Ο κ. Χρ. Παπανικολάου είναι ο πρώτος Ελληνας αθλητής που σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ (5,49 μ. στο Στάδιο Καραϊσκάκη το 1970) από συστάσεως του ελληνικού κράτους επίσης στο επί κοντώ.

Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Παπανικολάου*:

«Οταν εγώ άρχισα το άλμα επί κοντώ, χρησιμοποίησα κοντάρι μεταλλικό (από αλουμίνιο).

Επρεπε να έχεις καλή ταχύτητα και άριστη φυσική κατάσταση, γιατί δεν είχες τον καταπέλτη, δηλαδή το πλαστικό κοντάρι, για να σε βοηθήσει να πετάξεις το σώμα σου προς τα πάνω.

Πήγα σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Τόκιο, με το μεταλλικό κοντάρι γιατί δεν είχαμε πάρει χαμπάρι ότι κυκλοφορούσαν τα πλαστικά κοντάρια… Γελούσαν όλοι… Παρ’ όλα αυτά, προκρίθηκα στον τελικό.

Τελικά, στη συνέχεια, ήρθε το πλαστικό κοντάρι στη ζωή μας.

Ποιο είναι το πλεονέκτημα;

Το πλαστικό κοντάρι είναι ένας καταπέλτης: Λυγίζει και σε βοηθάει με την επαναφορά του να πετάξεις το σώμα σου προς τα πάνω.

Με το πλαστικό κοντάρι, εγώ πέτυχα το πρώτο ελληνικό παγκόσμιο ρεκόρ από τη σύσταση του ελληνικού κράτους με 5,49 μ., ενώ είμαι και ο τέταρτος Ολυμπιονίκης στο Μεξικό, αλλά όπως γνωρίζετε, ο Ανατολικογερμανός Νόρτβιγκ, τότε, σύμφωνα με τα αρχεία της Στάζι, αγωνίστηκε ντοπαρισμένος και μου στέρησε εμένα ένα μετάλλιο.

Το πλαστικό κοντάρι το δικό μου ήταν από τα πρώτα τέτοιου είδους κοντάρια, δηλαδή δεν είχε εξελιχθεί η κατασκευή του.

Ηταν βαρύ, δύσκολο να το λυγίσεις, η επαναφορά του δεν ήταν η αναμενόμενη και το τίναγμα του κορμιού προς τα επάνω δεν ήταν δυνατό.

Πώς αξιοποιείς το πλαστικό κοντάρι; Το αξιοποιείς εάν έχεις τη δυνατότητα να χρησιμοποιείς ένα κοντάρι βαρύ σε σχέση με το βάρος σου.

Δηλαδή, εάν το βάρος σου είναι 75 κιλά, να μπορείς να χρησιμοποιείς ένα κοντάρι που χρησιμοποιεί ένας αθλητής που είναι 85 κιλά.

Τότε, όταν λυγίζεις ένα τέτοιο κοντάρι, το βάρος που κρέμεται είναι πολύ πιο ελαφρύ και επομένως εκτινάσσεις το σώμα σου πολύ πιο πάνω.

Τα τρία κρίσιμα σημεία

Από εδώ, από αυτό το σημείο, αρχίζει ουσιαστικά και η εξέλιξη του παγκόσμιου ρεκόρ.

Για να μπορείς να χρησιμοποιήσεις πιο βαρύ κοντάρι ανάλογα με το βάρος σου:

>Απαιτείται μεγάλη ταχύτητα την ώρα που τρέχεις στο διάδρομο.

>Τέλεια φυσική κατάσταση για να τοποθετήσεις στη βαλβίδα το κοντάρι και να το λυγίσεις.

>Να αξιοποιήσεις την επαναφορά του κονταριού και την εκτίναξη του σώματος προς τα επάνω, όπως σε έναν καταπέλτη.

Ενα τέλειο παράδειγμα αθλητών τέτοιων ικανοτήτων ήταν ο Μπούμπκα, που πέταγε στην κυριολεξία το σώμα του πάνω από τον πήχη με τη βοήθεια της επαναφοράς του κονταριού.

Ο Μπούμπκα είχε ταχύτητα 10.22 στα 100 μ. και επίδοση 8 μέτρα στο μήκος, όπως μου είχε πει ο προπονητής του.

Το τελειότερο παράδειγμα είναι ο Ντουπλάντις

Αξιοποιεί τέλεια την επαναφορά του κονταριού, δηλαδή:

Τοποθετεί τέλεια στη βαλβίδα το κοντάρι.

Εχει ψηλή λαβή, το λυγίζει τέλεια και κρατάει το σώμα του στο κατάλληλο σημείο στο λυγισμένο κοντάρι.

Οταν το κοντάρι αρχίζει να επανέρχεται, το σώμα του βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο για να το εκτοξεύσει πάνω από τον πήχη.

Αυτή η ικανότητα θα είναι η βάση για την εξέλιξη του παγκόσμιου ρεκόρ.

Για επιδόσεις πάνω από τα 6,20 μ. η συνταγή είναι:

Βαρύ κοντάρι, ταχύτητα, ειδική φυσική κατάσταση, ψηλή λαβή και τέλεια αξιοποίηση του καταπέλτη».

* Ο Χρήστος Παπανικολάου είναι ο πρώτος Ελληνας αθλητής που σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ.