Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο Ζαν Μαρί Λεπέν, το 2002, οδήγησε το κόμμα του σε ένα ρατσιστικό, αντισημιτικό παραλήρημα, υπερασπιζόμενος ακόμη και την κυβέρνηση του Βισύ: «Το ολοκαύτωμα», είπε, «αποτελεί λεπτομέρεια στην Ιστορία. Η γερμανική κατοχή δεν ήταν ιδιαίτερα απάνθρωπη». Ξέχασε ότι 76.000 Εβραίοι στάλθηκαν στους γερμανικούς “φούρνους”. Και, φυσικά, οι μετανάστες, από τις γαλλικές αποικίες, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από «αποβράσματα».

Η κόρη του εργάστηκε σκληρά για να μακιγιάρει τις φασιστικές αρχές του πατέρα της. Προεκλογικά, εφαρμόζοντας το άλφα της επικοινωνίας, επεχείρησε να επιβάλει το Μαρί, ξεκόβοντας από το Λεπέν. Στον δεύτερο γύρο έκανε ένα ακόμη βήμα: Αφαίρεσε από τις αφίσες το όνομα του κόμματος! Για κόρη Λεπέν δεν τα πήγε άσχημα. «Εκρυψε» τον ρατσισμό, την ξενοφοβία-ιδιαίτερα προς τους μουσουλμάνους- την απέχθεια για την Ευρώπη κάτω από τον εθνικισμό, εμπλουτίζοντας το περιεχόμενό του με τις έννοιες της ασφάλειας και της οικονομίας. Η στρατηγική της είχε ως αποτέλεσμα το 18% του πατέρα σχεδόν να διπλασιαστεί από την κόρη.

Οι μετρήσεις δίνουν στον Μακρόν το προβάδισμα. Ομως, το γεγονός ότι η Λεπέν κατάφερε να διεκδικήσει την Προεδρία δεν μπορεί να υποβαθμίζεται. Η καμπάνια της ακολούθησε τον σχεδιασμό Τραμπ! Στην αρχή όλοι τον έβλεπαν ως ανέκδοτο, αλλά σήμερα είναι ο κάτοικος του Λευκού Οίκου. Και η Λεπέν προπαγάνδιζε εναντίον της καθεστηκυίας τάξης, κατά της παγκοσμιοποίησης, εναντίον των κυβερνητικών επιλογών που ενισχύουν το κέντρο και όχι τις περιφέρειες. Εβαζε και «το κερασάκι». Να διαλυθεί η Ενωμένη Ευρώπη. Αποτελεί εξέχον μέλος της ηγετικής λέσχης που τα όριά της εκτείνονται από την Αγκυρα και τη Μόσχα ως την Ουάσιγκτον…

Πριν από ένα μήνα έχασε τη ζωή του σε τρομοκρατική επίθεση ο Ξαβιέ Ζυγκιλέ, αξιωματικός της Αστυνομίας. Ο σύντροφός του, στον επικήδειο, απευθύνθηκε στον δολοφόνο: «Δεν θα έχεις το μίσος μου». Με έξι λέξεις ο Ετιέν Καρντίλ τράβηξε την «κόκκινη γραμμή» ανάμεσα στις αξίες του Μακρόν και στον αντιευρωπαϊσμό, στον ρατσισμό και στην ξενοφοβία της Λεπέν.

Το ιδεολογικό φορτίο για τον κεντρώο Μακρόν είναι βαρύ. Οι ευχές μας τον συνοδεύουν. Οχι μόνον για τη Γαλλία, αλλά και για την Ευρώπη. Το κοινό μας σπίτι!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου