Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Το 2021 δεν είναι 2015, ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνοντας σε γενικές γραμμές τις παροχές που παρέπεμπαν στο «κοστολογημένο» Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης θύμισε στους πολίτες τη συνέχεια του «έργου» που κατέληξε στον βαρύ λογαριασμό της διακυβέρνησής του.

Ο χρόνος που μεσολάβησε από τότε είναι μικρός για να ξεχαστούν όσα έλεγε πριν από τις εκλογές του 2015 και όσα έπραξε ως πρωθυπουργός. Και όμως επανέλαβε το ίδιο «πακέτο» σαν να μην είχε κυβερνήσει επί 4,5 χρόνια με τους ΑΝ.ΕΛ., σαν να μη θυμόμαστε ότι, αντί για ελαφρύνσεις, υπήρξε η πιο άγρια και η πιο αχρείαστη, μέχρι την «περήφανη διαπραγμάτευση», υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης και των χαμηλότερων εισοδημάτων.

Μίλησε το Σάββατο ο κ. Τσίπρας για διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους. Κακώς, είχε ήδη εφαρμόσει «σεισάχθεια» από το 2015, όλοι οι δανειολήπτες πίνουν νερό στο όνομά του. Υποσχέθηκε αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ. Λίγα έβαλε, το 2014 δεσμευόταν ότι με τον πρώτο νόμο του ο κατώτατος θα αυξανόταν στα 751 ευρώ, αλλά με το τρίτο Μνημόνιο καθιέρωσε τη γενιά των 300 ευρώ.

Εταξε αύξηση του επιδόματος θέρμανσης, όταν επί των ημερών του το συγκεκριμένο επίδομα «πετσοκόπηκε» μαζί με το ΕΚΑΣ. Επί 4,5 χρόνια δεν άλλαξε την εισφορά αλληλεγγύης, αλλά προχθές υποσχέθηκε την κατάργησή της για το Δημόσιο και τους συνταξιούχους.

Μίλησε για την ακρίβεια, όταν με το τρίτο Μνημόνιο έβαλε ΦΠΑ 24% στα τρόφιμα, ανέβασε τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, μείωσε τις συντάξεις με νέες εισφορές, διέλυσε επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις πότε με το νόμο Κατρούγκαλου και πότε με τη φορολογική εξόντωση. Εκανε λόγο για δημιουργία μιας συστημικής δημόσιας τράπεζας όταν με την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, ύστερα από το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή των capital controls, χάρισε κυριολεκτικώς έναντι ψιχίων τα μερίδια του Δημοσίου και των μικρομετόχων στα ξένα funds, τα οποία προχθές ξόρκιζε.

Υποσχέθηκε προσλήψεις στο ΕΣΥ όταν οι μοναδικοί διορισμοί μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού έγιναν τους προηγούμενους μήνες από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το ίδιο συνέβη στην Παιδεία. Η Κεραμέως υπέγραψε τις προσλήψεις εκπαιδευτικών για τα σχολεία και την ειδική αγωγή.

Το παρελθόν του Τσίπρα είναι το μεγάλο βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ, που αδυνατεί να καρπωθεί έστω και ένα μικρό μέρος της κυβερνητικής φθοράς.

Αλήθεια, πιστεύει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι η μεσαία τάξη θα τον εμπιστευθεί ξανά; Το 2015 κάποιοι απονήρευτοι έλεγαν ότι «και δύο από τα δέκα να κάνει θα είναι κέρδος» και ακόμη πληρώνουν τους λογαριασμούς εκείνης της περιόδου. Τώρα δεν έχουν καν αυτό το δίλημμα.

Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τις παροχές που έταξε, στην αντιπολίτευση βρίσκεται και μπορεί να πει και 2-3 δισεκατομμύρια παραπάνω. Ομως από τον πολιτικό λόγο του κ. Τσίπρα έλειπε έστω και ένα πλαίσιο πολιτικής για να παραχθεί νέος πλούτος. Ο Μητσοτάκης έχει συγκεκριμένο σχέδιο. Μειώνει φόρους, προχωρά ιδιωτικοποιήσεις, βελτιώνει το πλαίσιο για τις ιδιωτικές επενδύσεις και πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο η ανάπτυξη θα είναι ισχυρή όχι μόνο φέτος αλλά και τα επόμενα χρόνια.

Ο κ. Τσίπρας πώς θα δημιουργήσει νέα εισοδήματα και θέσεις εργασίας; Επειδή δεν έχει απαντήσεις ανέβασε το καλάθι των παροχών χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι έτσι χάνει όποια αξιοπιστία του είχε απομείνει. Λάθος, και μάλιστα στρατηγικό.