Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΤΙ ακριβώς σημαίνει, όμως, αυτός ο θεσμός; Πολύ απλά, πως ιδιώτες μπορούν να χρηματοδοτούν έργα σε περιοχές που έχουν υποστεί φυσικές καταστροφές. Μέχρι εκεί. Τελεία και παύλα. Χωρίς γκρίζες ζώνες και ψιλά γράμματα. Ούτε η ΔΕΗ ούτε οι υπόλοιπες εταιρίες που έχουν προσφερθεί να χρηματοδοτήσουν τις εργασίες πρόκειται να πάρουν το δάσος κανενός. Γιατί, πολύ απλά, το δάσος ανήκει και θα ανήκει σε όλους.

ΑΝΤΙ να αισθανόμαστε όλοι οι πολίτες ικανοποιημένοι που βρέθηκαν κάποιες -και θα βρεθούν ακόμα περισσότερες- εταιρίες να βοηθήσουν σε αυτό το τιτάνιο έργο, κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να σηκώσουν παντιέρα ρόσα.

ΤΟΣΟ ιδεοληπτικοί; Προφανώς. Τόσο ανιστόρητοι; Δεν γνωρίζουν πως ο θεσμός της χορηγίας υπάρχει στην Ελλάδα από την αρχαιότητα; Πως χάρη σε χορηγίες δημιουργήθηκαν σημαντικές δομές του ελληνικού κράτους μετά το 1821, αλλά και ξαναχτίστηκε μετά από μεγάλες καταστροφές;

Η χώρα έχει να αντιμετωπίσει δύο σημαντικά προβλήματα. Τη γραφειοκρατία και την έλλειψη πόρων. Η γραφειοκρατία προκαλεί τεράστια χρονοκαθυστέρηση. Η έλλειψη πόρων είναι δεδομένη μετά τη δεκαετία των Μνημονίων. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Και τις προηγούμενες δεκαετίες, που δέναμε τους σκύλους με τα λουκάνικα, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι… έτρεχαν τα έργα.

ΑΣ πάρουμε ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε πως το κράτος αποφάσιζε να χτίσει νέα Εθνική Βιβλιοθήκη και Λυρική Σκηνή στον παλιό ιππόδρομο. Βάζει κανείς στοίχημα ότι θα είχε ολοκληρωθεί το πρότζεκτ; Ημασταν τυχεροί όμως. Το Ιδρυμα Νιάρχου έδωσε 700 εκατομμύρια ευρώ και -το πιο σημαντικό- ανέλαβε την υλοποίηση του έργου. Γι’ αυτό και το Κέντρο Πολιτισμού παραδόθηκε πιο νωρίς και από τα προβλεπόμενα χρονοδιαγράμματα.

ΚΑΙ δεν είναι μόνο αυτό. Ιδρύματα, αλλά και εταιρίες χρηματοδοτούν υποδομές και δράσεις σε Υγεία, ασφάλεια, Πολιτική Προστασία, περιβάλλον, πολιτισμό – και όχι μόνο.

ΠΟΥ είναι το κακό σε όλα αυτά; Γιατί πρέπει πάντοτε να στήνουν οι ιδεοληπτικοί της Αριστεράς την ιδιωτική πρωτοβουλία στον τοίχο; Γιατί να τα περιμένουμε όλα από το κράτος; Ειδικά από ένα κράτος που όλοι γνωρίζουμε τις παθογένειές του;

Η νέα Ελλάδα, που πρέπει να φτιαχτεί με φόντο το 2030, χρειάζεται τη συνδρομή όλων μας. Και πιο πολύ τη συνδρομή όσων έχουν χρήματα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να προσκαλέσουν -ακόμη και να πιέσουν- ιδρύματα, εφοπλιστές, εταιρίες να γίνουν χορηγοί σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια.

ΟΣΟΙ κραυγάζουν δεν πρόκειται να αλλάξουν στάση. Μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν. Να αντιδρούν σε οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει τη χώρα. Απλά, ας τους αγνοήσουμε…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr