Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η πολιτική zero Covid, που κυριαρχεί εξίσου στην μητροπολιτική Κίνα και στην ιδιαίτερη επαρχία της, έχει προκαλέσει σοβαρά οικονομικά προβλήματα στο φύσει εξωστρεφές μοντέλο του Χονγκ Κονγκ.

Ομως ο ασφυκτικός πολιτικός έλεγχος του Πεκίνου, σε συνδυασμό με τους ορατούς κινδύνους του κορονοϊού, υπαγορεύουν την πρωτοκαθεδρία της υγείας έναντι της οικονομίας. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, όπου η «Ομικρον» τρομοκρατεί τους πάντες και μας γυρίζει πίσω.

Τα αυστηρά λοκντάουν και οι καραντίνες στο Χονγκ Κονγκ έχουν διώξει πλήθος ξένων ταλέντων, αποθαρρύνοντας ταυτόχρονα εξίσου πολλούς ταλαντούχους εγκεφάλους της χρηματοοικονομίας και των επενδύσεων να εγκατασταθούν στην «απω-ανατολίτικη γη της επαγγελίας».

Πάνω στην απελπισία τους οι επιχειρήσεις του Χονγκ Κονγκ προσφέρουν υπέρογκους μισθούς και ελκυστικά μπόνους, που έχουν να φανούν στην «πιάτσα» από την κατάρρευση της Lehman Brothers, το 2008. Τα αποτελέσματα, ωστόσο, είναι πενιχρά.

Τα «golden boys» της Δύσης και της Ασίας, που άλλοτε έστελναν σωρηδόν τα βιογραφικά τους, τώρα διστάζουν να μπαίνουν σε καραντίνες δύο ή και τριών εβδομάδων κάθε φορά που θα επιστρέφουν από ταξίδια ή θα συναντηθούν με κάποιον «ύποπτο». Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον στο Χονγκ Κονγκ άρχισε να παρατηρείται φυγή επιχειρήσεων.

Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, οι τοπικές Αρχές κωφεύουν στις εκκλήσεις διεθνών επιχειρηματικών λόμπι να χαλαρώσουν τα δρακόντεια μέτρα zero Covid.

Η στρατολόγηση στελεχών από το εξωτερικό έχει πέσει κατά 50% τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και στο ίδιο διάστημα οι αιτήσεις/προσφορές επαγγελματικής μετανάστευσης σε άλλες χώρες έχουν αυξηθεί κατά 30%-40%. Ομως τόσο οι κινεζικές όσο και οι τοπικές Αρχές επιμένουν ότι για να ανοίξουν ελεύθερα τα σύνορα θα πρέπει πρώτα να ελεγχθεί η πανδημία. Κάτι που αργεί να φανεί στον ορίζοντα.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr