Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Στα σχολεία η αναλογία είναι λίγο καλύτερη, αφού ακατάλληλο κρίθηκε το 1 στα 3. Οι αναλογίες, βέβαια, δεν είναι σαν τους αριθμούς. Είναι σχετικές έννοιες που μετατρέπονται σε απόλυτες, αν έχεις την ατυχία να βρεθείς κάτω από το ένα χειρότερο. Ο ουρανός δεν έχει καμία πιθανότητα να πέσει στο κεφάλι μας, η κακοφτιαγμένη στέγη τις έχει όλες.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο σεισμός στην Κρήτη άρχισε πάλι να στριφογυρίζει το γαϊτανάκι των λανθασμένων ερωτήσεων. Πότε και πού θα γίνει ο επόμενος σεισμός; Η επιστήμη έχει προοδεύσει τόσο, ώστε να μπορεί να προβλέψει το πού και το πότε, αλλά ποτέ και τα δύο μαζί. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που απελευθερώνει το 50% της ευρωπαϊκής σεισμικής ενέργειας ετησίως, το πιο επιτυχημένο ή αποτυχημένο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης χτίζεται στη θεμελίωση και ολοκληρώνεται όταν πέσει και το τελευταίο σπατουλάρισμα.

Ο ΟΜΟΤΙΜΟΣ καθηγητής Αντισεισμικών Κατασκευών, Παναγιώτης Καρύδης, το εξηγεί θαυμάσια: «Μετά τον σεισμό του 1999, με κάλεσαν να εξετάσω το Οφθαλμιατρείο. Ηταν κάτι μικρές ρωγμές στην επιφάνεια και είπα εκ πρώτης “δεν είναι κάτι το σπουδαίο”. Λέω “για να ανοίξουμε λίγο το χρώμα, να ξύσουμε”. Ξύνουμε το χρώμα, ήταν σπατουλαρισμένο, ανοίγουμε πιο μέσα, πιο μεγάλη ρωγμή». Από ένα χιλιοστό είχε φτάσει έναν πόντο μέσα. Κάθε φορά που γινόταν νέος σεισμός το σπατουλάρανε. Και άνοιγε το σπατουλαρισμένο και από κάτω άνοιγε περισσότερο. Ο τελευταίος σεισμός που έγινε έδειξε τη ρωγμή που προκλήθηκε από το προηγούμενο σπατουλάρισμα. Εν τέλει, επισκευάστηκε και ενισχύθηκε κανονικά το κτίριο» (συνέντευξη στο iefimerida).

ΒΕΒΑΙΑ, το εμβληματικό κτίριο της οδού Σίνα επισκευάστηκε, όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτό έγινε και στις κατασκευές στο Αρκαλοχώρι. Ο καθηγητής, μιλώντας στο ΚΡΗΤΗ TV, είπε -μεταξύ άλλων- ότι τα παλιά κτίρια του χωριού έχουν μετατραπεί σε μαγαζιά τα οποία χρειάζονται μεγάλες βιτρίνες και μεγάλους χώρους. Ετσι, καθαιρέθηκαν παλαιότερα στοιχεία, με αποτέλεσμα να εξασθενήσει το ισόγειο. «Η υποδομή ετοιμότητας είναι σε ατομικό, οικογενειακό, συνοικιακό, επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κρατικό. Είναι μια αλυσίδα αλληλένδετη», επιμένει και λέει αυτό που δεν θέλουμε να ακούσουμε: «Πρέπει να σκεφτούμε πόσο προμηθείς είμαστε οι Ελληνες ως λαός. Και έξι μήνες να είχαμε χρόνο, δεν θα κάναμε τίποτα περισσότερο».

ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ, η τρωτότητα ενός κτιρίου και, άρα, η έκθεση σε θανατηφόρο κίνδυνο ανθρώπινων ζωών είναι αποτέλεσμα μιας διαπλεκόμενης διαδρομής κρατικής ανεπάρκειας, ατομικής/επαγγελματικής αυθαιρεσίας και οικονομικής φτώχειας. Διότι πρέπει να το πούμε και αυτό. Η σωστή εξαρχής δόμηση ή η σωστή ανακατασκευή υφιστάμενων κτιρίων δεν είναι μόνο θέμα επιστημοσύνης, παιδείας και πολιτικής βούλησης, αλλά και συγκεκριμένων δυνατοτήτων, καθώς συνεπάγεται ένα συντριπτικό οικονομικό κόστος σε εθνικό και ατομικό επίπεδο. Οπότε, ας είμαστε ρεαλιστές. Ούτε μαξιμαλιστικές υποσχέσεις χρειάζονται ούτε σεισμολαγνικές προγνώσεις. Ας ξεκινήσουμε με το να μη σπατουλάρουμε τη ρωγμή χωρίς πρώτα να την ξύσουμε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr