Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Εξετάζοντας τη διετή πορεία των Αλέξη Τσίπρα και του εταίρου του Πάνου Καμμένου, των βουλευτών, που στηρίζουν την κυβέρνηση, με γνώμονα την παρακράτηση και νομή της εξουσίας, διαπιστώνεται το ακριβώς αντίθετο. Το καραβάνι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. όχι μόνο πορεύεται με όπισθεν, από οδηγούς απαίδευτους, αλλά και με ταχύτητες που δεν επιτρέπουν διόρθωση της πορείας του.

Σε υποχωρήσεις συνεχείς εξαναγκάζεται, από τον Ιούλιο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο αυτοαποκαλούμενος ως Αριστερά, σε μία ιδεολογικά «περίεργη» όσμωση με το παρακλάδι της άκρας Δεξιάς, το και αυτοαποκαλούμενο πατριωτικό. Κοινοί παρονομαστές, ο χυδαίος λαϊκισμός, ο εκφασισμός της δημόσιας διοίκησης, ο κυβερνητικός έλεγχος των μέσων ενημέρωσης, που διαπερνούν ως κόκκινη γραμμή το εγκαθιδρυθέν μόρφωμα εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Ποιες είναι οι αρχές για τις οποίες οφείλει να μην υποχωρεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση; Η εξής ΜΙΑ, που εμπεριέχει τα πάντα: Το συμφέρον της πατρίδας από το οποίο συναρτάται η ασφάλεια και η ευημερία των πολιτών.

Από το σύστημα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. το εθνικό συμφέρον δεν μπορεί να υπηρετηθεί. Εμποδίζεται:

Α. Από την τραγική ιδεοληψία, η οποία έρχεται από παλιά. Αυτό το «παλιά», το οποίο είθισται να θυμίζει ο Αλέξης Τσίπρας, καταναλίσκεται ως διχαστικό εμφύλιο μίσος σε μορφή νεο-ρεβανσισμού.

Β. Από τη διοικητική ανικανότητα που συνεπάγεται η παντελής έλλειψη εργασιακής εμπειρίας των κομματικών στελεχών, των αναθρεμμένων εντός του κομματικού σωλήνα.

Γ. Από την επικίνδυνη άγνοια των κανόνων, οι οποίοι διέπουν την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το εθνικό συμφέρον θα επέβαλλε τον Ιανουάριο του 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου να αναδιπλωθεί ευσχήμως στις νεφελοκοκκυγικές υποσχέσεις της και να ακολουθήσει τη στρατηγική της κυβέρνησης Σαμαρά. Σήμερα, η Ελλάδα θα είχε επιστρέψει στην κανονικότητα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα απολάμβανε και… έπαινο.

Φυσικά, αντιλαμβάνομαι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να αποδεχθεί ότι η στρατηγική Σαμαρά οδηγούσε στην έξοδο από την κρίση. Ας τη βάφτιζε αλλιώς. Αλλωστε, στα βαφτίσια αρχών και αξιών η κυβερνητική προπαγάνδα γράφει ιστορία: Εσκισε το «στα τέσσερα» μνημόνιο, υπογράφοντας το «στα οκτώ» δικό της. Αύξησε τον καταργημένο ΕΝΦΙΑ. Εδωσε, ως δήθεν 13η σύνταξη, επίδομα οριζοντίως αποδιδόμενο και στους μεγαλοσυνταξιούχους. Απέδωσε τις κόκκινες γραμμές των συντάξεων ως ροζ διόρθωση. Ενώ το ύψος του υπεσχημένου πρώτου μισθού οπισθοχώρησε στο βουλγαρικό ιδεώδες. Πράγματι! Δεν παρέδωσε σπίτι στα χέρια Ελληνα τραπεζίτη γιατί παρέδωσε σπίτια και τράπεζες στους ξένους.

Ας συνοψίσουμε: Η αξιολόγηση, που όλο κλείνει από τον Νοέμβριο του 2016, αλλά δεν κλείνει, θα έπρεπε να κλείσει στις επόμενες 19 μέρες! Από περίσσευμα παραπληροφόρησης πρέπει να εμφορείται ο πρωθυπουργός, για να δηλώνει ότι «θα κλείσει την αξιολόγηση ΚΑΙ χωρίς υποχωρήσεις σε θέματα αρχών». Ας ρωτήσει τουλάχιστον τον Ευκλείδη.

Δύο τινά: Είτε η δήλωση έγινε γνωρίζοντας ότι η αξιολόγηση δεν κλείνει, για να στρώσει blame game, είτε δεν έχει αρχές. Το πρώτο οδηγεί στις εκλογές. Το δεύτερο πάλι σε εκλογές οδηγεί, αλλά με διακύβευμα το… δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής