Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Το αποτέλεσμα της κάλπης στη Γερμανία δεν θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη σκληρή γραμμή του Βερολίνου. Ο Ολαφ Σολτς, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τάχθηκε υπέρ της πιστής εφαρμογής των δημοσιονομικών περιορισμών του Συμφώνου, ενώ η πιθανή συμμετοχή των Φιλελευθέρων στην κυβέρνηση ενδεχομένως να συνοδευθεί με ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από τον επικεφαλής του κόμματος Κρίστιαν Λίντνερ, που είναι θιασώτης των αυστηρών κανόνων. Γύρω από τη Γερμανία συντάσσονται αρκετές χώρες του Βορρά, που ορισμένες φορές παίζουν το ρόλο του «πολιορκητικού κριού», ζητώντας την αποκατάσταση της δημοσιονομικής πειθαρχίας πριν από το τέλος του 2022.

Από την άλλη πλευρά, υπέρ της σχετικής χαλάρωσης και της σύνδεσης των πλεονασμάτων με ρήτρα ανάπτυξης τάσσονται οι χώρες του Νότου, με πρώτη την Ιταλία, που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα δημοσίου χρέους και χρειάζεται χρόνο για να περάσει σε φάση δημοσιονομικής ισορροπίας. Το ίδιο ισχύει για την Ισπανία, ενώ και η Γαλλία δεν θα ήθελε να επανέλθει η Ευρώπη σε περίοδο αυστηρής λιτότητας, όταν μάλιστα ο Μακρόν έχει μπροστά του αμφίρροπες κάλπες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει υποστηρίξει ότι η Ελλάδα το 2023 θα εμφανίσει πλεονάσματα, που είναι αναγκαία για τη σταδιακή απομείωση των δανειακών αναγκών, αλλά αυτό θα γίνει μέσω της ανάπτυξης της οικονομίας και όχι της υπερφορολόγησης, όπως συνέβη επί Τσίπρα, που οδήγησε σε ασφυξία την αγορά για να εμφανίσει εξωπραγματικά πλεονάσματα της τάξης του 6% του ΑΕΠ, όταν η δέσμευση στους θεσμούς ήταν 1,75% με 3%. Ο Προϋπολογισμός του 2022 είναι σχεδόν ισοσκελισμένος, ενώ για το 2023 αναμένεται το πλεόνασμα κοντά στο 2% του ΑΕΠ.

Η στρατηγική μας συμμαχία με τη Γαλλία στον τομέα της Αμυνας μπορεί να επεκταθεί και στις διαπραγματεύσεις για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, ενώ όπως φάνηκε από την πρόσφατη σύνοδο των ηγετών των μεσογειακών χωρών στην Αθήνα, το μπλοκ του Νότου θα είναι ενιαίο ώστε να οριστούν δημοσιονομικοί κανόνες που θα ευνοούν την ανάπτυξη και δεν θα ρίχνουν νερό στο μύλο της ύφεσης. Αυτό θα είναι και το μεγάλο διακύβευμα της επόμενης χρονιάς, που σε μεγάλο βαθμό θα επηρεάσει και τις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις.

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ «ΠΡΑΣΙΝΟΙ» ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Οι Πράσινοι ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι των γερμανικών εκλογών και σύμφωνα με το συσχετισμό δυνάμεων που αναδείχθηκε στις κάλπες της Κυριακής θα έχουν καθοριστικό ρόλο στο σχηματισμό κυβέρνησης.

Στη Γερμανία αυτή τη στιγμή λειτουργούν περίπου 30.000 ανεμογεννήτριες, ενώ σχεδόν όλα τα κόμματα τάσσονται υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, καθώς η χώρα έχει λάβει απόφαση διακοπής λειτουργίας των πυρηνικών σταθμών μέχρι το 2022.

Στην Ελλάδα είμαστε όλοι οικολόγοι, αρκεί να μην έχουμε ΑΠΕ δίπλα μας. Είμαστε εναντίον της εξόρυξης υδρογονανθράκων αλλά υπέρ της λειτουργίας των μονάδων λιγνίτη και των εισαγωγών πετρελαίου ή φυσικού αερίου, θέλουμε καθαρή ενέργεια αλλά ούτε να ακούσουμε για ανεμογεννήτριες, απαιτούμε φωτοβολταϊκά στην ταράτσα του σπιτιού μας αλλά όχι στο διπλανό οικόπεδο.

Γενικώς είμαστε όλοι «πράσινοι» αλλά μακριά από εμάς κάθε ενεργειακή εγκατάσταση ακόμη και καθαρών πηγών. Μόνο που έτσι ανακυκλώνουμε το πρόβλημα και το μεταθέτουμε βαρύτερο για τις νεότερες γενιές.