Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Οραματίστηκε, λοιπόν, έναν αρχηγό κράτους βγαλμένο μέσα από τα σπλάχνα της KGB, που κάνει πολέμους για να εδραιώσει την εξουσία του, τοποθετεί συναδέλφους του πρώην κατασκόπους σε θέσεις επιρροής, αντλεί εξουσία από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και κυβερνά τη χώρα επί δεκαετίες.
Για να μην το κουράζουμε, ο Βλαντιμίρ Βοΐνοβιτς (αυτό ήταν το όνομα του συγγραφέα μας) πρόβλεψε την έλευση του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η δυστοπική σάτιρά του με τίτλο «Μόσχα 2042» δανείζεται κάποια στοιχεία από τον Οργουελ (ο οποίος, άλλωστε, ήταν ένας Βρετανός τροτσκιστής που καυτηρίαζε τον σταλινικό ολοκληρωτισμό), αλλά περιέχει και πρωτότυπες ιδέες.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι ένας freelance δημοσιογράφος, ονόματι Βιτάλι Νικίτιτς Κάρστεφ, που παίρνει το 1982 μια πτήση της Lufthansa από το Βερολίνο, και αφού καταναλώσει μια ντουζίνα ποτηράκια βότκας, προσγειώνεται με μεταφυσικό τρόπο στη Μόσχα… 60 χρόνια μετά.
Στη Σοβιετική Ενωση του 2042 (ο Βοΐνοβιτς δεν έφτασε τόσο μακριά ώστε να προβλέψει τη διάλυσή της) κυβερνά ένας ισόβιος ηγέτης με τον τίτλο «Τζενιαλίσιμο» (Υπερ-ευφυής). Υπαινικτική αναφορά στον Ισπανό δικτάτορα Φράνκο (Χενεραλίσιμο) και στον Μεγάλο Αδελφό του Οργουελ.
Ο Ρώσος «Τζενιαλίσιμο» περιγράφεται ως «μέγιστη πολιτική ιδιοφυΐα, φίλος της ανθρωπότητας και μετασχηματιστής της Φύσης», που διατηρεί ταυτόχρονα τα αξιώματα του γενικού γραμματέα του κόμματος και του αρχιστράτηγου, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.
Οταν ο Πούτιν αναρριχήθηκε στη ρωσική προεδρία το 2000 ήταν 47 χρόνων. Ομως, πέρσι επέβαλε με δημοψήφισμα μία συνταγματική μεταρρύθμιση που του επιτρέπει να παραμείνει στην εξουσία ως το 2036, όταν θα διανύει αισίως τα 84. Τι απομένει από εκεί ως το 2042; Μια ανάσα δρόμος…
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr