Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οι γονείς-αρνητές όμως; Το Οικογενειακό Δίκαιο επιτάσσει να μην εκτίθενται από αμέλεια των γονιών τα παιδιά σε καταστάσεις που θέτουν σε δοκιμασία τη σωματική τους ακεραιότητα, την ψυχική τους υγεία, την έκθεσή τους σε ποικίλους κινδύνους.

Οι αρμόδιοι, βλέποντας ότι οι αρνητές όχι μόνον δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν τα παιδιά τους, επιχειρώντας να επιβάλουν τον παραλογισμό τους, αλλά και ότι παραβιάζουν κατάφωρα το νόμο προπηλακίζοντας τους δασκάλους, είναι έτοιμοι να πάρουν μέτρα; Ο νόμος επί εξυβρίσει και απειλή κατά δημόσιων λειτουργών εν τη υπηρεσία και κατά την εφαρμογή εγκυκλίων δεν γίνεται να τηρείται αλά καρτ.

Ας δεχθούμε ότι η σωματική υγεία των παιδιών δεν τίθεται σε κίνδυνο. Μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την ψυχική υγεία τους; Φαντάζεστε το ψυχικό φορτίο των παιδιών βλέποντας τους γονείς τους να βρίζουν, να απειλούν, να ουρλιάζουν κατά των προτύπων τους; Η γονική συμπεριφορά καταλύει και την παιδαγωγική διαδικασία. Οι αρμόδιοι πώς σκέφτονται να χειριστούν το ζήτημα μετά τις διαστάσεις που έχει λάβει;

Υπάρχει ένα ακόμη εξαιρετικά σημαντικό θέμα για την ψυχολογία των παιδιών όταν οι γονείς τους τα οδηγούν ως την εξώπορτα του σχολείου, αρνούμενοι τα μέτρα προστασίας. Τους βλέπουν, σε έξαλλη κατάσταση, να βρίζουν, να απειλούν τους δασκάλους τους. Αν νομίζουν ότι τα παιδιά δεν νιώθουν μειονεκτικά, δεν νιώθουν ενοχή και αποκομμένα από την τάξη τους, κάνουν λάθος. Ας δεχθούμε ότι θα βρεθεί τρόπος να συμπληρωθούν οι ώρες μαθημάτων που χάνονται. Πώς θα πληρωθεί η έλλειψη της επικοινωνίας με συμμαθητές και φίλους, η «απαγόρευση» του παιχνιδιού στο διάλειμμα;

Οι γονείς-αρνητές, ουσιαστικά, επιβάλλουν μια τεράστια ανατροπή στη διαδικασία που πρωτίστως έχει σχέση με τη μάθηση, με την ασφάλεια και την εξέλιξη του παιδιού μέσα στην κοινωνία των συνομηλίκων του.

Σε ακραίες συμπεριφορές των αρνητών στις ΗΠΑ, η Πολιτεία ανέλαβε την εποπτεία των παιδιών, θεωρώντας ότι οι γονείς ασκούν ένα είδος «βίαιης» διακοπής της μαθησιακής τους αγωγής, η οποία δεν είναι προς το συμφέρον τους. Δεν υποστηρίζει κανείς ότι επειδή τα παιδιά δοκιμάζονται, πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως, από τις στείρες απόψεις γονέων, πρέπει η Πολιτεία να αναλάβει πρωτοβουλία για την ασφάλειά τους. Αλλά δεν υπάρχει και λογικός πολίτης που να μη βλέπει ότι όλη αυτή η κατάσταση -συν τις εκταφές!- οδηγείται στα άκρα. Το βέβαιο είναι ένα: Πολιτεία-θεατής δεν επιτρέπεται…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr