Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η σειρά ντοκιμαντέρ «Καταστροφές και Θρίαμβοι» του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στην Οξφόρδη Στάθη Καλύβα καταφέρνει με τρόπο εύληπτο και ταυτόχρονα απόλυτα επιστημονικό να μας κάνει να καταλάβουμε. Τι; Μα πώς καταφέραμε στα τελευταία διακόσια χρόνια να χαράξουμε επτά μεγάλους ιστορικούς κύκλους, οι οποίοι εναλλάσσονταν από μεγάλες καταστροφές σε εντυπωσιακούς θριάμβους.

Κομβικό σημείο που διαπερνά και τους επτά κύκλους είναι η παιδεία και η εκπαίδευση. Οταν αυτά απουσιάζουν, οι θρίαμβοι μετατρέπονται σε καταστροφές.

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο ΑΠΘ και στην ΑΣΟΕΕ το επιβεβαιώνουν. Δεν χρειάζονται τίτλοι εκπαίδευσης για να καταλάβει κάποιος πως το μπουκάρισμα μιας ομάδας αυτόκλητων τιμωρών σε αίθουσα διδασκαλίας με στόχο να ξυλοκοπήσει έναν καθηγητή που θεωρεί ένοχο είναι μια φασιστική πρακτική.

Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι κάτοχος διδακτορικού για να αντιληφθεί πως οι φοιτητές που προσπάθησαν να ρίξουν τον τοίχο ενός δημόσιου πανεπιστημίου, ακόμα και αν καταφέρουν να πάρουν κάποτε πτυχίο, θα παραμείνουν πάντα κοινωνικά αμόρφωτοι και δημοκρατικά απαίδευτοι. Το ίδιο ισχύει και για όσους μεγαλόσχημους πολιτικούς τους υποστηρίζουν.

Ομως, τι είναι αυτό που κάνει την Ελλάδα τόσο επιρρεπή σε αυτού του τύπου τις «διαμαρτυρίες»; Που έκανε την κοινωνία να ανέχεται καταλήψεις σχολικών και ακαδημαϊκών χώρων, και να τις προσπερνά ως κάτι συνηθισμένο; Προφανώς μια απολύτως διαστρεβλωμένη αντίληψη για το τι εστί πανεπιστήμιο και κράτος δικαίου σε συνδυασμό με ένα ξεχειλωμένο Εγώ το οποίο πατάει σε αγώνες διεκδίκησης που καμία σχέση δεν έχουν με τα «αιτήματα» και τις πρακτικές των μπαχαλάκηδων. Μια ενδιαφέρουσα επισήμανση σχετικά με την κουλτούρα της Μεταπολίτευσης κάνει ο Στάθης Καλύβας στο βιβλίο που αποτέλεσε τη βάση του προαναφερόμενου ντοκιμαντέρ.

«Ο συμβολικός πυλώνας πάνω στον οποίο εδράζονται οι συγκρουσιακές αυτές πρακτικές είναι η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που αποτελεί το συμβολικό θεμέλιο της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Η 17η Νοέμβρη είναι σχολική αργία που εορτάζεται με τη χρήση πολιτιστικών προϊόντων (μουσικής, εικόνων κ.λπ.) Αριστερής προέλευσης και συμβολισμού, και κορυφώνεται με μια μεγάλη πορεία που ξεκινά από το Πολυτεχνείο και καταλήγει στην αμερικανική πρεσβεία. Ο συμβολισμός είναι πρόδηλος και έχει εμφυσήσει πολλές συγκρουσιακές πρακτικές, όπως, π.χ., οι καταλήψεις σχολείων, λειτουργώντας εν είδει τελετής μύησης των νέων γενιών».

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr