Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Πιστεύω ότι η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει την πλήρη εικόνα ότι τον ενάμιση σχεδόν χρόνο τηλεμαθημάτων δεν καλύφθηκε η διδακτέα ύλη η οποία προβλέπεται στα προγράμματα. Και, υποθέτω, ότι θα ερευνά τρόπους να καλυφθούν, κατά το δυνατόν, τα κενά που επιβαρύνουν όλη την εκπαιδευτική κλίμακα.

Αν εξαιρέσω τους μαθητές της Β’ και της Γ’ Λυκείου, που στην πλειονότητά τους παρακολουθούσαν τηλεμαθήματα αλλά συγχρόνως κατ’ οίκον διδασκαλία -στη συντριπτική πλειονότητα καταβάλλονται χρήματα άνευ αποδείξεων- ή φροντιστήρια, ώστε να διευκολυνθεί η είσοδό τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, η σχολική χρονιά ’20-’21 άφησε μεγάλα κενά στους μαθητές.

Οι σχετικές έρευνες αποδεικνύουν ότι ένας έφηβος συγκεντρώνεται μπροστά στην ανοικτή οθόνη ένα 16λεπτο. Ενώ, ο μαθητής της στοιχειώδους εκπαίδευσης, ακόμη λιγότερο. Χρειάζεται, ίσως, να αναληφθεί συντονισμένη και καλά προετοιμασμένη επανάληψη της ύλης.

Ωστόσο, υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα: Θα έχετε παρατηρήσει τη γραφή των παιδιών που μεγαλώνουν με συνέχεια του χεριού τους το πληκτρολόγιο του κομπιούτερ ή την οθόνη στο τάμπλετ. Πολλά παρουσιάζουν δυσκολία στη γραφή ή ο γραφικός τους χαρακτήρας δεν είναι ευανάγνωστος. Υποθέτω ότι οι δάσκαλοι θα πουν στους γονείς ότι το παιδί έχει κάποιου είδους μαθησιακό πρόβλημα. Οπότε το τρέχουν σε ειδικούς παιδαγωγούς και ψυχολόγους.

Κατά τη γνώμη μου, η συνεχής και -αδιαπραγμάτευτη- μαθητική γραφή στο κομπιούτερ δεν επιτρέπει στα παιδιά να συγκροτήσουν γραφικό ευανάγνωστο χαρακτήρα. Τι άλλο συμβαίνει; Μένουν ανορθόγραφα. Τι χρειάζεται άλλωστε να μάθουν κανόνες όταν ο αυτόματος διορθωτής ξέρει… ορθογραφία;

Συνέπεια: Ισως χρειαστεί στο μέλλον η δυνατότητα να γράφουν και στις εξετάσεις σε φορητούς υπολογιστές. Γράφοντας με το χέρι, με κακό γραφικό χαρακτήρα, με ορθογραφικά λάθη, με έλλειψη σύνταξης, η ελληνική γραφή πολύ θα υποφέρει. Καλά, για έκθεση ιδεών τι να σχολιάσω; Ο βαθμός δυσκολίας στη γραπτή έκφραση είναι μεγάλος. Πώς όμως να αναπτύξουν την ανάλογη ικανότητα με τόσο περιορισμένο λεξιλόγιο που διαθέτουν;

Δεν ξέρω αν τέτοιου είδους προβλήματα εξετάζονται από τα αρμόδια όργανα του υπουργείου Παιδείας ή μήπως θεωρούνται ασήμαντα. Μπορεί να επαφιόμαστε στη δυνατότητα μιας οικογένειας να καλύψει, ποικιλοτρόπως, κενά και μαθησιακές δυσχέρειες; Δεν νομίζω.

Ακούγοντας τα εγγόνια μου και τους φίλους τους, διαπιστώνω ότι μιλούν ένα ιδιαίτερο γλωσσικό ιδίωμα… ελληνοαγγλικής. Ομολογώ ότι ανησυχώ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr