Τα τεράστια ερωτηματικά δεν απαντήθηκαν στην πολύμηνη δίκη που κατέληξε σε δικαστικό φιάσκο. Οι ομόφωνες δεκαοκτώ αθωώσεις
– από είκοσι έναν κατηγορούμενους- ήταν τεράστια πρόκληση! Και οι καταδικασθέντες; Εξαγόρασαν τις ποινές τους και γύρισαν σπίτι τους. Μαζί κι εκείνος που προκάλεσε την τραγωδία. Ποια περιφερειάρχης και ποιοι δήμαρχοι -σε διακοπές- να έβγαζαν ένα αυτοκίνητο «με ντουντούκα» για να μη βρουν οι φλόγες ανέμελους τους κατοίκους στα σπίτια τους; Πού ήταν η Πυροσβεστική και πού τα εναέρια της μέσα -ένα ελικόπτερο φάνηκε στον ορίζοντα και χάθηκε-, ενώ δεν είχαν τα στελέχη της ούτε επικοινωνία μεταξύ τους; Γιατί δεν χρησιμοποίησαν ραδιόφωνα και τηλεοράσεις να στείλουν μήνυμα εκκένωσης να σωθούν ζωές; Ποιος επικεφαλής της Αστυνομίας έδωσε εντολές και οι άνδρες του «εκατό» δεν επέτρεψαν στους αλλόφρονες πολίτες να εγκαταλείψουν το καμίνι, αλλά, κλείνοντας το δρόμο, τους έστελναν πίσω να καούν; Πού ήταν το Λιμενικό να βγάλει τον κόσμο από τη θάλασσα που ζεματούσε; Αυτές οι υπηρεσίες συγκροτούν το κράτος που αποδείχθηκε κράτος επικίνδυνο για την ασφάλεια των πολιτών του, κράτος τέλεια διαλυμένο.
Oι εκλογές των social media στη Γερμανία
Και ενώ έκαιγαν τα πάντα, ο τότε πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, ως εκπομπάρχης στην κρατική τηλεόραση βγήκε να «καθησυχάσει τον κόσμο» ρωτώντας τον μετεωρολόγο: «Αύριο θα κοπάσουν οι άνεμοι και με το φως της μέρας να δούμε τις ζημιές;». Ποιες «ζημιές»; Οταν και αυτός και ο διαβόητος Νίκος Τόσκας, υπουργός Ασφάλειας του Πολίτη, γνώριζαν πως ήδη «κίτρινοι σάκοι» έφταναν στα νεκροτομεία των νοσοκομείων. Μα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στους νεκρούς από αυτήν που τόλμησε ο Τσίπρας κάνοντας μεσάνυχτα εκπομπή με ντεκόρ την περιφερειάρχη, τους υπουργούς, τον αρχηγό Αστυνομίας και τον αρχηγό της Πυροσβεστικής, που κόμπαζε «και αύριο να γίνει τέτοια φωτιά, τα ίδια μέτρα θα πάρω να την αντιμετωπίσω». Πέρασαν έξι χρόνια και απαντήσεις δεν πήραν οι οικογένειες που θρηνούν τους δικούς τους. Ούτε από εκείνους που τότε κυβερνούσαν ούτε και από τους υπηρεσιακούς.
Προχθές συμπληρώθηκαν έξι χρόνια ανείπωτου πόνου και απουσίας για εκείνους που χάθηκαν στις φλόγες. Είναι 104 συμπολίτες μας που το κράτος οφείλει να τιμήσει τη μνήμη τους με την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.