Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Δημοσιογράφοι βρήκαν άλλον επιχειρηματία θύμα ληστείας, στα βόρεια των Αθηνών αυτή τη φορά, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ γινόταν χαμός στην Εκάλη. Δεν γνωρίζουμε αν η εγκληματικότητα μεταβολίζεται καλύτερα στο στομάχι της κοινωνίας ανάλογα με το ποιος κυβερνάει, πάντως σίγουρα κανείς δεν θέλει να γίνει τροφή στο θηρίο. Το οποίο θηρίο, χωρίς ιδεολογικές σκοτούρες, προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του, δηλαδή να επικυριαρχήσει πάνω και πέρα από κάθε νόμιμη εξουσία.

ΤΑ ΑΠΑΝΩΤΑ ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ της λεγόμενης Greek Mafia πυροδότησαν μια πολιτική συζήτηση που έχει ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον αλλά μικρή χρησιμότητα. Καλό είναι που έστω και τώρα ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ τη χρησιμότητα της αστυνομίας και την ανάγκη αστυνόμευσης, αλλά πολύ όψιμο είναι το ενδιαφέρον του. Βλέπετε, το «έξω οι μπάτσοι από τις γειτονιές μας» σταμάτησε να ηχεί τόσο επαναστατικό μετά το έγκλημα στα Γλυκά Νερά. Την ίδια στιγμή ατάκες του στιλ «η μαφία αλωνίζει ανενόχλητη» ακούγονται αστείες όταν όλοι ξέρουμε πως τέτοιοι κύκλοι αίματος ανοιγοκλείνουν διαχρονικά, χωρίς να εξαιρείται η περίοδος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Από τον Απριλιο του ’16 έως το 2018 εκτελέστηκαν τουλάχιστον έξι συμβόλαια θανάτου, ενώ από το 2009 έως και σήμερα, δηλαδή σε 12 χρόνια, έχουν εκτελεστεί περισσότερα από 45. Οι ρίζες του οργανωμένου εγκλήματος είναι βαθιά χωμένες και όποιος νομίζει ότι θα μπορούσαν να ξεριζωθούν με «αντίτιμο» να μην ιδρυθεί η πανεπιστημιακή αστυνομία, τότε απλά κάνει αντιπολίτευση και μάλιστα κακή.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ποτέ δεν ήταν μεταξύ της φύλαξης των πανεπιστημίων ή της καταπολέμησης της βαριάς εγκληματικότητας, όπως ποτέ δεν ήταν και μεταξύ της αστυνόμευσης στις γειτονιές με τη βία στα γήπεδα. Η σοβαρότητα του ενός δεν ακυρώνει την αναγκαιότητα του άλλου. Το μοναδικό που υποσκάπτει κάθε σοβαρή προσπάθεια καταπολέμησης της εγκληματικότητας είναι οι άναρθρες υπερβολικές φωνές και από τους μεν και από τους δε, που ανακαλύπτουν Κολομβίες στην καρδιά της Αθήνας, αλλάζοντας κάθε φορά την πόλη-σκιάχτρο που θα τρομάξει το κοινό αίσθημα. Το ζητούμενο όμως δεν είναι τι θέλουν οι κομματάρχες, αλλά τι χρειάζονται η χώρα και η Δημοκρατία. Χρειάζονται δημόσια ασφάλεια και προστασία από το οργανωμένο έγκλημα το οποίο προσπαθεί να σπάσει τα όρια του υποκόσμου, να ξεπλυθεί μέσα από νομιμοφανείς επιχειρήσεις και να βγει στο φως. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι από όλα αυτά που γίνονται και τα οποία δεν βλέπουν οι πολίτες στα δελτία ειδήσεων.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ότι ο έμπειρος Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μίλησε για οργανωμένο έγκλημα με πολύ χρήμα που έχει αρχίσει εδώ και καιρό να το νομιμοποιεί σε επιχειρηματικές δραστηριότητες. «Εάν έτσι εισέλθει στους θεσμούς, θα έχουμε ζήτημα κανονικής μαφίας», είπε. Το θέμα λοιπόν είναι τι θα κάνει η ελληνική Πολιτεία για να το αντιμετωπίσει εγκαίρως. Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει το πρώτο πρόσταγμα, όμως είναι δεδομένο πως δεν αρκεί να δράσει μόνο του. Θα αρκούσε αν το πρόβλημα ήταν μόνο τα πιστολίδια. Δικαιοσύνη, οικονομικοί εισαγγελείς, τραπεζικές αρχές πρέπει να ενώσουν δυνάμεις για να ακολουθήσουν το αφεντικό που εξουσιάζει όλες τις φατρίες, το χρήμα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου