Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Είναι από αυτές τις ιστορίες που δεν ξέρεις αν πρέπει να οργιστείς ή να γελάσεις. Να οργιστείς με το «ρουσφέτι» σε υπουργούς και βουλευτές ή να γελάσεις με τις εκ των υστέρων δικαιολογίες περί ισότιμης αντιμετώπισης όλων των πολιτών;
Σε μια εποχή που ο Ελληνας φορολογούμενος δεν ξέρει τι να πρωτοπληρώσει και κυρίως δεν ξέρει πώς θα πληρώσει όλα αυτά που χρωστάει, μαθαίνει πως τα παραθυράκια που επιτρέπουν ελαφρύνσεις στον πολιτικό κόσμο δεν έκλεισαν ποτέ.
Οι οικονομικές λεπτομέρειες που επιβεβαιώνουν το αληθές της είδησης που αποκάλυψε ο «Ε.Τ.» παρουσιάζονται εκτενώς και στο σημερινό ρεπορτάζ του Γιώργου Παλαιτσάκη, ωστόσο, πέρα από αυτές, υπάρχει πάντα και η ηθική διάσταση του θέματος. Διότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν οφείλει μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Δυστυχώς την έξωθεν καλή μαρτυρία έχει απολέσει μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου εδώ και χρόνια. Οχι όλοι, μερικοί μάλιστα αδίκως, καθώς δίπλα στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Μετά όμως από την αποκάλυψη πολιτικοοικονομικών σκανδάλων, μετά από δεκαετίες κατά τις οποίες αμείβονταν με παχυλούς μισθούς και απολάμβαναν ειδικά φορολογικά και συνταξιοδοτικά προνόμια και την ώρα που οι περισσότεροι Ελληνες αντιμετωπίζουν την ανεργία ή τους μισθούς των 600 ευρώ, παραμένει προκλητικό ο πολιτικός κόσμος να αντιμετωπίζεται όπως όλοι οι πολίτες, όπως ισχυρίζεται στην ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών. Αν η κυβέρνηση ήθελε δικαιοσύνη, τότε θα έπρεπε να βρει τρόπο ώστε υπουργοί και βουλευτές να εξαιρούνται από ανάλογες ελαφρύνσεις, ως πραγματική ένδειξη αλληλεγγύης στους πολίτες που έχουν πραγματική ανάγκη την εισφορά αλληλεγγύης.
Κάποιοι μπορεί να το χαρακτηρίζουν αυτό ως λαϊκισμό και να προτάσσουν τις μειώσεις που υπέστησαν οι αποδοχές των βουλευτών στα χρόνια της κρίσης, ύψους περίπου 60%. Αλλά 60% από ποιο ύψος μισθού άραγε; Ωστόσο το θέμα δεν είναι ούτε ο κοινωνικός αυτοματισμός ούτε η συλλήβδην απαξίωση του πολιτικού κόσμου που «οπλίζει» τις απολιτίκ ή τις αντιδραστικές δεξαμενές. Είναι απλά η υπενθύμιση ότι δίκαιο δεν είναι η ισότητα μεταξύ όλων, αλλά η ισότητα μεταξύ ίσων.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου