Ο κεντρικός χαρακτήρας -τον ερμήνευσε ο σπουδαίος ηθοποιός Ζαν Λουί Τρεντινιάν- είναι ένας δικαστής που προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια, σχετικά με τη δολοφονία ενός εξέχοντος πολιτικού της Αριστεράς, που τον ερμήνευσε ο Ιβ Μοντάν. Με ένα λόγο, η μυθοπλασία «ακούμπησε» πάνω στην υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη. Οταν κυκλοφόρησε διεθνώς, στην Ελλάδα είχε ήδη εγκατασταθεί η χούντα. Η ταινία τιμήθηκε με Οσκαρ. Αλλά και οι επόμενες ταινίες του Γαβρά είχαν πολιτικό περιεχόμενο και σενάριο βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Ετσι, ο Γαβράς καθιερώθηκε με μια σειρά ταινιών πολιτικού θρίλερ, κερδίζοντας τη διεθνή αναγνώριση και τιμητικές διακρίσεις. Γύρισε και άλλες ταινίες, ακόμη και κωμωδίες, που δεν γνώρισαν την ίδια επιτυχία.

Στην Ελλάδα, είμαστε υπερήφανοι για τον σπουδαίο σκηνοθέτη που γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας, πριν από ενενήντα χρόνια. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι κι από εκεί με την κινηματογραφική γραφή του έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο. Η τελευταία του ταινία -2019- με τίτλο «Ενήλικοι στην αίθουσα», που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του ΓιάΝη Βαρουφάκη, δεν είχε επιτυχία. Ισως γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει όσα λέγονται σε κλειστή συνεδρίαση υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε., όπου ένας υπουργός ηχογραφεί τους υπόλοιπους, πολλώ δε μάλλον όταν ο συγκεκριμένος οδηγούσε την κούρσα του Grexit. Ο Κώστας Γαβράς, που δήλωσε ότι θαυμάζει τον Βαρουφάκη, δεν στάθηκε στα ΑΤΜ να εισπράξει 400 ευρώ, με κλειστές, αγάπη μου, τις τράπεζες, ενώ στο δημοψήφισμα, το 2015, υποστήριξε το ΟΧΙ. Μήπως θα του στοίχιζε τίποτε στο Παρίσι η έξοδός μας; Η σημερινή κατάσταση της Αγγλίας μάς δίνει μια εικόνα τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα, το 2015.

Χθες διάβασα νέες δηλώσεις Γαβρά -στο «Documentο»- πως «είναι ανάγκη να ξαναβγεί ο Τσίπρας, επειδή είναι η μόνη ελπίδα για να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα». Φαίνεται ότι σπουδαίος σκηνοθέτης, μένοντας στο Παρίσι, δεν συνειδητοποιεί ότι ο Τσίπρας βγήκε και έκανε αγνώριστα τα πράγματα στην Ελλάδα, ώστε λίγο έλειψε να καταστραφεί η χώρα. Η Ελλάδα με Τσίπρα πρωθυπουργό έχασε κάθε αξιοπιστία στο εξωτερικό, χρεώθηκε εξαιτίας του δισεκατομμύρια που εξοφλά ο ελληνικός λαός και παρέδωσε και «τα ασημικά» της Ελλάδας για εγγύηση εκατό ετών. Ασε που κάθε παρουσία τροφοδοτούσε με γελοιογραφίες τη διεθνή επικαιρότητα.

Με όλη την εκτίμηση στο έργο και στην ιδεολογική τοποθέτηση του Κώστα Γαβρά, επισημαίνω ότι θα ήταν αποδεκτή η σύστασή του αν ψήφιζε εδώ, αν είχε την περιουσία του εδώ, αν ζούσε εδώ, αν είχε τους τραπεζικούς λογαριασμούς του εδώ, αν είχε εδώ μεγαλώσει τα παιδιά του. Ισως να θυμάται την ελληνική παροιμία «από πίτα που δεν τρώει τι τον νοιάζει κι αν καεί». Οι Ελληνες, στην πλειοψηφία τους, πιστεύουν ότι Μητσοτάκης είναι η μόνη ελπίδα να πάει η Ελλάδα μπροστά. Επειδή με αυτόν αλλάζουν στο καλύτερο τα πράγματα…