Την επικείμενη νίκη της Ν.Δ. και κυρίως την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ τη διαλαλούν, διά πράξεων και παραλείψεων, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα ο Α. Τσίπρας προσωπικά. Η γλώσσα του σώματός του, το αμήχανο ύφος του, που από «χαμογελαστό» γίνεται «σκληρό» σε χρόνο μηδέν, οι σπασμωδικές και αντιφατικές κινήσεις του, το «ξένο» για τον ίδιο lifestyle που αιφνιδίως υιοθετεί και η προφανής αδυναμία του να αρθρώσει στοιχειωδώς ανθεκτικά στη λογική επιχειρήματα λένε και δείχνουν πολλά. Εναν πολιτικά γερασμένο αρχηγός, που περιμένει ανήμπορος το μοιραίο.

Τα πιο πολλά και σημαντικά όμως τα λένε αυτά που λέει, αυτά που κάνει κι αυτά που δεν κάνει. Εχοντας π.χ. δύο ανήλικα παιδάκια αρνήθηκε να καταδικάσει την άθλια, άνανδρη και φασίζουσα επίθεση με γιαούρτια στον Θ. Πλεύρη και τα ανήλικα παιδιά του. Δεν είναι κυρίως «πολιτικό» το ζήτημα. Είναι πρωτίστως ανθρώπινο και ψυχολογικό. Ηταν ο μόνος από τους αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων που δεν κατέθεσε υπόμνημα στον Α.Π. για τον αποκλεισμό του φασιστικού μορφώματος Κασιδιάρη από τις εκλογές. Κι αυτό μετά την κατακραυγή για την ξεδιάντροπη αποφυγή της ψήφισης της τροπολογίας-μπλόκο στο ναζιστικό μόρφωμα, πείθοντας και τον πιο δύσπιστο ότι μόνο τυχαία δεν ήταν η αποχή του, αλλά συνειδητό ανοιχτό φλερτ με τους ψηφοφόρους του έγκλειστου αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης, οι οποίοι θα μείνουν κομματικά άστεγοι και ορφανοί.

Δεν βρήκε λέξη να πει για τα απίθανα που συμβαίνουν στο κόμμα του ελεγχόμενου για διακίνηση μαύρου χρήματος Κ. Βελόπουλου. Μιλούν δημοσίως βουλευτές του για «μαύρα πεντακοσάρικα» -και όχι μόνο-, διατάσσουν έρευνα ο κ. Βουρλιώτης και η Αρχή για το Ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος, αλλά ο κατά τα άλλα ευαίσθητος σε θέματα διαφάνειας ΣΥΡΙΖΑ «δεν είδε, δεν άκουσε τίποτα». Ο τηλεπωλητής της «κηραλοιφής» είχε υποστηρίξει το ξαναζεσταμένο και έωλο αφήγημά του περί «αποστασίας», που είναι ριμέικ της γελοίας κωμωδίας που ανέβασαν το 2014 ο Χαϊκάλης και ο Λαζόπουλος με τη χορηγία του «Συγκροτήματος Κουρή» και του ντουέτου Τσίπρα-Καμμένου. Κι αυτό ήταν αρκετό για να εξαγοράσει την ένοχη σιωπή του Α. Τσίπρα, η οποία όμως άνοιξε ακόμα μία μεγάλη τρύπα στην «αριστερή κουρελού». Αυτά είναι μερικά απ’ αυτά που δεν έκανε.

Τι έκανε; Διανοήθηκε π.χ., μέσα στην ίδια φράση, να χαρακτηρίσει «ανοησίες» τη «Δήμητρα» του Γ. Βαρουφάκη, αλλά και να εντάξει τον «ανόητο» μέσα στους εν δυνάμει συμμάχους της «προοδευτικής κυβέρνησης». Δεν ντράπηκε μέσα σε λίγες μέρες να ανέβει την απότομη τσουλήθρα και να γλιστρήσει από την «κυβέρνηση των νικητών» στην «κυβέρνηση των ηττημένων», για να πέσει μετά με πάταγο στην πολιτική γελοιότητα της «κυβέρνησης ανοχής». Ετσι απλά, κυνικά και ανερυθρίαστα. Τόλμησε να χαρακτηρίσει «νατουραλιζέ ομογενή» τον Κύπριο Χρ. Στυλιανίδη, χαρακτηρίζοντας στο πρόσωπό του όλους τους Κύπριους μη Ελληνες, κάτι που μόνο ο Τ. Ερντογάν τολμάει να πει.

Μόνο ένας άνθρωπος που είναι βαθιά πεισμένος μέσα του ότι δεν έχει τύχη αφήνει τον εαυτό του και την πολιτική αξιοπρέπειά του να ευτελιστούν τόσο πολύ και σε κοινή θέα. Περιφέρεται από πόλη σε πόλη και από νησί σε νησί διαπιστώνοντας ότι πλέον τον περιμένουν απελπιστικά λίγοι, σε μικρές συγκεντρώσεις. Καταθέτει το οικονομικό πρόγραμμά του, γεμάτο λαγούς με πετραχήλια, και ουδείς -πέραν των δεδομένων- ασχολείται σοβαρά μαζί του. Πέρασε απαρατήρητο μέσα σε γενικευμένη απαξία και αδιαφορία. «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…», ουδείς δίνει πλέον σημασία σε προσβλητικές για τη νοημοσύνη του και τη σταθερότητα της ζωής του fake παροχές.

Και τι του έχει μείνει; Να περιφέρεται από δω κι από κει και να κομπάζει ότι δήθεν ο Κ. Μητσοτάκης «το βάζει στα πόδια» και αρνείται να κάνει ντιμπέιτ μαζί του. Γράφοντας τη λογική και την κουλτούρα της απλής αναλογικής, μαζί με τη Δημοκρατία και την ισοτιμία των κομμάτων, στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Ζώντας την πλάνη ενός ακαταμάχητου αλλά ανύπαρκτου μεγαλείου. Τι άλλο πρέπει να κάνει ή να μην κάνει, να πει ή να μην πει ώστε να δείξει πως ξέρει ήδη πως έχει χάσει και μετά τις δεύτερες εκλογές κινδυνεύει να τα χάσει όλα; Πώς αλλιώς να εξωτερικεύσει την απελπισία που νιώθει;

ΑΙΧΜΗ

«ΜΑΥΡΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ» Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ

Οταν η κατηφόρα είναι μεγάλη και απότομη, όλα γίνονται. Ο νόμος της βαρύτητας είναι αμάχητος. Ξεδιπλώνεται σιγά σιγά η προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έχει ήδη αυτοκαταργήσει το κεντρικό σύνθημά της «Δικαιοσύνη παντού». Δεν υφίσταται ίχνος δικαιοσύνης και σεβασμού στη Δικαιοσύνη, όταν στα ψηφοδέλτιά του υπάρχει αμετάκλητα καταδικασμένος από Ειδικό Δικαστήριο με 13-0. Κι όταν κάποιος Μαντζουράνης -τραγική ειρωνεία νομικός!-, υποψήφιος βουλευτής κι αυτός, χαρακτηρίζει αυτή την απόφαση «τη μεγαλύτερη ντροπή για την ελληνική Δικαιοσύνη», η οποία χρησιμοποιεί «μεθόδους Τσαουσέσκου»!

Το ένα βήμα πιο χαμηλά, η «μαύρη διαφήμιση», ήταν το αναπόφευκτο επόμενο βήμα. Ασπρόμαυρα, μουντά, ανύπαρκτης αισθητικής σποτάκια, στα οποία θα μπορούσαν να πρωταγωνιστούν ο Βασιλάκης Καΐλας και η Μάρθα Βούρτση, έρχονται να συμπληρώσουν μια πλήρως αποτυχημένη καμπάνια. Η οποία ωστόσο -παρά τη σωρεία fake news- έχει την «ειλικρίνεια» να αποκαλύπτει το πολιτικό κιτς της Κουμουνδούρου και τα εσώψυχα των ηττημένων πριν τη μάχη.

Αρκετά τα σποτάκια, πολλά τα ψεύδη, αμέτρητες σκουριασμένες προτάσεις, απροσδιόριστου βαθμού προσβολή και υποτίμηση της νοημοσύνης του πολίτη. Και εμπαιγμός. Απίστευτος εμπαιγμός στα ταλαιπωρημένα ασθενή νοικοκυριά.

Ξεχωρίζω ένα από τα πολλά αντιδραστικά «μηνύματα» της «μαύρης προπαγάνδας» του ΣΥΡΙΖΑ: Ο Α. Τσίπρας υπόσχεται -σε αυτούς που… «έκοψε η Κεραμέως»- εισαγωγή στα ΑΕΙ από φέτος με γραπτά 3 και λευκές κόλλες. Ποιος άλλος θα μπορούσε να κοροϊδέψει τόσο πολύ τους νέους και τις οικογένειές τους, υποσχόμενος αμορφωσιά, άσκοπες οικονομικές θυσίες και ανεργία; Ουδείς. Πόσες πιθανότητες έχει ένα παιδί που έγραψε 3 να πάρει πτυχίο; Πόσα χρήματα θα έχει δαπανήσει η οικογένειά του μέχρι να έρθει η συνειδητοποίηση του κατά 99% προδιαγεγραμμένου άδοξου τέλους; Λαϊκισμός, ανευθυνότητα, στυγνός εμπαιγμός από την «Αριστερά του χαβιαριού». «Μαύρη προπαγάνδα». Πάτος.

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Δεν είναι «to the point» η ατάκα του Αρκά «πίσω από το ηθικό πλεονέκτημα συνήθως κρύβονται ανήθικοι πλεονέκτες»;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Η απουσία έστω και μίας λέξης για το φράχτη του Εβρου στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι «σήμα» στα δουλεμπορικά κυκλώματα για αναβίωση της μπίζνας;