Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Αν οι πολίτες ψηφίζουν επειδή χειραγωγούνται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, γιατί το 2015 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ; Εκτός και αν τα συστημικά βοθροκάναλα της εποχής, σύνθημα με το οποίο έκαναν καριέρα πολιτικοί που διαφορετικά δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους, δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και τσάμπα πήραν τα λεφτά.

Η οποία δουλειά, σύμφωνα με την Κουμουνδούρου, είναι η χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Μόνο που η κοινή γνώμη διαμορφώνεται από πολίτες που είναι περισσότερο σκεπτόμενοι από όσο αντέχουν τα αριστερά καθεστώτα και λιγότερο καθοδηγούμενοι από όσο θα εύχονταν. Αλλά έτσι γίνεται στις δυτικές δημοκρατίες, οι οποίες έχουν προβλέψει οι κυβερνήσεις να εναλλάσσονται με κάλπες και όχι με δημοσκοπήσεις.

Η ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρει κάτι για να κάνει σαματά δεν έχει σύνορα. Κάτι σαν τη συριζαίικη θάλασσα που μας χώριζε από την Τουρκία. Επειδή, λοιπόν, το εσωτερικό της χώρας δεν της προσφέρει κάτι σοβαρό για να αναστήσει τα αγανακτισμένα κάγκελα του ’15, το παλεύει μέσω Αυστρίας. Αφού ο Κουρτς κατηγορείται για επιχείρηση δωροδοκίας και στημένες δημοσκοπήσεις και αφού, όπως γράφουν, ο Κουρτς είναι προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού, τότε διά της εις άτοπον απαγωγής τα ίδια έκανε και ο Μητσοτάκης. Αυτός ο τρόπος σκέψης, ο σχεδόν νηπιακός αλλά χωρίς την αγνότητα των 5χρονων, διατρέχει όλη την πολιτική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% μέχρι το 37% και πάλι πίσω. Η σκέψη παραμένει απλοϊκή, αλλάζει μόνο η ταχύτητα καθόδου με την οποία επιστρέφει στα μονοψήφια. Επιταχύνεται.

Η ΠΤΩΣΗ δεν χρειάζεται καμία δημοσκόπηση για να μετρηθεί. Αρκεί να δει κανείς τα αντιπολιτευτικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ. Η ρητορική του για τα ανύπαρκτα εμβόλια, που μετά έγιναν υπαρκτά αλλά όχι αρκετά και όταν έγιναν αρκετά το γύρισαν στα μονοκλωνικά, είναι η φυσική συνέχεια της στάσης του στη συμφωνία με τη Γαλλία. Ηταν καλή, την ήθελαν και σκέφτηκαν να τη στηρίξουν, αλλά μετά άκουσαν τον Βενιζέλο να λέει για την ΑΟΖ και το ξανασκέφτηκαν και τελικά δεν τη θέλουν.

Είχε προηγηθεί η ανάλογη συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξης όταν έριξαν το γάντι στον Μητσοτάκη και του είπαν «έλα να τα βρούμε για την Πολιτική Προστασία», εκείνος το σήκωσε και πρότεινε τον Αποστολάκη και εκείνοι σάστισαν που έμειναν με το γάντι στο χέρι και θύμωσαν και άλλαξαν γνώμη. Θα μπορούσαμε να θυμηθούμε και άλλα, δεν είναι, άλλωστε, και πολλά τα δύο χρόνια συριζαίικης αντιπολίτευσης για να μπερδευόμαστε.

Σε αντίθεση με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ που παραμένει μπερδεμένος και δεν ξέρει αν η Θάτσερ, που δεν είχε φίλους, μήπως τελικά είχε δίκιο. Διότι «αν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς». Μήπως το εννοούσε και για την αντιπολίτευση; Θα το σκεφτεί.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr