Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Καθημερινά ανακαλύπτουμε όλο και νέες υπηρεσίες τις οποίες μπορούμε να διεκπεραιώσουμε ηλεκτρονικά, αποφεύγοντας μετακινήσεις, ταλαιπωρία, χαρτούρα και εκνευρισμούς.

Χθες, για παράδειγμα, ανακοινώθηκε ότι έφθασαν τους 200 οι δήμοι της χώρας που έχουν ενταχθεί στο myKEPlive, παρέχοντας εξ αποστάσεως εξυπηρέτηση. Ομως όσο καλά και αν αναβαθμίζονται τα συστήματα, τον τελικό λόγο θα τον έχει πάντα ο άνθρωπος. Είτε είναι δήμαρχος είτε νομοθέτης.

Χθες, για παράδειγμα, έφθασε στα χέρια ιδιοκτήτη Ι.Χ ένα ειδοποιητήριο ανεξόφλητης χρέωσης για στάθμευση. Μέχρι εδώ τίποτα περίεργο. Ομως η ειδοποίηση, που έφθασε μέσω ταχυδρομείου, αφορά τον Ιούλιο του 2016 και το ποσό που ζητείται είναι 2,5 ευρώ. Υπάρχει όμως και κάτι καλύτερο: Ο πολίτης που έλαβε το ειδοποιητήριο ζει σε περιοχή της Αττικής και η χρέωση ήρθε από παραλιακό δήμο μεγάλου νησιού, πιο μεγάλου δεν γίνεται.

Υπάρχει μάλιστα και επισήμανση ότι, σε περίπτωση που ο πολίτης θεωρεί πως η συγκεκριμένη οφειλή δεν τον αφορά, μπορεί να υποβάλει εντός 20 ημερών σχετικό αίτημα απαλλαγής «συνοδευόμενο από τα δικαιολογητικά που αποδεικνύουν την εσφαλμένη εγγραφή».

Δηλαδή, όχι μόνο θα πρέπει να θυμηθεί τι έκανε στις διακοπές του πριν από πέντε χρόνια, αλλά να βρει και αποδεικτικά και να τα στείλει στο νησί ταχυδρομικώς ή όπως αλλιώς. Πάντως, για να μην γκρινιάζουμε, υπάρχει πάντα η δυνατότητα ηλεκτρονικής πληρωμής (e-Πληρωμές).

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι τα πρόστιμα δεν πρέπει να πληρώνονται, ούτε ότι πρέπει να διαγράφονται.

Ομως υπάρχουν περιπτώσεις, όπως στη συγκεκριμένη, που η ενεργοποίηση της σχετικής διαδικασίας αποδεικνύεται μη σκόπιμη, αφού θα πρέπει να δαπανηθούν εργατώρες για την πιστοποίηση και είσπραξη μιας οφειλής 2,5 ευρώ που έγινε προ 5ετίας και η οποία πρέπει να αποσταλεί ταχυδρομικά, που σημαίνει εκτύπωση χαρτιού, ταχυδρομικά κ.ο.κ.

Στην πραγματικότητα, είναι μάλλον επιζήμια για τον δήμο, ο οποίος για να συμμορφωθεί με το Βασιλικό Διάταγμα περί προσόδων Δήμων και Κοινοτήτων του 1958 θα ξοδέψει περισσότερα από τα 2,5 ευρώ που τελικά θα εισπράξει.

Το διά ταύτα είναι ότι το 50% του ψηφιακού κράτους αφορά το τεχνικό κομμάτι και την πρακτική επιμόρφωση των υπαλλήλων. Το άλλο απαραίτητο 50% αφορά την αλλαγή κουλτούρας και αυτό θέλει το χρόνο του.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου