Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Η απαράδεκτη κυβερνητική καθυστέρηση, η οποία οφείλεται στην αποτυχημένη, αν κρίνουμε από τα καταδικαστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, διαχείριση του πολιτικού κόστους, αυξάνει τις πιέσεις των πιστωτών για πρόσθετα μέτρα και εκθέτει την Ελλάδα στους πολιτικούς κινδύνους που συνδέονται με το Brexit, την προεδρία Τραμπ και τις αντιευρωπαϊκές προτεραιότητές του και τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρες της ευρωζώνης. Ολα αυτά θα μπορούσαμε να τα είχαμε αποφύγει αν η κυβέρνηση ήταν στοιχειωδώς συνεπής στις υποχρεώσεις που ανέλαβε με βάση το πρόγραμμα-Μνημόνιο που διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε ο κ. Τσίπρας.

Κλίμα αβεβαιότητας

Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις έχουν δημιουργήσει κλίμα αβεβαιότητας που έχει αρχίσει να επηρεάζει αρνητικά την οικονομία. Εχουν επιστρέψει στο διεθνή Τύπο τα σενάρια του Grexit στη βάση ενός πολύ απλού συλλογισμού. Η κυβέρνηση έχει μείνει πίσω πάνω από ένα χρόνο στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, κατά συνέπεια πολύ δύσκολα θα καλύψει το χαμένο χρόνο για να ολοκληρώσει έγκαιρα την εφαρμογή του τρίτου προγράμματος-Μνημονίου, τον Αύγουστο του 2018. Δεν υπάρχει ο χρόνος για να βγει το Ελληνικό Δημόσιο στις αγορές και να αντλήσει δεκάδες δισ. ευρώ με χαμηλά επιτόκια προκειμένου να απεξαρτηθεί από τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές.

Ολα δείχνουν ότι, αν παραμείνει ο κ. Τσίπρας στην εξουσία, θα πάμε σε μια παράταση του τρίτου προγράμματος-Μνημονίου ή και στην εφαρμογή ενός τέταρτου προγράμματος-Μνημονίου. Δεν είναι βέβαιο όμως ότι θα βρούμε χρηματοδότες, γιατί μετά το Brexit ανεβαίνει συνεχώς η επιρροή των κομμάτων της σκληρής και της άκρας Δεξιάς, τα οποία ζητούν την έξοδο των χωρών τους από το ελληνικό πρόγραμμα θεωρώντας ότι τα χρήματα που δεσμεύονται για τη δανειοδότηση του Ελληνικού Δημοσίου θα πάνε χαμένα και ο τελικός λογαριασμός θα περάσει στους φορολογούμενους πολίτες των πιστωτριών χωρών.

Το κλίμα αβεβαιότητας οδήγησε στη μικρή μείωση των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες στη διάρκεια του 2017, εξέλιξη που κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αύξηση της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας. Το τέταρτο τρίμηνο του 2016 το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) υποχώρησε σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί στην ανασφάλεια που έχουν αρχίσει να νιώθουν ξανά οι καταναλωτές και οι υποψήφιοι επενδυτές. Το τελευταίο διάστημα ενισχύθηκαν, στη βάση του κλίματος που έχει δημιουργηθεί, τα κερδοσκοπικά παιγνίδια με τα ελληνικά ομόλογα και τα επιτόκιά τους.

Τα λάθη και οι παραλείψεις της κυβέρνησης Τσίπρα θέτουν ξανά σε αμφισβήτηση την πραγματοποίηση των ευνοϊκών προγνώσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τουλάχιστον κατά 2,5% στη διάρκεια του 2017. Ανάλογες ευνοϊκές προγνώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2015 και το 2016 διαψεύστηκαν εξαιτίας της πολιτικής επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 υποσχόμενος το τέλος της λιτότητας και του Μνημονίου και τώρα αμφισβητούνται εξαιτίας των χειρισμών του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.

Μεγάλο κόστος

Η κυβερνητική καθυστέρηση κοστίζει ακριβά στην ελληνική οικονομία, εφόσον η έλλειψη αξιοπιστίας του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του οδηγεί σε ολοένα μεγαλύτερες απαιτήσεις από την πλευρά των Ευρωπαίων εταίρων και των πιστωτών.

Ετσι, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να δεχθεί τη διατήρηση του πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος στο 3,5% του ΑΕΠ για αρκετά χρόνια μετά το 2018. Οι κυβερνητικοί παράγοντες αναφέρονται σε τρία χρόνια. Οι «σκληροί» του Eurogroup κάνουν λόγο για επτά χρόνια και περιμένουμε να δούμε τι είδους συμβιβασμός θα επιτευχθεί. Επίσης η κυβέρνηση δέχθηκε τη θεσμοθέτηση του λεγόμενου «κόφτη», ενός αυτόματου μηχανισμού διόρθωσης των δημοσιονομικών αποκλίσεων μέσω μείωσης των δαπανών και αύξησης των φόρων.

Ολα τα παραπάνω είναι γνωστά και τεκμηριώνουν την αποτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία ξεκίνησε υποσχόμενη τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και του Μνημονίου και συνεχίζει επιβάλλοντας ολοένα σκληρότερη λιτότητα χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει πότε, επιτέλους, θα βγούμε από το Μνημόνιο.

Μοναδική επιδίωξη

Με τα χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου να τελειώνουν τον Ιούνιο του 2017 και να υπάρχει κίνδυνος να μην καλύψουμε υποχρεώσεις προς τους πιστωτές ύψους 7 δισ. ευρώ τον Ιούλιο υπάρχει κίνδυνος για χρεοκοπία του Ελληνικού Δημοσίου και αναγκαστική έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να επιβάλει νέες θυσίες στον ελληνικό λαό για να αποτρέψει την επανάληψη της κρίσης του 2015. Μοναδική επιδίωξη του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του είναι μια «δημιουργική» ασάφεια σε ό,τι αφορά τα μέτρα που θα χρειαστούν το 2018 και τα επόμενα χρόνια για την επίτευξη των φιλόδοξων δημοσιονομικών στόχων στους οποίους έχουν δεσμευτεί.

Το ΔΝΤ επιμένει στη λεπτομερή περιγραφή των μέτρων που θα εφαρμοστούν στο μέλλον, η κυβέρνηση θέλει να την αποφύγει για να περιορίσει κάπως το πολιτικό κόστος της αποτυχίας της και οι Ευρωπαίοι εταίροι προωθούν ένα συμβιβασμό που θα ικανοποιεί το ΔΝΤ και θα αφήνει ένα πολιτικό φύλλο συκής στην κυβέρνηση για να καλύψει κάπως τη γύμνια της.

Προκλητικότητα

Η σκλήρυνση της λιτότητας συνδυάζεται με την προκλητική συμπεριφορά των ανώτατων κυβερνητικών στελεχών. Χαρακτηριστική η περίπτωση του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, ο οποίος χρησιμοποίησε το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για να πάει σε ανεπίσημη επίσκεψη, με τη σύζυγό του στο Παρίσι. Στην προσπάθειά του να δικαιολογηθεί ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι πήγε στο Παρίσι για επαφές με την εταιρία καλλυντικών L’Oréal και τον τραπεζικό όμιλο Ρότσιλντ. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Financial Times», ο όμιλος Ρότσιλντ πρόκειται να αναλάβει, για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης και έναντι αμοιβής, την έξοδο του Ελληνικού Δημοσίου στις αγορές και την αναδιάρθρωση του χρέους του Ελληνικού Δημοσίου.

Η κυβέρνηση και ο όμιλος Ρότσιλντ δεν διέψευσαν το δημοσίευμα των «Financial Times» και έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο κ. Τσίπρας συνεννοήθηκε σε προσωπικό επίπεδο και σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας τη δουλειά που θα πάρει ο όμιλος Ρότσιλντ σε σχέση με τη διαχείριση του χρέους του Ελληνικού Δημοσίου.

Ο πολιτικός που ήρθε στην εξουσία υποσχόμενος το τέλος της λιτότητας και την καταπολέμηση της αδιαφάνειας και της διαπλοκής συμβάλλει ως πρωθυπουργός στη σκλήρυνση της λιτότητας, στην αδιαφάνεια και στην ανάπτυξη της εγχώριας και της διεθνούς διαπλοκής. Η προκλητική συμπεριφορά του μεγαλώνει τη λαϊκή αντίδραση στην αποτυχημένη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και εξηγεί γιατί στις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται να ανοίγει κι άλλο η εκλογική ψαλίδα υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και να αποκτά η τελευταία πολιτική δυναμική που μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να της εξασφαλίσει την αυτοδυναμία.

* Ο Γιώργος Κύρτσος είναι Ευρωβουλευτής της Ν.Δ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής