Ας αρχίσουμε με το πρώτο βασικό: ο σχεδιασμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ο μη σχεδιασμός. Και αφού δεν έχει σχέδιο, προτάσεις και πρόγραμμα -που να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα γιατί από θεωρίες έχει πολλές-, αποφάσισε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από τη Βουλή. Ετσι, θα γλιτώσει και το βάσανο να καλείται να ψηφίζει τα μέτρα στήριξης της κυβέρνησης για τους πολίτες. Και προχωράμε στο δεύτερο, εξίσου βασικό. Είπε ο κ. Τσίπρας ότι «δεν θα νομιμοποιήσουμε αυτή την πρωτοφανή εκτροπή, ακόμη και αν 156 βουλευτές της Ν.Δ. αποφάσισαν την περασμένη Παρασκευή να τη νομιμοποιήσουν». Δηλαδή χαρακτηρίζει εκτροπή την ψήφο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Γιατί; Επειδή έτσι το λέει εκείνος; Ωραία, τότε και η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν δημοκρατική εκτροπή και ας την ψήφισαν 153 βουλευτές. Γιατί; Επειδή έτσι το λέμε εμείς.

Ομως το δημοκρατικό πολίτευμα, η λειτουργία του Κοινοβουλίου, οι θεσμοί του κράτους, η ραχοκοκαλιά του κράτους δικαίου δεν λειτουργούν «επειδή έτσι το λέει κάποιος». Οι 300 βουλευτές είναι εκπρόσωποι του λαού, καλοί ή κακοί κρίνονται στην πορεία. Για αυτό έχουμε τις εκλογές. Για να στέλνουν οι πολίτες εκείνους που θέλουν στην κυβέρνηση, εκείνους που δεν θέλουν στα έδρανα της αντιπολίτευσης και μερικούς στα σπίτια τους. Ομως αυτό προϋποθέτει κάλπες, όχι μία συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο. Και ερχόμαστε στο τρίτο, βασικό και αυτό.

«Ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να προκηρύξει άμεσα εκλογές, αυτές να διεξαχθούν όπως το Σύνταγμα προβλέπει εντός των επόμενων 20-21 ημερών, εντός του Φλεβάρη, και να αποκατασταθεί η δημοκρατική τάξη», ελάλησε ο Αλέξης Τσίπρας. Πολύ ωραία. Η ευχή του θα πραγματοποιηθεί αργά ή γρήγορα, ούτως ή άλλως σε εκλογικό έτος βρισκόμαστε. Ομως ας προσέχει γιατί καμία φορά οι ευχές υλοποιούνται. Τι θα κάνει λοιπόν ο κ. Τσίπρας όταν βγει και πάλι η Νέα Δημοκρατία; Θα αναγνωρίσει τη δημοκρατική τάξη που θα προκύψει από τις εκλογές ή θα απέχει και πάλι; Ας το αποφασίσει γρήγορα μόνο, για να ξέρουμε και τι θα γίνει με τις βουλευτικές αποζημιώσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

ΥΓ.: Αρθρο 64, παρ. 3 του Συντάγματος: «Aν βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις το μήνα, κρατείται υποχρεωτικά, για κάθε απουσία, το ένα τριακοστό της μηνιαίας αποζημίωσής του».