Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Εξιστορεί πώς υποδέχτηκε ο κυρ Μανουήλ τον Φράγκο Λουή, ως ηγέτη της Β´ Σταυροφορίας: «Kι έκανε του Φράγκου μιαν εντελώς υπερβολική τιμή. Κατέβηκε από το θρόνο και τον φίλησε σταυρωτά σαν αδελφό.

-“Παν μέτρον άριστον…”, ψιθύρισε ο Μέγας Δομέστικος». Ο Μέγας Δομέστικος ήταν στρατηγός, επικεφαλής της ανακτορικής φρουράς.

Η έξοχη περιγραφή του Αγγελου Βλάχου ήρθε στο νου μου ακούγοντας τα σχόλια της δημοσιογραφικής ομήγυρης για τη θερμή υποδοχή που επεφύλαξε, Κυριακή βράδυ, ο υπουργός επί των Εξωτερικών στον ομόλογό του Μ. Τσαβούσογλου.

Η μόνη «δικαιολογία» ήταν ότι η προηγηθείσα έντονη συζήτηση αναφερόταν στη διαρκή προκλητικότητα της Αγκυρας. Ακόμη, και επί τη αφίξει του φίλου Μεβλούτ, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη όργωσαν τον εναέριο ελληνικό χώρο. Οι δε προσφωνήσεις Τσαβούσογλου, άμα τη αφίξει του, στη δυτική Ξάνθη καταργούσαν… τη συνθήκη της Λωζάννης.

Πάντως, τη συζήτηση δυσκόλεψε ότι επί ελληνικού εδάφους ο κ. Τσαβούσογλου απέκλεισε τους Ελληνες δημοσιογράφους από την «ιδιωτική επίσκεψή» του στη Θράκη, ενώ συνοδευόταν από εσμό τουρκικών καναλιών και δημοσιογράφων.

Αλήθεια, πώς ακριβώς καθορίζεται επίσκεψη Τούρκου αξιωματούχου στην Ελλάδα ως «ιδιωτική», όταν επιλέγει να συναντήσει Ελληνες στη Δυτική Ξάνθη, αποκαλώντας τους «συμπατριώτες μου», όταν δηλώνει ότι η δουλειά των μουφτήδων -εννοεί τους ψευτομουφτήδες- συμβάλλει εξαιρετικά στη διατήρηση και ενδυνάμωση της ενότητας και της αλληλεγγύης της τουρκικής μειονότητας», όταν αποκαλεί το ελληνικό σχολείο που επισκέφτηκε «τουρκικό» και αποδίδει τιμές, φυτεύοντας πλατάνι, στον τάφο Ελληνα πολίτη, μουσουλμάνου το θρήσκευμα, Αχμέτ Σαδίκ. Αραγε, για ποιους λόγους η Αγκυρα έχει ανακηρύξει τον Σαδίκ «ήρωα»; Φυσικά, η εργαλειοποίηση της θρησκευτικής μειονότητας είναι η συνήθης διπλωματική πρακτική της Τουρκίας. Και δεν μπορεί να μένει αναπάντητη.

Ωστόσο, φάνηκε «περίεργο» πώς γίνεται ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών να βγάζει, Κυριακή πρωί, αυστηρότατη ανακοίνωση ότι ο Τσαβούσογλου «διαστρέβλωσε την πραγματικότητα και οφείλει να σέβεται τη Συνθήκη της Λωζάννης» και Κυριακή βράδυ να τον υποδέχεται ο Νίκος Δένδιας, στην Αθήνα, ως… αδελφοποιτό. Καλά, τα έχει αυτά η διπλωματία, θα μου πείτε.

Η αλήθεια είναι ότι πολίτες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί διυλίζουμε τη σχέση μας με την Τουρκία. Ωστόσο, επισημάνθηκε πως ήταν η πρώτη φορά που Τούρκος υπουργός δέχτηκε, στη Θράκη, τέτοια ψυχρολουσία, σαν αυτή που του επεφύλαξε ο πρόεδρος των Πομάκων κηρύσσοντας, ως persona non grata, τον κ. Τσαβούσογλου. Το γεγονός έπαιξε σημαντικό ρόλο για να ανασταλεί η πορεία θριάμβου «στ’ αδέλφια» που είχε προγραμματιστεί.

Ομως αναρωτιέμαι: Μήπως υπερβάλλουμε αναλύοντας καμώματα και λέξεις του όποιου Τσαβούσογλου και λοιπών; Εντέλει, απευθύνονται περισσότερο σε εμάς ή στους Τούρκους της… Τουρκίας;