ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μια πονεμένη, επί δεκαετίες, ιστορία. Πόσες φορές εξαγγέλθηκε και ψηφίστηκε η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και δεν έγινε. Τώρα όμως, για πρώτη φορά, προχωράει.

ΑΥΤΟ έχει προκαλέσει την αντίδραση των συνδικαλιστών. Γιατί οι εργατοπατέρες, όπως και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, παραμένουν κολλημένοι ιδεοληπτικά κατά οποιασδήποτε αξιολόγησης και αξιοκρατίας.

ΘΕΩΡΟΥΝ πως κάποιος, είτε κάνει σωστά τη δουλειά του είτε όχι, δεν πρέπει να έχει την ίδια εξέλιξη, τόσο ως προς τη θέση ευθύνης όσο και ως προς τις αποδοχές. Θεωρούν, επίσης, πως δεν πρέπει να υπάρχουν επιπτώσεις για όποιον αποδειχθεί ότι δεν εκτελεί ικανοποιητικά το λειτούργημα του εκπαιδευτικού.

ΣΕ μια χώρα όπου θα επικρατούσε η λογική, οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να απεργούν και να διαδηλώνουν ζητώντας την αξιολόγησή τους. Θα έπρεπε να ζητούν καθημερινά το «ξήλωμα» του απαρχαιωμένου σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος, που έχει ως κύριο πυλώνα όχι το σχολείο αλλά το φροντιστήριο.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, μια σημαντική μερίδα εκπαιδευτικών είναι υπέρ της αξιολόγησης και των μεταρρυθμίσεων. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από τη μικρή συμμετοχή που έχουν συνήθως οι απεργίες των συνδικαλιστικών τους οργάνων.

ΟΙ εργατοπατέρες, όμως, επιμένουν να θέλουν να κρατήσουν το ρόλο τους ως… συν-υπουργοί και συν-νομοθέτες. Λένε, πάντοτε, «όχι σε όλα», τις περισσότερες φορές γιατί έτσι… πρέπει.

ΤΟ πιο εντυπωσιακό είναι πως στην ΟΛΜΕ πρώτη δύναμη είναι η ΔΑΚΕ, δηλαδή οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στη Ν.Δ. Οι οποίοι, προφανώς, συμφωνούν σε όλα με τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, και βγαίνουν μπροστάρηδες στον… αγώνα.

ΕΠΕΙΔΗ το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει η συζήτηση περί κομματικής πειθαρχίας σε διάφορα νομοσχέδια που θα φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή, είναι δυνατόν να μην μπαίνει ζήτημα κομματικής πειθαρχίας στους συνδικαλιστές του κόμματος; Που βγαίνουν και κάνουν «αντάρτικο» σε μία από τις πιο εμβληματικές κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, όπως η αξιολόγηση; Δεν θα έπρεπε η Ν.Δ. να τους είχε ήδη διαγράψει; Δεν θα έπρεπε να είχε «αποκηρύξει» τη ΔΑΚΕ της ΟΛΜΕ; Μήπως πρέπει, επιτέλους, να ανοίξει και αυτή η «συνδικαλιστική μεταρρύθμιση», για να μην είναι πια στο… απυρόβλητο οι εργατοπατέρες;