Θυμήθηκα τον Kilian, καθώς κάθε μέρα γεμίζουν τα ΜΜΕ με «θέματα» που αφορούν στον Κασσελάκη. Πότε έχει γενέθλια η Farlie και της κάνουν πάρτι με τούρτα και τέσσερα κεράκια, πότε είναι μπάρμαν στις Σπέτσες και γεμίζει σφηνάκια, πότε κόβει βόλτες με τον αγέλαστο -άμα έχεις πάρεις στα σοβαρά το ρόλο σου- Tyler, κι ενδιάμεσα εμφανίζεται και σε κάποιο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ Ι, όπου ρίχνει κατακέφαλα ένα «απυροβόλητο», αφήνοντας τον Μάρκο Σεφερλή χωρίς δουλειά!

Ομως, να είμαι δίκαιη: έχει ακόμη πολύ δρόμο να φτάσει έναν άλλο αρχηγό που μας κάλεσε «να δώσουμε όλοι το “παρών” στις… κάλτσες».

Οσοι, στους εναπομείναντες ΣΥΡΙΖΑ Ι, έχουν την αισιοδοξία ότι, με την πάροδο του χρόνου, ο Stefano μπορεί να γίνει «και πολύ καλύτερος», δηλαδή να προσαρμοστεί στο ρόλο αρχηγού κόμματος της Αριστεράς, με τις πολιτικές θέσεις που απαιτούνται και αποτελούν προϊόν μακράς διαδικασίας και ζύμωσης, χάνουν το χρόνο τους. Και όποιους από τους άλλους… ΣΥΡΙΖΑ ΙΙ και ΙΙΙ νομίζει ότι θα γίνει «και πολύ χειρότερος από ό,τι είναι», ας μην αισιοδοξούν. Αυτός είναι!

Τον ρώτησε κάποιος παρατρεχάμενός του τι εννοεί με τους όρους Αριστερά – Δεξιά, τους οποίους πλέον εξαπολύει, ως απόδειξη πολιτικής ωρίμανσης, με τόση ευκολία. Μήπως νομίζει ότι με το «Δεξιά» καθορίζει τις πολιτικές και τη στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη, που μετά την πρώτη τετραετία της διακυβέρνησής του έχει διαφορά από τους αντιπάλους του 21 μονάδες;

Η αναφορά των όρων -Αριστερά – Δεξιά- που ανάγονται στη Γαλλική Επανάσταση έχει σχέση με τα… έδρανα που επέλεγαν να κάθονται οι παρατάξεις στη Γενική Συνέλευση. Οσοι κάθονταν αριστερά του προέδρου ήταν αυτοί που εναντιώνονταν στη μοναρχία και όσοι στα δεξιά του ήταν αυτοί που υποστήριζαν το παλαιό καθεστώς. Από τότε κύλησαν δύο αιώνες και κάτι ψιλά. Να πω στον αρχηγό Στέφανο ότι, έτσι όπως χρησιμοποιεί τους όρους, μας θυμίζει τον τίτλο ενός περίφημου εστιατορίου που άνοιξε στην Αθήνα το 2002 κοντά στη… Στρατολογία, στο Ρουφ!

Αλλά τι λείπει από τον διάττοντα αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Ι; Η ιδεολογική σκευή, που δεν είναι «ξεφύλλισα το κεφάλαιο κι έγινα αριστερός». Ο μετανάστης Στέφανος, στη μητρόπολη του καπιταλισμού, θα ανατρέψει τι; Τις πολιτικές στην οικονομία, με στόχο τη στήριξη του κράτους πρόνοιας; Μια χαρά το κάνει ο Μητσοτάκης. Θα επιφέρει συρρίκνωση της κρατικής παρεμβατικότητας; Το επιτελικό κράτος έχει αυτόν το ρόλο.

Οσο για την προάσπιση των χαρακτηριστικών του Εθνους που αποτελούν απαραίτητο στοιχείο -των φιλελευθέρων- για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχει αντιρρήσεις. Το δικό του όνειρο να μας επιστρέψει «στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα» είναι σενάριο ασπρόμαυρων ταινιών των δεκαετιών ’60-’70…