Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Προκειμένου να έρθει μετά να δώσει ένα επίδομα και να δείξει το νοιάξιμό του για ασθενείς κοινωνικές ομάδες. Η κανονικότητα απαιτεί σχέδιο, γνώση, δημιουργικότητα, καινοτομία στη σκέψη και την πράξη. Επί 4,5 χρόνια στην κυβέρνηση και σχεδόν 2 χρόνια στην αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να δώσει έστω ψήγματα τέτοιας συγκρότησης.

ΘΑ μπορούσε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ., με το πρόγραμμά του και το σχέδιό του να κάνει τη Standard and Poοr’s να προβλέψει ότι το ελληνικό πρόγραμμα για το Ταμείο Ανάκαμψης -επειδή όπως γράφουν οι «F.T.» «είναι το καλύτερο» απ’ αυτά που έχουν υποβληθεί- θα οδηγήσει το ελληνικό ΑΕΠ σε αύξηση 18%; Δηλαδή 3 φορές (!) πάνω από την πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Και ποιος θα το έκανε αυτό το πρόγραμμα; Ο Ευ. Τσακαλώτος ή Ε. Αχτσιόγλου ή ο Α. Χαρίτσης, δεδομένης της απουσίας του Γ. Βαρουφάκη; Ή μήπως θα το έκανε ο Π. Πολάκης κάνοντας πρόγραμμα και φραγκοδίφραγκα τη γνωστή ρήση-διαπίστωση του για το τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στη μεσαία τάξη; Η S&P όμως το είπε για το πρόγραμμα που κατέθεσε η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη. Και οι «F.T.» το έγραψαν.

ΘΑ μπορούσε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ να ζήσει χωρίς «βαρβάρους»; Χωρίς ταξικούς εχθρούς και αντιπάλους; Θα μπορούσε ποτέ να αξιοποιήσει μια περίοδο κανονικότητας, δηλαδή ηρεμίας και δυνατότητας για εκρηκτική ανάπτυξη, ενώνοντας δυνάμεις και διαμορφώνοντας τις απαραίτητες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες; Αδύνατον. Αφού όταν δεν «παλεύει» με κάποιον «απέναντι», παλεύει με τους δαίμονές του ή με το άλλο του μισό.

ΘΑ μπορούσε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει μια νέα γενιά στελεχών, η οποία θα μπορούσε να αφουγκραστεί και να εκφράσει τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες; Πάρα πολύ δύσκολο. Απόδειξη ότι η «νέα γενιά» του ΣΥΡΙΖΑ, η «γενιά του Αλέξη», είναι περισσότερο φανατική και σκουριασμένη από την προηγούμενη γενιά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία μπορεί να ανήκε στη «δρακογενιά», αλλά είχε κι ένα ήθος. Γι’ αυτό δεν αντέχει και αντιδρά στον «Πολακισμό» και στην «πολιτική αναίδεια» των «νέων». Είτε αυτός είναι ο Δ. Τζανακόπουλος -ο «εκκαθαριστής»- είτε ο Ν. Παππάς -ο όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω- είτε ο Μ. Καλογήρου -ο ψυχρός εκτελεστής- είτε το δίδυμο της «ασύγγνωστης πλάνης» που εκπροσωπεί το κόμμα -οι Ν. Ηλιόπουλος και Αλ. Νικολαΐδης- είτε η φινετσάτη Ε. Αχτσιόγλου -είμαι πιο σκληρή από τους άλλους- είτε η Κ. Νοτοπούλου – είμαι η ανοιχτωσιά. Νέα παιδιά με αγκυλωμένη σκέψη, πιο σκουριασμένη και φανατική από των προκατόχων τους. Συγκρουσιακοί, εριστικοί, χωρίς επιχειρήματα και με άνεση στην ημιμάθεια και τα fake news. Αντίγραφα όλοι του Α. Τσίπρα. Τι σχέση μπορούν να έχουν με την κανονικότητα;

ΕΧΕΙ δίκιο λοιπόν η Ε. Αχτσιόγλου, η κανονικότητα δεν μπορεί να είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά. Γιατί η κανονικότητα δεν συντονίζεται με τα διαθέσιμα της νέας γενιάς της Αριστεράς. Δεν τα πάει καλά με τις εμμονές, με τις φοβίες και τα φοβικά σύνδρομα, με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και με τη θρησκευτική προσήλωση σε μια ανεκπλήρωτη ρεβάνς, που έχει τις ρίζες της κάμποσες δεκαετίες πίσω της.

Ο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

Οι πρώην πολλές φορές έχουν ένα πλεονέκτημα: Ξέρουν -αφού υπήρξαν πρώην-και δεν έχουν τις δεσμεύσεις, τις οποίες έχουν εξ αντικειμένου οι εκάστοτε νυν.

Μπορούν επομένως να μιλήσουν πιο ελεύθερα. Κάτι τέτοιο συνέβη και στη συνάντηση-συζήτηση τριών πρώην πρωθυπουργών, του Α. Σαμαρά, του Ζ. Μ. Αθνάρ (Ισπανία) και του Ζ. Π. Μπελκενέντε (Ολλανδία) στο πλαίσιο εκδήλωσης που διοργάνωσε το think tank Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Wilfried Martens Center, για τα «ζωτικά ερωτήματα για το μέλλον της Ευρώπης».

Η συζήτηση αυτή είναι το πρόπλασμα μιας ευρύτερης συζήτησης που θα γίνει διά ζώσης, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες και στο πλαίσιο της διάσκεψης της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς για το μέλλον της Ευρώπης για τα επόμενα 20-30 χρόνια.

Ο Α. Σαμαράς, απαντώντας στα 3 βασικά ερωτήματα της συζήτησης, επεσήμανε μεταξύ άλλων:

1. Η Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου και η οικονομία παραμένουν οι ακρογωνιαίοι λίθοι της Ε.Ε., «αλλά δεν πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα». Επειδή «διατρέχουν τον κίνδυνο να διαβρωθούν από ομάδες της αυταρχικής Ακροδεξιάς που υπονομεύουν τη Δημοκρατία ή της πολιτικά ορθής Ακροαριστεράς, που υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή».

2. Ο τρόπος με τον οποίο η Ευρώπη χειρίστηκε την πανδημία «δεν ήταν πολύ κολακευτικός», όπως δεν ήταν «κολακευτικός» και ο τρόπος με τον οποίο «χειριστήκαμε την εισροή παράνομων μεταναστών ή την Τουρκία ή την Ουκρανία».

3. Αφού τόνισε ότι ένα κράτος ή μια Ενωση «δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς κανόνες και προτεραιότητες», υπογράμμισε ότι «εάν δεν υπάρξει σωρεία αλλαγών στη λειτουργία της Ενωσης το ευρωπαϊκό σχέδιο κινδυνεύει να συρρικνωθεί». Ενώ, όπως είπε, η μεγαλύτερη ανησυχία του είναι «η τυχόν μετατροπή της Ευρώπης σε πολιτικά ασήμαντη για τους πολίτες της»…

Ποιος θα κάνει πρώτος ανασχηματισμό;

Απογοήτευση επικρατεί στην Κουμουνδούρου για την απόδοση ορισμένων κρίσιμων τομέων του κόμματος και κατ’ επέκταση και για τα πρόσωπα που τους έχουν αναλάβει.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Α. Τσίπρας, ο οποίος γενικά δυσκολεύεται με τις αλλαγές, εμφανίζεται αποφασισμένος να κάνει «ανασχηματισμό» σε τρεις κρίσιμους τομείς: στο επικοινωνιακό επιτελείο του κόμματος, στην κοινοβουλευτική εκπροσώπησή του και στον οικονομικό τομέα.

Οι ίδιες πηγές περιγράφουν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι ικανοποιημένος με τις επιδόσεις της τριάδας της επικοινωνίας (Ν. Ηλιόπουλος, Αλ. Νικολαΐδης, Ν. Καραγιάννη), αλλά και με την απόδοση των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων Ευ. Τσακαλώτου, Π. Σκουρλέτη και Γ. Ραγκούση.

Δεδομένης της άριστης σχέσης του με τον πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, η καμπάνα φαίνεται πως χτυπάει για τους άλλους δύο κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι συμπτωματικά ανήκουν στην «Ομπρέλα». Ενώ η τελευταία ατυχής παρέμβαση της Ε. Αχτσιόγλου για τη σχέση της Αριστεράς με την κανονικότητα -παρότι δεν αδειάστηκε από την Κουμουνδούρου-φαίνεται πως ανέσυρε στην επιφάνεια τις εκτιμήσεις για τη μη επάρκειά της σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα, όπως ο τομέας οικονομικών.

Η απόφαση φαίνεται πως είναι ειλημμένη και παραμένουν σε εκκρεμότητα μόνο δύο ερωτήματα: 1. Ο χρόνος του «ανασχηματισμού». Το πιθανότερο είναι να γίνει προς το τέλος του καλοκαιριού κι αφού ο Κ. Μητσοτάκης έχει κάνει τον κανονικό ανασχηματισμό 2. Αν θα αναζητηθούν λύσεις από τον «πάγκο» του κόμματος ή αν θα αξιοποιηθούν νέες μεταγραφές που φέρονται να βρίσκονται στα σκαριά…

ΛΗΞΑΝ ΤΟ «ΘΕΜΑ ΠΑΤΕΛΗ»

Αντικείμενο της συζήτησης στον χθεσινό πρωινό καφέ στο Μ. Μαξίμου αποτέλεσαν οι δηλώσεις του Α. Πατέλη για τα διδακτορικά και την προϋπηρεσία.

Εκτός από τη δημόσια συγγνώμη για την «ατυχή και λάθος» δήλωσή του, που ζήτησε δημοσίως ο διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, χθες έδωσε και περισσότερες εξηγήσεις.

Μετά και τη συζήτηση που έγινε χθες, το θέμα θεωρείται λήξαν και ο Α. Πατέλης θα συνεχίσει τις δημόσιες εμφανίσεις του -κάτι που επιθυμεί και ο Κ. Μητσοτάκης-, αλλά, όπως φαίνεται, θα είναι πιο εντοπισμένες στο αντικείμενό του.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου