Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αλλά, ως γνωστόν, πορτοκαλέες έχουμε και δη φαιδρές -όχι με τη σύγχρονη ερμηνεία του γελοίος-, αλλά με την έννοια του χαρούμενος, ανθηρός-, όμως τα λεφτόδενδρα δεν καλλιεργούνται, παρά πάσαν νεοελληνική προσδοκία ότι με συνεχή δάνεια θα πορευόμαστε εσαεί.

Λοιπόν, το χειρότερο δεν ήταν η υπόσχεση Γ. Παπανδρέου περί λεφτών. Ούτε ότι είχε προσυνεννοηθεί με τον Στρος-Καν, τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για δανεισμό, ο οποίος φυσικά θα κατέληγε σε εγγυήσεις Μνημονίων. Σοβαροί οικονομολόγοι έγραφαν, ακόμη και πριν από το τέλος της θητείας Κ. Καραμανλή, ότι το μεγάλο χρέος καθιστούσε το Μνημόνιο αναπόφευκτο.

Ούτε καν η τεράστια βλακεία ότι «θα κάνω δημοψήφισμα» που έστρεψε την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης εναντίον του. Επίσης, το χειρότερο δεν ήταν πως στην πρώτη του επαφή με Μέρκελ και Σαρκοζί εξέφρασε την άποψή του ότι οι Ελληνες είναι τεμπέληδες, κακομαθημένοι, που σπατάλησαν τις επιδοτήσεις των ευρωπαϊκών ταμείων, αλλά αυτός, ως άγγελος της καθάρσεως, θα έβαζε σε όλα τάξη. Οι ηγέτες της Ε.Ε. τον άκουσαν άναυδοι, αλλά… και ενθουσιάστηκαν διότι αυτά που είπε ήρθαν προς επίρρωση της δικής τους άποψης.

Για μένα το χειρότερο ήταν ότι ο Γ. Παπανδρέου, μη μπορώντας να διαχειριστεί τη νίκη του, πελαγωμένος να εξορθολογίσει τα προβλήματά και να βάλει τις προτεραιότητές τους, άπειρος στην επιλογή συνεργατών, εμπιστεύθηκε υπουργεία επειδή του φάνηκαν cool ως συνταξιδιώτες σε κάποια πτήση ή στο γυμναστήριο. Οπότε, πλην εξαιρέσεων, δημιούργησε μια παιδική χαρά…

Ομως, ουσιαστικά, άνοιξε δύο πόρτες: Η πρώτη έφυγαν τρέχοντας οι πλείστοι των οπαδών του και τα στελέχη του κακομαθημένα από την πολύχρονη διαχείριση του γκουβέρνου, βλέποντας ότι χανόταν η εξουσία. Η δεύτερη, εκείνη από την οποία μπήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εμφανίστηκε ως μια προωθημένη παραλλαγή ΠΑΣΟΚ, αλλά και με πιθανότητα κατάληψης της εξουσίας.

Αυτά και άλλα πολλά ανακάλεσε από τη συλλογική μνήμη η δήλωση του Γ. Παπανδρέου να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο και να επαναδιεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο άφησε σε οικτρή κατάσταση. Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο λάθος: Λάθος γιατί η παραμονή του στην εξουσία κατέβασε το ΠΑΣΟΚ σε ποσοστά ανύπαρκτα, λάθος γιατί ο ίδιος έχει συνδεθεί με δεινές στιγμές της Ελλάδας, που κατέληξαν στην οδυνηρή διακυβέρνηση Τσίπρα.

Αν έχει ανθρώπους γύρω του που τον αγαπούν, αν του έμειναν ειλικρινείς συνεργάτες, δεν θα τον άφηναν να εκτεθεί. Διαβατήριο το όνομα Παπανδρέου, αλλά όχι για παλινόρθωση. Ξεπεράστηκε από τα πράγματα. Το άφησε πίσω η Ιστορία.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr