Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η Juneteenth, λοιπόν, κατά την αμερικανική πολιτική αργκό, θα είναι από δω και στο εξής κάτι σαν προεόρτια της 4ης Ιουλίου. Δεν είδαν όλοι αυτή την εξέλιξη με καλό μάτι, ιδίως στον Νότο. Η προεδρία Τραμπ άνοιξε πληγές του παλιού εμφυλίου, δημιουργώντας καινούργιες.

Από την άλλη πλευρά, η ενδημική αστυνομική βία έριξε αλάτι στο τραύμα των φυλετικών διακρίσεων, δυσχεραίνοντας το συμφιλιωτικό έργο του Μπάιντεν.

Χρειαζόταν, επομένως, ένας ισχυρός συμβολισμός για να ξεκολλήσει το πράγμα, κι αυτός δεν ήταν άλλος από τη θεσμική αναβάθμιση της Juneteenth. Το μόνο που απομένει είναι η τυπική έγκριση της Βουλής των Αντιπροσώπων, όπου οι Δημοκρατικοί έχουν ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο.

Σε μια αυτοκριτική για λογαριασμό του έθνους, ο επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία, Τσακ Σούμερ, τόνισε ότι οι πολιτικοί πρέπει να εργαστούν περισσότερο για την ισότητα και τη δικαιοσύνη στις ΗΠΑ, ώστε να υλοποιηθούν οι εξαγγελίες της Διακήρυξης Χειραφέτησης και του Συντάγματος.

Ο μόνος που γκρίνιαξε ήταν ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Ρον Τζόνσον, με το επιχείρημα ότι άλλη μια ομοσπονδιακή αργία στον δημόσιο τομέα θα κοστίσει 600 εκατ. δολάρια στους Αμερικανούς φορολογουμένους.

Δεν πειράζει, μίστερ Ρον! Αξίζει τον κόπο… Για την Ιστορία, στις 19 Ιουνίου 1865 ο στρατηγός της Αμερικανικής Ομοσπονδίας (Βόρειοι) Γκόρντον Γκρέιντζερ πληροφόρησε για πρώτη φορά επισήμως τους Αφροαμερικανούς σκλάβους στο Γκάλβεστον του Τέξας ότι ο Αμερικανικός Εμφύλιος έληξε και οι ίδιοι ήταν ελεύθεροι πολίτες, βάσει της Διακήρυξης Χειραφέτησης που είχε θέσει σε ισχύ δυόμισι χρόνια νωρίτερα ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν.

Ηταν μια αρχή, που έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά της…

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr