Ηταν στο χέρι του κ. Ανδρουλάκη να επισκεφθεί την ΕΥΠ και να έχει όλη την πληροφόρηση σχετικά με την περίπτωσή του, αντί να οργιάζουν οι φήμες για τους λόγους που ξένες υπηρεσίες ζήτησαν τη συνεργασία των ελληνικών για το πρόσωπό του. Του ζήτησε ο κ. Γεραπετρίτης συνάντηση για να τον ενημερώσει και αρνήθηκε. Και προχθές δήλωσε ότι ο κ. Μητσοτάκης έπρεπε να τον ενημερώσει. Και γιατί δεν το έλεγε από τη αρχή να είχε τελειώσει η υπόθεση και να ενημέρωνε και τους πολίτες για τους λόγους της καχυποψίας των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Εκτός από τις παρακολουθήσεις εις βάρος του και που δεν θέλησε να μάθει τους λόγους -ή γιατί ήξερε τους λόγους;- έχει κάτι άλλο συνεισφέρει στο δημόσιο διάλογο από το 2014 όταν εξελέγη ευρωβουλευτής και παρέμεινε στην ίδια θέση επί εννέα χρόνια; Εχει καταστήσει εμφανή την πολιτική παρουσία του από τις 12 Δεκεμβρίου 2021 που ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ;
Kινεζική απόβαση στην πίσω αυλή του Τραμπ
Αν ερωτηθούν οπαδοί του ΠΑΣΟΚ τι νέο κόμισε στο κόμμα ο Ανδρουλάκης από τη στιγμή που διαδέχθηκε τη Φώφη, ποιες νέες αρχές επέβαλε, ποιο πρόγραμμα διακυβέρνησης ή ποια πολιτική επέλεξε και πώς θα πορευτεί το κόμμα του μετά τις επερχόμενες εκλογές, ουσιαστική απάντηση δεν υπάρχει. Αλλά με «βάρκα την ελπίδα» δεν ψηφίζει ο πολίτης. Με το «να δούμε και να κάνουμε» δεν υπάρχει βάση συζήτησης, πολλώ δε μάλλον όταν αυτός ονειρεύεται να παίξει ρόλο μπαλαντέρ ανάμεσα στα κόμματα.
Με κομματικά αποκόμματα κυβέρνηση δεν γίνεται, ούτε μπορεί να κηρυχτεί «πόλεμος» σε όσα στοίχισαν 57 ζωές στα Τέμπη. Ο Τσίπρας πορεύεται αγκαλιά με συνδικαλιστές, με στελέχη του πολακισμού που κορυβαντιούν για τη δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς. Ετσι πάμε μόνο πίσω. Η κυβέρνηση πρέπει να είναι αποφασισμένη για συγκρούσεις καθολικού εκσυγχρονισμού. Ο Μητσοτάκης έχει απόλυτο δίκιο να στέκεται στην απαίτηση της αυτοδυναμίας για να κυβερνηθεί η χώρα.