕΡΤ; Αναρωτιέμαι πώς η νυν διοίκηση της ΕΡΤ περνά και βλέπει, κάθε μέρα, το μνημείο των «πεσόντων στην ΕΡΤ» επειδή η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου την έκλεισε, μην τυχόν και συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Και δεν αναφέρομαι στον δειλό εταίρο τους που δέχθηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ και το βράδυ προσήλθε επαίτης στον Τσίπρα.

Ποιος περίμενε να ακούσει από τον Τσίπρα, ως πεπτωκότα πρωθυπουργό, ότι «ποτέ δεν θα έβαζε σε κίνδυνο το αστικό σύστημα»; Οταν, με τρόμο, θυμόμαστε τη νύχτα της 28ης Ιουνίου 2015, που ανακοίνωσε ότι θα κάνει δημοψήφισμα, «μένουμε ή φεύγουμε από την Ε.Ε.»; Γιατί αυτό ήταν το ουσιαστικό ερώτημα. Και τώρα εξήγησε ότι εξαιτίας του δημοψηφίσματός του η Ε.Ε. έκανε πίσω και αυτός επίσης; Και δεν βρέθηκε κάποιος να του πει ότι ο μεν Σαμαράς διαπραγματευόταν με τη Μέρκελ για 1 δισ. δανειακή σύμβαση κι εκείνος, εξαιτίας της επικίνδυνης διαπραγμάτευσής του με τους δανειστές, χρέωσε την Ελλάδα, με το μνημείο-Μνημόνιο της ανικανότητάς του, με 100 δισ. κατά τον Ρέγκλινγκ (του ΕSM) και 200 δισ. κατά τον Βίζερ του EWG; Δεν του έχει πει κανείς ότι η επανάληψη δεν είναι πάντα μήτηρ μαθήσεως.

Ειδικά στην πολιτική, η επανάληψη ότι αυτός οδήγησε την Ελλάδα στην έξοδο από το Μνημόνιο ή ότι η κυβέρνησή του ήταν «η εντιμότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος» αναγκάζει τον καθένα να θυμηθεί την «εξομολόγηση» του Νίκου Παππά στον Μιωνή για «τα μαγαζάκια στου Μαξίμου που πάνε καλά, αρκεί να μην ενοχλούν το μαγαζί-γωνία». Νομίζει ότι με την εμφάνισή του αποκαθιστά το πολιτικό παρελθόν του ή τις επιλογές του, όπως τον Βαρουφάκη που αποκάλεσε και asset της κυβέρνησής του;

Διαπίστωσε, ξαφνικά, ότι η Αριστερά δεν συμβαδίζει με τις εξελίξεις και δεν δίνει καμία προοπτική ενθουσιασμού και μιας καλύτερης ζωής. Καλά, αυτός δεν ήταν ο ηγέτης της Αριστεράς ως τον Ιούνιο του 2023; Μέσα σε οκτώ μήνες η Αριστερά έμεινε πίσω στις εξελίξεις και δεν δίνει προοπτική καλύτερης ζωής; Τέτοιου είδους δομικές διαπιστώσεις έγιναν άμα τη αποχωρήσει του;

Λέγεται ότι γράφει την ιστορία της διακυβέρνησής του. Καλά κάνει για να του περνά η ώρα, αλλά η Ιστορία δεν παραγράφεται από τους πολιτικούς, ούτε ξαναγράφεται από τους πρωταγωνιστές της καταπώς τους συμφέρει.