Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αυτό πρακτικά, όπως εξηγούν οι ειδικοί; Οτι η «Ομικρον» θα «συναντηθεί» με τη μεγάλη πλειονοτητα των πολιτών, αλλά θα «σαρώσει» τους μη εμβολιασμένους. Και ιδιαίτερα τους ανεμβολίαστους που είναι άνω των 60 ετών. Εφόσον τηρηθούν τα μέτρα, τα οποία επισπεύδονται και θα ισχύουν μάλλον από αύριο, κι εφόσον οι πολίτες αποκαταστήσουν στη συνείδησή τους την αξία της σκοπίμως δυσφημισμένης ατομικής ευθύνης, η «Ομικρον» μπορεί να αποδειχθεί η λύτρωση από την πανδημία. Καθώς θα τη μετατρέψει σταδιακά σε ενδημία. Μια ακόμα ενδημία από τις αρκετές που παρατηρούνται κάθε χρόνο. Στο μεταξύ, όμως, θα έχει «επικυρώσει» με τραγικό τρόπο την απόφαση ενός σημαντικού ποσοστού της κοινωνίας να μην εμβολιαστεί.

ΕΙΝΑΙ τραγικό, είναι ωμό, αλλά είναι και η αλήθεια. Κυρίως οι ανεμβολίαστοι άνω των 60, οι οποίοι παραμένουν ανεμβολίαστοι από επιλογή, είναι πιο εύκολο να μολυνθούν από την «Ομικρον». Η οποία έχει έναν εντυπωσιακά μεγάλο «στρατό». Εναν διαρκώς και γρήγορα αυξανόμενο «στρατό» μεταδοτών της, ο οποίος μπορεί σχετικά εύκολα να τη φέρει σε κάθε σπίτι. Το διαφαινόμενο αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο δυσδιάκριτο: Αν οι ανεμβολίαστοι επιμείνουν κι αν δεν τηρηθούν τα μέτρα, τότε θα χαθούν κι άλλες ζωές και το ΕΣΥ θα δοκιμάσει πάλι τα όριά του σε σχετικά ακραίες συνθήκες. Ταυτοχρόνως η «Ομικρον» θα αρχίσει να αποδυναμώνει την πανδημία, υποβιβάζοντάς τη σε ενδημία. Κι αυτή θα είναι, όπως λένε οι ειδικοί, η πραγματική αρχή τού τέλους της πανδημίας. Δηλαδή, το πραγματικό «τελευταίο μίλι» αυτής πρωτόγνωρης παγκόσμιας τραγωδίας.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, πριν έρθει αυτή η «λύτρωση» της «Ομικρον», θα υπάρξουν κι άλλες χαμένες ζωές. Η μεγάλη πλειονότητα θα είναι μη εμβολιασμένοι συμπολίτες μας. Οι οποίοι, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και με πάνω από 20.000 χαμένες ζωές, θα επιμένουν να αρνούνται να εμβολιαστούν. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα ούτε καν να ξεστομίσει το απεχθές «τα ήθελαν και τα έπαθαν». Κι ας ξέρουν όλοι ότι οι ανεμβολίαστοι ήταν το μαλακό υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν κατάφερε να χτίσει ψηλότερο τείχος ανοσίας, παρότι η πλειονότητα έδειξε σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Ο μη εμβολιασμός ήταν η «Κερκόπορτα» από την οποία μπήκε ο Covid-19. Δεν είναι της ώρας να γίνει ουσιαστικός απολογισμός για το ποιος φταίει, πόσο και πώς, γι’ αυτήν τη «μαύρη τρύπα» που έχει καταπιεί πάνω από 20.000 συνανθρώπους μας. Προέχει τώρα να δοθεί με τον καλύτερο τρόπο η μάχη των μέτρων και της υπευθυνότητας, ώστε η «Ομικρον» πράγματι να αποδειχθεί η λύτρωσή μας από την πανδημία.

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΛΑΚΗΣ, ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΦΕΥΡΕΘΕΙ…

Μέχρι και οι «προεδρικοί αρθρογράφοι» του Α. Τσίπρα το κατάλαβαν. Και ζητούν την απομάκρυνση του Π. Πολάκη από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.

«Κάθε λέξη που λέει πλέον πέφτει στο κεφάλι του Τσίπρα που τον ανέχεται», «είναι διασυρμός (…) και απόλυτος εξευτελισμός για το κόμμα που τον θεωρεί ακόμα βουλευτή του», τον χαρακτηρίζουν «αναίσχυντο και διαταραγμένο», «η πολιτική δεν είναι αρένα για κουτσαβάκηδες και ψευτόμαγκες της οκάς», είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς-διαπιστώσεις ανθρώπων οι οποίοι μιλούν ή γράφουν για το καλό του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Πολλοί είναι αυτοί που καταλαβαίνουν πλέον ότι ο Π. Πολάκης δεν είναι απλό «βαρίδι» ή ο «μέγας χορηγός του Μητσοτάκη». Μόνο ο Α. Τσίπρας ή δεν το έχει καταλάβει ή συνειδητά συνεχίζει να τον ανέχεται και να τον στηρίζει, γιατί μέσα του νιώθει απόλυτη ταύτιση με τον «αψύ». Ο οποίος, εδώ που τα λέμε, αποδεικνύεται από τους πιο χρήσιμους πολιτικούς της χώρας. Κανένας άλλος -και κυρίως από τους «απέναντι»- δεν θα μπορούσε να κάνει τόσους πολλούς να καταλάβουν τόσα πολλά για το τι σήμαινε και σημαίνει ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ.

Το «παλιό πολιτικό σύστημα» έμπαζε από παντού. Δημιουργώντας άπειρες πύλες εισόδου για τους «δεν είμαστε σαν τους άλλους», που κράδαιναν τη ρομφαία της κάθαρσης. Το ότι μετά την καταστροφική 5ετία ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε στις εκλογές του 2019 ένα 32%+3% (Βαρουφάκης)=35%, αποδεικνύει πόσο δύσκολο ήταν να κατεδαφιστούν πολιτικά ο λαϊκισμός και οι εκφραστές του. Το ανέλαβε όμως ο Π. Πολάκης, κι όπως φαίνεται το ολοκληρώνει με μεγάλη επιτυχία.

Αποκαλύπτει τον κουτσαβακισμό, την ξετσιπωσιά, την εχθροπάθεια, την ημιμάθεια και το κούφιο νταηλίκι που ήταν κρυμμένα κάτω από τον «ιερό μανδύα» του αλήστου μνήμης «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς αλά ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα και η προσφορά του «αψύ», ώστε η μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας να καταλάβει περί τίνος επρόκειτο, δεν μειώνονται ούτε κατ’ ελάχιστο. Αντιθέτως. Με την ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του και την υψηλή κάλυψη-προστασία που απολαμβάνει έκανε πολλούς να καταλάβουν ό,τι αρνούνταν να καταλάβουν έως και το 2019. Οτι δηλαδή ο Π. Πολάκης -και ό,τι εκφράζει στο ανώτατο επίπεδο- είναι, εκτός των άλλων, μια προσβολή στον ορθολογισμό, στον πολιτισμό και στην πολιτική αισθητική. Είναι, δηλαδή, όλα όσα δεν έχει ανάγκη η χώρα, τώρα που επιχειρεί εν μέσω αλλεπάλληλων κρίσεων να κάνει το μεγάλο άλμα στο μέλλον.