Εδώ που τα λέμε, πόσο lifestyle και Λιάγκα-πρωινό να αντέξει ο Φάμελλος, που με την εμπειρία -των οικοσυστημάτων εν κινδύνω- αποσύρθηκε εις τα ενδότερα ή ακόμη η Τζάκρη, η οποία, αν και ντύνεται με ίδιες φίρμες, όπως και ο αρχηγός, αυτό από μόνο του δεν μπορεί να θεωρηθεί προσόν. Δεν αναφέρομαι στον Οθωνα -της Επικρατείας- ο οποίος δηλώνει παρών και ταυτόχρονα αναζητείται από την κ. Νικουλούλη ή την καημένη Κεχαγιά που λειτουργεί ως επιδιορθώτρια. Ούτε καν στη Ραλλία που θέλει, το θέρος, να κάνει τουρνέ, ως αοιδός. Εχει άδικο, όταν βλέπει Κασσελάκη και σύζυγο από μπουζουκομάγαζα σε μπαρ και τούμπαλιν; Δεν τολμώ να σκεφτώ το μέλλον για τις κυρίες Αθηνά Λινού ή Ολγα Γεροβασίλη που τηρούν αιδήμονα σιωπή, δεόμενες εγκαρτέρηση…

Ωστόσο, αν και ο Κασσελάκης αποφάσισε το Κασσελάκι να είναι κόμμα με επικρατούσα ιδεολογία «φρου φρου και αρώματα», καλόν είναι να μην προσπερνούν, ευθύμως, οι πολίτες την προεκλογική στρατηγική του, η οποία, θεωρητικά, διεξάγεται με όρους εθνικής αναμέτρησης. Η επιλογή των προσώπων που συγκαταλέγονται στην ευρωλίστα του κόμματος Κασσελάκι, ουσιαστικά έγινε με κριτήρια και όρους Κασσελάκη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί μοντέλο «πολιορκητικού κριού» για την αθρόα είσοδο στελεχών κασσελάκειας κοπής, στο Κασσελάκι, αλλά και ταυτόχρονης επιχείρησης εξόδου των ελάχιστων εναπομεινάντων…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφήνοντας την 11η Ιουνίου να βλέπουν τη σκόνη του καταϊδρωμένοι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, από τη 12η θα σχεδιάζει την αποκατάσταση των αδυναμιών και τη θεραπεία των δυστοκιών, όπου εμφανίστηκαν. Εχει μπροστά του μία καθαρή τριετία μέσα στην οποία οφείλει να ολοκληρώσει τον εκσυγχρονισμό που απαιτεί, κυρίως, η νοσηρή Δημόσια Διοίκηση, σε όλη της την έκταση και στο σύνολο των παραφυάδων της. Η προηγούμενη τετραετία παρείχε πλείστες αποδείξεις ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η Ελλάδα με τις μηχανές της να ρετάρουν, αγνοώντας τι τεύξεται η επιούσα και να επαφίεται στο «όλα βαίνουν καλώς» των μανδαρίνων. Ο Μητσοτάκης έχει δώσεις εξετάσεις ότι δεν μετρά το πολιτικό κόστος.

Διαβάζω -και διασκεδάζω- με τα σενάρια που παρουσιάζουν οι φυλλάδες της Ακροδεξιάς -κάτω από την προβιά της «Δημοκρατίας»- και οι φυλλάδες της Αριστεράς -συμπλέοντας με την Ακροδεξιά κατά το περιεχόμενο- διαφέροντας μόνον γλωσσικά. Προβλέπουν, λοιπόν, σεισμικές δονήσεις στη Νέα Δημοκρατία, με την επερχόμενη, τέλος του 2024, επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Μα, γιατί τόση φαγούρα; Ακόμη κι αν δεν κατενόησαν την απάντηση του πρωθυπουργού, ξεχνούν ότι η εκλογή προέδρου εναπόκειται απολύτως στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία την οποία διαθέτει η κυβέρνηση; Καλοί οι… πόθοι, αλλά όταν είναι ευσεβείς, κάπου μπάζουν.