Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Πολλώ δε μάλλον όταν η συγκεκριμένη, τον τελευταίο μισό αιώνα, είχε σταθερή θέση ότι τα Παρθενώνεια γλυπτά πρέπει να μείνουν στο Βρετανικό Μουσείο. Και στήριζε τη θέση της στα επιχειρήματα τα οποία… κατέρριψε το άρθρο του Τζόνσον στο περιοδικό του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όταν ήταν πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου.

Σημειώνω ότι οι «TIMES», για έναν αιώνα, είναι ο πιο σταθερός σύμμαχος του Βρετανικού Μουσείου, παρουσιάζοντας ολοσέλιδα όχι μόνο τις περιοδικές του εκθέσεις, αλλά και όλη τη δραστηριότητά του.

Αλλά οι «TIMES» είναι συνυφασμένοι με τις αξίες και τη βρετανική παράδοση από την ημέρα της ιδρύσεώς τους από τον John Walter -με τίτλο «The Daily Universal Register»- ως σήμερα, που ανήκουν στο συγκρότημα Μέρντοχ. Η ημέρα της ίδρυσής τους πάει πολύ πίσω, στην Πρωτοχρονιά του 1785 – όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή και δεν υπήρχε κανένα φιλελληνικό κίνημα σε Ευρώπη και Αμερική. Θα έλεγα ότι οι θέσεις της εφημερίδας είναι μετριοπαθείς και θα πρόσθετα ότι πολλές φορές στο παρελθόν στήριξε τις θέσεις των Συντηρητικών, ενώ στις εκλογές του 2001 και του 2005 υποστήριξε το Εργατικό Κόμμα, γράφοντας ότι στις επιλογές της υπερέχει το συμφέρον της Μεγάλης Βρετανίας. Σήμερα, οι «TIMES» πουλούν ως 350.000 φύλλα ημερησίως, ενώ έχουν περισσότερο από ένα εκατομμύριο αναγνώστες.

Δεν νομίζω ότι χτες ο Μπόρις Τζόνσον θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχής διαβάζοντας, στο πρωινό τσάι του, το άρθρο των «TIMES». Θα έμειναν τα μάφιν με βατόμουρο αφάγωτα. Και λυπάμαι που ούτε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ευτυχείς, μετά τα άθλια σχόλα στα ΦΕΚ τους, ότι το απότμημα από τα Γλυπτά του Παρθενώνα που επέστρεψε μετά από διακόσια χρόνια από το Παλέρμο δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ευκαιρία για φιέστα. Είδαν το δένδρο κι έχασαν το… δάσος του Αμαζονίου.

Πόσο δύσκολο να καταλάβουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι το μεγάλο έργο που εκτελείται στον βράχο της Ακρόπολης, το κύρος του Μουσείου της Ακρόπολης και η ήρεμη δύναμη που εκφράζεται από τον πρωθυπουργό για την επιστροφή των γλυπτών είναι ο δρόμος που θα τα φέρει στον γενέθλιο τόπο τους. Είναι ακόμη πιο δύσκολο στον ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει ότι η επιστροφή του αποτμήματος Fagan, με αδελφικό τρόπο, από τη Σικελία δεν μπορεί και δεν θα μείνει χωρίς συνέχεια. Μπορεί το απότμημα Fagan να είναι λιγότερο από 40 εκ., αλλά το μέγεθος της συμβολικής χειρονομίας των Σικελών είναι τεράστιο. Πράγματι, κομματάκι κομματάκι κτίζεται η επιστροφή των γλυπτών. Ετσι όπως κτίζονται όλα τα μεγάλα και δύσκολα έργα από ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά και ανυποχώρητα, με όραμα και πίστη…