Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται δεύτερο -και πολύ… δεύτερο- κόμμα και δεν αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και για τη δεύτερη θέση μάλλον οι πολίτες του κάνουν χάρη, τότε ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται ότι έχουν διακοπεί οι σχέσεις του με την πραγματικότητα; Ας σκεφθούν: Τι έχει να θυμηθεί ο πολίτης από τη σχεδόν πενταετή διακυβέρνησή του Τσίπρα, ώστε να θέλει την επαναφορά του; Ποια έργα προχώρησε ή ολοκλήρωσε ή ποιες υποσχέσεις, από εκείνες που αφειδώς μοίραζε -για να κατακτήσει την εξουσία- πραγματοποίησε; Και, εντέλει, ποια εικόνα άφησε πίσω του, εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να την ανακαλούν οι πολίτες και να τον νοσταλγούν;

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν, ως «φωτογραφία», τη συγκεκριμένη στιγμή που γίνονται, με τα συγκεκριμένα προβλήματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Αλλά όταν επί έξι συναπτά έτη, μετά το πρώτο εξάμηνο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, Ιανουάριο του 2016, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε ούτε μία φορά να αναρριχηθεί- έστω με διαφορά 000,1- στην πρώτη θέση. Ακούγοντας τα στελέχη του να εκφράζουν «τις αμφιβολίες τους για τις δημοσκοπήσεις», είναι σαν να… εξορκίζουν την πραγματικότητα. Και αυτό που προκαλεί απορία είναι γιατί, επιτέλους, δεν καταγράφουν τα λάθη τους που προκάλεσαν την τέλεια καταιγίδα, δεν μελετούν τις πράξεις τους που έφεραν την Ελλάδα στο κατώφλι του Grexit, δεν δέχονται ότι η διακυβέρνησή τους έπλεε σαν το τρελό καράβι; Ομως, αυτός είναι ο μονόδρομος μήπως και ανακάμψουν.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν κάποιοι κοντά στον Τσίπρα, ανάμεσα και στα επιτελικά του στελέχη, που μπορούν να εκφράσουν, χωρίς να υποστούν τις κυρώσεις που επιφυλάσσουν οι κομματικοί μηχανισμοί, τις πραγματικές τους απόψεις. Να του πουν, δηλαδή, ότι ο Μητσοτάκης είναι ο μόνος που μπορεί να κυβερνήσει αποτελεσματικά και την επόμενη τετραετία, εξασφαλίζοντας τη χώρα. Και ότι με το να του πετούν λάσπη και να τον βρίζουν, με δήθεν εξυπνάδες, αυτά έπιαναν όταν… last year ήταν το 2014, αλλά όχι το 2022. Αν δεχθούν ότι ο Μητσοτάκης είναι η μόνη ηγετική φυσιογνωμία στην Ελλάδα που μπορεί να διασφαλίσει το παρόν και το μέλλον της, τότε ίσως στρωθούν και κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση. Πάντως, άσκηση αντιπολίτευσης δεν είναι ότι ο παιδόφιλος ήταν νεοδημοκράτης. Η παιδοφιλία δεν έχει κομματικό πρόσημο. Ετσι κάνουν ριάλιτι για να πάρουν… τηλεθέαση, αλλά δεν κερδίζονται εκλογές. Κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση που να αποδεικνύει ότι πίσω της υπάρχουν σοβαρά στελέχη, γίνεται πολλή δουλειά και δημιουργείται προοπτική; Αυτό δύσκολα το δέχονται ακόμη και οι συριζαίοι…