Πολλώ δε μάλλον αντιπαράθεσης, ώστε να διανθίζεται με αντιπολιτευτικές κορόνες. Θα πρόσθετα ότι οι θέσεις των κομμάτων στο ελληνικό Κοινοβούλιο, για το ζήτημα της επανένωσης των Γλυπτών, όπως κατά καιρούς αναπτύσσονται, αν και παρουσιάζουν κάποιες ιδεολογικές αποκλίσεις, εν κατακλείδι, συμπίπτουν: Τα Γλυπτά πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα.

ΕΙΧΑΝ ΑΚΟΥΣΤΕΙ, κατά το παρελθόν, επιθετικά διατυπωμένες «απόψεις» -στο πλαίσιο διεθνιστικών αντιλήψεων- ότι το Βρετανικό Μουσείο έχει μεγάλη επισκεψιμότητα που αποτελεί σοβαρό λόγο της παραμονής τους. «Οι επισκέπτες, αφού θαυμάσουν τα Γλυπτά στο Λονδίνο, θα έρθουν στην Ελλάδα να θαυμάσουν τα υπόλοιπα που άφησε ο Ελγιν, επί του μνημείου». Εν τω μεταξύ, αποκαλύφθηκαν η κακοποίηση των Γλυπτών με συρμάτινες βούρτσες και χημικά, οι κακές συνθήκες στις οποίες εκτίθενται και το επιστέγασμα: Οι κλοπές από τον «προστάτη» τους. Το Βρετανικό Μουσείο στα μάτια της οικουμένης είναι πολλαπλώς απαξιωμένο.

Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ των Γλυπτών είναι πρωτίστως θέμα εθνικό. Το αίτημα της επιστροφής τους στηρίζεται στη γενική παραδοχή ότι πάνω «σ’ αυτά εδώ τα μάρμαρα» αναγράφεται η εθνική μας ταυτότητα. Πολλοί ματαιόσπουδοι αναλίσκονται σε θεωρίες επειδή το θέμα είναι πάντοτε στην επικαιρότητα και προσφέρει εξασφαλισμένη προβολή στα μέσα ενημέρωσης. Η συχνή καταγγελία ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί μυστική διπλωματία σε ό,τι αφορά τα Γλυπτά είναι μάλλον απερίσκεπτη.

ΠΩΣ ΑΡΑΓΕ αναπτύσσονται δημόσια τα επιχειρήματα της συνεπούς και στοχευμένης στρατηγικής; Μόνον αν θέλει κανείς να προετοιμάσει το Βρετανικό Μουσείο! Και πώς δημοσιοποιούνται συζητήσεις, ενημερώσεις, συμμαχίες που συνάπτονται, όταν είναι τα «όπλα» για τη στρατηγική της επιστροφής; Η άσκηση πολιτιστικής διπλωματίας, με τις παραμέτρους της να εμφανίζονται ως αναγνώσματα, την επόμενη μέρα, σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, θα ευδοκιμούσε ως σίριαλ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της ελληνικής πολιτιστικής στρατηγικής είναι η επιβεβαίωση της Τουρκίας, στη Διακυβερνητική Επιτροπή της UNESCO, ότι στα αρχεία της δεν βρίσκονται στοιχεία για το περιβόητο οθωμανικό φιρμάνι, όπως διατεινόταν, επί πολλά έτη, ότι κατείχε το Βρετανικό Μουσείο.

ΓΙΑ ΤΗΝ εμφατική παρέμβαση της Τουρκίας γράφτηκαν πολλά. «Κάποιοι» εμφανίστηκαν και ως συμβάλλοντες. Η πραγματικότητα είναι αυτή την οποία κατέθεσε στη Βουλή η υπουργός Πολιτισμού: «Νομίζετε ότι η θέση της Τουρκίας εκφράστηκε τυχαία από τη Ζεϊνέπ Μποζ; Χωρίς συνεννόηση με τους ανωτέρους της και χωρίς συνεννόηση με τους πολιτικούς της προϊσταμένους;».

ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ που η αντιπολίτευση, έτσι όπως ασκείται απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, φέρνει στον νου μου τους στίχους του Σαίξπηρ:

Πολώνιος: Τι διαβάζεις, άρχοντά μου;

Αμλετ: Λέξεις, λέξεις, λέξεις.

Πολώνιος: Για ποιο λόγο, άρχοντά μου;