Στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, η Επανάσταση ήταν στο ξεκίνημά της και είχαν επιτευχθεί οι πρώτες σημαντικές και στρατηγικής σημασίας νίκες, χάρη κυρίως στον Κολοκοτρώνη. Ετσι, η Διακήρυξη και το Σύνταγμα
της Επιδαύρου ήταν αποτέλεσμα του ενθουσιασμού που είχαν δημιουργήσει αυτές και της κηρύξεως της «Πολιτικής Υπαρξης και Ανεξαρτησίας του Ελληνικού Εθνους».

Στη Β’ Εθνοσυνέλευση του Αστρους, με αναπτυσσόμενη σε κάποιο βαθμό την κρατική οντότητα της Ελλάδας, εκδηλώθηκαν από τη μερίδα των ολιγαρχικών (Μαυροκορδάτου, Κωλέττη, Κουντουριώτη κ.ά.) οι αδυναμίες που μας κατατρύχουν έως και σήμερα. Μικροσυμφέροντα, μικροψυχίες, φθόνος, οικογενειοκρατία, αναποδογύρισμα αξιών, εμπάθεια και με κάθε τρόπο αρπαγή της εξουσίας ήταν τα ζιζάνια που σπάρθηκαν τότε και προκάλεσαν
στη συνέχεια την εμφύλια διαμάχη. Η σοφία, η μετριοπάθεια, η ευστροφία και προπάντων η φιλοπατρία του Κολοκοτρώνη συνετέλεσαν στο να μην αρχίσει ο εμφύλιος στο Αστρος. Σημειώνεται ότι, λόγω των επιτυχιών του, ο Γέρος του Μοριά ήταν ο κύριος στόχος της φατρίας των ολιγαρχικών…

Είναι λυπηρό που διακόσια χρόνια μετά το Αστρος η ξεπερασμένη νοοτροπία και η απαράδεκτη πολιτική συμπεριφορά δεν έχουν εκλείψει. Τα ελαττώματα που φάνηκαν στη δεκαετία του 1820 έφεραν τους Ελληνες κοντά στην αποτυχία του παγκόσμιας απήχησης εγχειρήματός τους για ελευθερία και ανεξαρτησία, και οδήγησαν στην εξάρτησή μας από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Τα ίδια ελαττώματα σήμερα δυσχεραίνουν την ανάπτυξή μας και οδηγούν σε εθνικό μαρασμό.

Βεβαίως υπήρξε στο Αστρος -και υπάρχει και σήμερα- μία εκλεκτή μερίδα Ελλήνων που δίδαξαν και διδάσκουν τις σταθερές αξίες και τα αιώνια ιδανικά του έθνους μας, εκείνων που δεν τους αγγίζουν οι μικρότητες και τα συμφέροντα. Ο Κολοκοτρώνης συνετέλεσε στο τέλος της Εθνοσυνέλευσης του Αστρους στο να υπάρξει συμφωνία και να εγκριθεί ομόφωνα Διακήρυξη, την οποία πιθανότατα συνέταξαν ο επίσκοπος Βρεσθένης, Θεοδώρητος, και ο
εκπρόσωπος στην Εθνοσυνέλευση των κατοίκων της Ανδρου, κληρικός Θεόφιλος Καΐρης, ο οποίος και την ανέγνωσε. Γράφεται μεταξύ άλλων:

«…Εχομεν αμετάθετον απόφασιν όλοι, όλοι οι Ελληνες, ή να αποκτήσωμεν
την ανεξαρτησίαν μας εντελώς, έθνος χωριστόν, αυτόνομον και ανεξάρτητον
αναγνωριζόμενοι, διά την δόξαν της αγίας ημών πίστεως και την ευτυχίαν
των ανθρώπων, ή με τα όπλα εις τας χείρας όλοι, όλοι οι Ελληνες, να
καταβώμεν εις τους τάφους, αλλά χριστιανοί και ελεύθεροι…».
Η εν λόγω Διακήρυξη αποτελεί έξοχο κείμενο φιλοπατρίας, που δείχνει ότι
η πλειοψηφία των συμμετασχόντων κατά την κρίσιμη ώρα μπορούσε να αρθεί
στο ύψος των περιστάσεων. Μακάρι αυτό να ισχύει και σήμερα.