Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Πολλοί θυμήθηκαν το σοκ από τη γαλλική εκλογική αναμέτρηση της 21^ης Απριλίου 2002, όταν «ξεπετάχτηκε» από τις κάλπες ο πατήρ Λεπέν. Φυσικά, η εμπειρία από εκλογικές αναμετρήσεις έχει αποδείξει ότι ένα οριακό αποτέλεσμα μπορεί να ανατραπεί… αλλά και πάλι ποτέ δεν ξέρεις.

Με την αναγγελία της διαφοράς των δύο μονάδων υπέρ της Λεπέν, οι Γάλλοι ακροδεξιοί κατέβηκαν μαζικά στο κέντρο του Παρισιού πανηγυρίζοντας. Βιάστηκαν, γιατί λίγο αργότερα, καθώς έμπαιναν στη διαδικασία τα αποτελέσματα από τα αστικά κέντρα, ο Μακρόν πέρασε μπροστά, και το πανηγυράκι των ακροδεξιών έμεινε άνευ αντικειμένου.

Τότε ακριβώς ξεκίνησε και το ευρωπαϊκό “δημοψήφισμα” υπέρ του Μακρόν: Οι ηγέτες, ο ένας μετά τον άλλον, χαιρέτισαν τη νίκη του κεντρώου ανεξάρτητου Μακρόν. H Ενωμένη Ευρώπη χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία θα συνεχίσει τον δρόμο της. Αλλωστε από την αρχή ήταν με το   … ένα πόδι απέξω. Ομως απόσυρση της Γαλλίας θα σήμαινε την κατεδάφισή της.

Οι υποψήφιοι για τη γαλλική προεδρία, ξεπερνώντας την προσωπική πικρία της ήττας, ο ένας μετά τον άλλον, στήριξαν με δηλώσεις τους τον Μακρόν. Πλην κομμουνιστών. Ο υποψήφιός τους, Μελανσόν, δήλωσε ότι «αφήνει τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν ελεύθερα στον δεύτερο γύρο». Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την Παρασκευή είχε στείλει επιστολή στον σύντροφο Μελανσόν εκφράζοντας τη συμπαράσταση στον αγώνα του…

Η δήλωση του «συριζαίου» Μελανσόν με την οποία, εμμέσως, στήριξε τη Λεπέν προκάλεσε οδυνηρή έκπληξη στη δημοκρατική Ευρώπη. Οι Ελληνες ψύχραιμα ακούσαμε την ανοίκεια δήλωση. Αλλωστε, είμαστε οι πρώτοι που εκπλαγήκαμε -Γενάρης 2015- όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζεται ως κομμουνιστική παραφυάδα, συγκρότησε κυβέρνηση με την άκρα δεξιά. Επομένως, τι προς ημάς η έκπληξη Μελανσόν!

Η ελληνική εμπειρία απέδειξε ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ κατάπιαν βιαστικά την αντιμνημονιακή τους γλώσσα εξαιτίας του σφοδρού έρωτα που τους ενέπνευσε η νομή της εξουσίας. Ταχέως οδηγήθηκαν σε ιδεολογική όσμωση με κοινή πρακτική τη φορολογική αφαίμαξη των συνταξιούχων, την απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας, την προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ!

Το ελληνικό πείραμα συν η δήλωση Μελανσόν αποδεικνύουν ότι η συμπόρευση των δύο άκρων αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη για τη Δημοκρατία της Ενωμένης Ευρώπης. Οι ιδεολογικές ταμπέλες ΚΑΙ στην περίπτωση της Γαλλίας αποδεικνύονται απάτη. Τίποτε πια δεν είναι ό,τι δηλώνεται!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου