Θα είχε ενδιαφέρον εάν ένας σκηνοθέτης ξαναγύριζε την ταινία. Με τον ΣΥΡΙΖΑ αντί για την οικογένεια και πρωταγωνιστή τον Στέφανο Κασσελάκη. Μετά την έλευση του Κασσελάκη και των «κασσελίστας», εάν η εναλλακτική αριστερά αμφισβήτησε τις αξίες της μέσης τάξης, οι «κυρ Παντελήδες» μπορούν να γελάνε με τον διασυρμό του κόμματος της «πρώτης φοράς αριστερά». Το οποίο, αφού είχε πουλήσει την ιδεολογία του στον Πάνο Καμμένο και την κυβέρνηση των… ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στην ελπίδα ότι θα γίνει ξανά κυβέρνηση ξεπουλήθηκε ολόκληρο σε έναν άγνωστο Ελληνα εξ Αμερικής, που το αγόρασε όπως άλλοι ομογενείς θα αγόραζαν ένα εξοχικό.

Και αφού έκανε το κόμμα αγνώριστο, προχωράει σε δικούς του δρόμους, έχοντας εξολοθρεύσει προηγουμένως ιδεολογίες και γνώση της Ιστορίας. Με τον Θανάση Οικονόμου να παρομοιάζει την περιοδεία του Κασσελάκη στη Βόρεια Ελλάδα με την «Πορεία προς τη Ρώμη». Δηλαδή την πορεία του Μπενίτο Μουσολίνι με τους μελανοχίτωνες, αφού άλλη δεν είναι γνωστή. Εκτός αν εννοούσε την κωμωδία του 1962, με τον Αλμπέρτο Σόρντι και τον Βιτόριο Γκάσμαν, που έχει μεγαλύτερες ομοιότητες με τον βίο και την πολιτεία του Κασσελάκη.

Στο ποδόσφαιρο είναι γνωστό ότι στις νίκες δεν είναι απαραίτητο κάποια ομάδα να έχει κερδίσει το ματς. Ενίοτε στην πραγματικότητα το έχει χάσει η άλλη. Αυτό ισχύει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Κασσελάκη. Στην τελευταία δημοσκόπηση της MARC, το ΠΑΣΟΚ πήρε 19,2% χωρίς να έχει γίνει τίποτα πέραν του ντιμπέιτ που κράτησε το κόμμα στην επικαιρότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τρίτος και καταϊδρωμένος με 10,3% και η Ν.Δ. επανήλθε στα τριαντάρια (31%). Αποτέλεσμα που δεν προέκυψε από κάτι που έκαναν τα δύο πρώτα κόμματα, αλλά από το πέρασμα του Κασσελάκη.

Με τη Ν.Δ. να βοηθιέται από την επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα με το ομώνυμο Ινστιτούτο. Ενας αριθμός ανθρώπων θυμήθηκε την ύπαρξή του, σκέφτηκε «ρε, μπας με τις σαχλαμάρες της εσωτερικής αντιπολίτευσης, ο Αλέξης ξαναγίνει πρωθυπουργός» και στήριξε τον Μητσοτάκη.

Κάτι που θα πρέπει να έχει πάντα υπόψη η εσωτερική αντιπολίτευση της Ν.Δ. Υπάρχει ένας κόσμος που πιστεύει ότι θα μπορούσε να χτυπηθεί η ακρίβεια και θα προτιμούσε να μην έχει ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων. Κόσμος που περιστασιακά είναι δυσαρεστημένος. Κόσμος όμως που θα ήθελε τη Ν.Δ. με άλλον αρχηγό δεν υπάρχει.

ΕΥΚΟΛΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Με αφορμή τις πολύνεκρες πλημμύρες της Ισπανίας ας σημειωθεί ότι φυσικές καταστροφές συνέβαιναν και θα συμβαίνουν. Και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τις αποτρέψει. Με μία διαφορά. Οι κυβερνήσεις πρέπει να είναι προετοιμασμένες για το «συνηθισμένο». Η θεομηνία, το πρωτοφανές και το αναπάντεχο, είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί. Και επειδή η δημοκρατία θα έπρεπε να είναι πολιτικό σύστημα ευφυών πολιτών, είναι στο χέρι του καθενός να κρίνει και να καταλαβαίνει.

Θα θυμάστε μια ξαφνική χιονόπτωση πριν από δύο χρόνια που είχε κλείσει την Αττική Οδό και τον κακό χαμό που επακολούθησε και τις κατηγορίες στην Περιφέρεια ότι δεν είχε αγοράσει αρκετά εκχιονιστικά μηχανήματα. Ακόμα όμως και το ισχυρότερο οικονομικά κράτος βάζει προτεραιότητες. Στην Ελλάδα ένα χιόνι αν τύχει να υπάρξει θα το αντέξουμε. Αντίθετα ξέρουμε ότι το καλοκαίρι, ό,τι και να γίνει, πυρκαγιές θα υπάρξουν. Και σε αυτές το κράτος πρέπει να ρίξει το βάρος του.

Οι Ελληνες βολεύονται να πιστεύουν ότι κάπου υπάρχουν κράτη που μπορούν να αντιμετωπίσουν τα πάντα. Καιρός να μάθουν ότι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, μας λείπει η ψυχραιμία. Οτι άτρωτα σε θεομηνίες κράτη δεν υπάρχουν και η διαφορά είναι ότι αλλού ξέρουν πότε η καταστροφή είναι αναπόφευκτη και πότε πρέπει να ζητηθούν ευθύνες.

Μία από τις εντυπωσιακότερες πρόσφατες τηλεοπτικές μετρήσεις ήταν το 29,5% της 28^ης Οκτωβρίου στην ΕΡΤ3. Το τηλεοπτικό κοινό αγνόησε τα πρωινάδικα τιμώντας την επέτειο του «ΟΧΙ». Κάτι που δείχνει ότι για τους Ελληνες η παρέλαση είναι κομμάτι της ελληνικής εθνικής συνείδησης, η οποία, όσο και αν πολεμήθηκε, υπάρχει.

Με την παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου να έχει περάσει τα πάνδεινα αλλά να συνεχίζει να είναι ο συνδετικός κρίκος των Ελλήνων με την Ιστορία τους. Η παρέλαση έχει πολεμηθεί στη διάρκεια της κρίσης με τις μούντζες και τα καραγκιοζιλίκια. Εχουν προσπαθήσει να την ακυρώσουν προτείνοντας η 28^η να αντικατασταθεί από την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας, έτσι ώστε το «ΟΧΙ» να σταματήσει να το λέει ο Μεταξάς. Οι μαθητές να σταματήσουν να παρελαύνουν τουρλουμπούκι και όχι με στρατιωτικό βήμα. Να καταργηθεί γιατί οι παρελάσεις δεν είναι αρκούντως ευρωπαϊκές. Τέλος πάντων, να εξαφανιστεί.

Οπως όμως η Ελλάδα, έτσι και η παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου συνεχίζει να υπάρχει, με τη μορφή που ξέρουμε. Τέλος, να προσθέσω ότι η κάλυψη της ΕΡΤ ήταν ανάλογη της σημασίας της εκδήλωσης. Δεν περιορίστηκε σε ρουτινιάρικα πλάνα, αλλά περιέλαβε και τις αντιδράσεις του κόσμου δημιουργώντας μια ενότητα.