Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ολες οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι, αν είχαμε προσεγγίσει τα ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης της Πορτογαλίας, τότε ο αριθμός των θανάτων δεν θα ξεπερνούσε ημερησίως τους 10, ενώ οι διασωληνωμένοι δεν θα ήταν περισσότεροι από 100.

Σε αυτή την περίπτωση το ΕΣΥ θα μπορούσε να υποδεχθεί τους ασθενείς και των άλλων νόσων, οι οποίοι καρτερικά περιμένουν τώρα να υπάρξει αποσυμπίεση στο σύστημα των νοσοκομείων για να συνεχίσουν τις θεραπείες τους ή να υποβληθούν σε τακτικά χειρουργεία, που, δυστυχώς, έχουν μετατεθεί για αργότερα.

Το πρόστιμο των 100 ευρώ δεν είναι τίποτα μπροστά στο υπέρογκο κόστος νοσηλείας στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των οικονομολόγων της δημόσιας υγείας, η διασωλήνωση ενός ασθενούς κοστίζει στο σύστημα καθημερινώς πάνω από 1.000 ευρώ χωρίς να συνυπολογίζεται η δαπάνη για τις απαραίτητες φαρμακευτικές αγωγές.

Το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν η επιβολή του προστίμου επιβαρύνει περισσότερο τους χαμηλοσυνταξιούχους δεν στέκει. Αντιθέτως, οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα σκεφτούν διπλά και τριπλά να εμβολιαστούν ακριβώς επειδή δεν τους περισσεύει κανένα ευρώ και θα σπεύσουν στα εμβολιαστικά κέντρα για να αποφύγουν το πρόστιμο και να σώσουν τη ζωή τους.

Ηδη η ανταπόκριση των πολιτών είναι μεγάλη, μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωση των μέτρων έχουν κλειστεί πάνω από 25.000 ραντεβού πολιτών ηλικίας άνω των 60 ετών. Οταν όλη η Ευρώπη συζητάει για καθολικό εμβολιασμό, είναι αστείο ο ΣΥΡΙΖΑ να προβάλλει αντιρρήσεις για όσους έχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν ή και να οδηγηθούν στο θάνατο.

Η ανοησία που επικράτησε μέχρι τώρα μέσω θρησκοληψιών, ιδεοληψιών και «αντισυστημικότητας» έχει κόστος και πρέπει να καταβάλλεται. Το πρόστιμο των 100 ευρώ είναι ελάχιστο μπροστά στην τεράστια δαπάνη που αναλαμβάνει το ΕΣΥ για να θεραπεύσει τους ανεμβολίαστους, και μηδαμινό σε σχέση με την αξία που έχει μια ανθρώπινη ζωή, η οποία μπορεί να σωθεί με ένα απλό τσίμπημα στο μπράτσο.

Οσο για το πολιτικό κόστος, η κυβέρνηση θα διαπιστώσει ότι, τελικώς, το όφελος είναι μεγαλύτερο και για τη δημόσια υγεία, αλλά και για τα ποσοστά επιδοκιμασίας του μέτρου.