Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ούτε κι ο ίδιος ποντάρει στην ψήφο τους για να καθαρίσει τη Λεπέν, αφού ξέρει ότι οι περισσότεροι εργάτες της Γαλλίας τον απεχθάνονται σαν τις αμαρτίες τους και θα προτιμήσουν την αποχή. Τα αισθήματα άλλωστε είναι αμοιβαία.

Πορφυρογέννητος του συστήματος και εκκολαφθείς στα εκπαιδευτικά θερμοκήπια παραγωγής προέδρων και πρωθυπουργών της Γαλλίας (το πανεπιστήμιο Sciences-Po και την περίφημη σχολή δημόσιας διοίκησης ΕΝΑ, με διδακτορικό στον Χέγκελ και τον Μακιαβέλι) ο Μακρόν έβαλε την τελευταία ελιτίστικη πινελιά του βιογραφικού του στην τράπεζα Ρότσιλντ, ιδιοκτήτρια μεταξύ άλλων της αριστερής Liberation.

Είναι προς τιμήν του Μακρόν ότι ουδέποτε προσποιήθηκε τον σοσιαλιστή και τον φιλολαϊκό, όπως ο Ολάντ και κάποιες αξιοθρήνητες φιγούρες του PS. «Δήλωσε» εξαρχής άνθρωπος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρήσεων, που τρέφει βαθιά περιφρόνηση για τον κόσμο της εργασίας. Η διετία του άλλωστε στο υπουργείο Οικονομίας το απέδειξε εμπράκτως.

Τον Σεπτέμβριο του 2014 χαρακτήρισε «αγράμματους» του εργάτες της βιομηχανίας Gad, που έμειναν άνεργοι λόγω λουκέτου. Oταν πήγε να τους ζητήσει συγγνώμη τον υποδέχθηκαν με άγριες διαθέσεις. Eνα χρόνο αργότερα, όταν η Γαλλία βρισκόταν στα κάγκελα για τον «νόμο Μακρόν» (απελευθέρωση επαγγελμάτων και κυριακάτικης εργασίας), αποδοκιμάστηκε άγρια στο εργατικό κέντρο της Λυών, ενώ το ίδιο συνέβη τον Αύγουστο του 2016 στην αγροτοβιομηχανική ζώνη της Αβερόν.

Είχε προηγηθεί τον Μάιο η απίστευτη πρόκλησή του σε συνδικαλιστές της CGT στο Λυνέλ: «Δεν με τρομάζετε με τα μπλουζάκια σας. Αν θέλετε να αγοράσετε κι εσείς κανένα κοστούμι, να πάτε να δουλέψετε».

Είμαστε περίεργοι να δούμε πώς θα αντιμετωπίσει ο Μακρόν το επόμενο μπαράζ εργατικών, αγροτικών και «πρεκαριακών» κινητοποιήσεων στη Γαλλία, που σίγουρα δεν θα αργήσει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου