ΣΤΗΝ Ελλάδα, το «112» λειτουργεί εδώ και τρία χρόνια. Πλέον, μέσα σε λίγη ώρα εκκενώνονται περιοχές που κινδυνεύουν από δασικές πυρκαγιές, ενώ υπάρχει ενημέρωση κάθε φορά που υπάρχουν χιονοπτώσεις, καταιγίδες, ισχυροί άνεμοι. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που κάποιοι ασκούν κριτική ότι γίνεται υπερβολική χρήση από την Πολιτική Προστασία.

ΝΑΙ, σίγουρα το ελληνικό κράτος δεν είναι ιαπωνικό, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, και εμείς είμαστε Ελληνες και όχι… Ιάπωνες. Ναι, πρέπει να ξεθεμελιωθούν χρόνιες παθογένειες που κρατούν τη χώρα στο παρελθόν. Ναι, πρέπει να μπει τέλος στα μεγαλοσυμφέροντα και στις μικροσυντεχνίες που μπλοκάρουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αλλά και καθυστερούν δημόσια έργα για χρόνια. Ναι, απαιτείται καθολική και αυστηρή αξιολόγηση των υπαλλήλων και των στελεχών στον δημόσιο τομέα.

Η πρώτη ατάκα που μας έρχεται σε κάθε τι στραβό που συμβαίνει είναι «εδώ είναι Ελλάδα». Εντάξει, ναι, ισχύει, αλλά μη νομίζουμε ότι εκτός συνόρων όλα είναι ειδυλλιακά.

 ΚΑΠΟΙΑ στιγμή πρέπει να κατανοήσουμε ότι με το… αυτομαστίγωμα δεν κερδίζουμε κάτι. Δεν είμαστε Ιαπωνία, αλλά ας μη γελιόμαστε, ελάχιστα κράτη στον πλανήτη λειτουργούν όπως η Ιαπωνία.

 ΦΤΩΧΕΙΑ υπάρχει σε όλες τις χώρες. Παραβατικότητα και έγκλημα υπάρχουν παντού – εδώ αποτελεί απόλυτη εξαίρεση η Ιαπωνία. Το Δημόσιο είναι ένα γενικότερο πρόβλημα στις περισσότερες χώρες. Π.χ. η φήμη του Γαλλικού Δημοσίου είναι από τις χειρότερες στον κόσμο. Στην Ισπανία, πριν από λίγο καιρό, έδωσαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσουν κάτι σούπερ τρένα, τα οποία, όμως, δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν. Και ο λόγος; Είναι μεγαλύτερα από τα τούνελ που διαθέτει η χώρα.

ΑΥΤΟ δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα στην Ελλάδα. Αντιθέτως, αυτό πρέπει να γίνει, και μάλιστα εδώ και τώρα. Αλλά ας προσγειωθούμε λίγο στην παγκόσμια πραγματικότητα. Πάνω-κάτω τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παραδειγματιστούμε από τα κράτη που λειτουργούν καλύτερα από το δικό μας και να αποφύγουμε το μοντέλο κρατών που λειτουργούν χειρότερα.

ΤΟ κυριότερο, όμως, είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση για σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Κάτι που είναι βέβαιο πως θα φέρει σκληρές κομματικές αντιπαραθέσεις, απεργίες, διαδηλώσεις. Ε, ναι. Τίποτα δεν αλλάζει σε μία μέρα. Τίποτα δεν ξεριζώνεται με ευκολία. Αλλά για αυτή τη μεγάλη αλλαγή αξίζει η… φασαρία.