Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αν δεν ήξερες ότι μαζί με τον Γιάννη, τον αδελφό του, έστησαν τη μεγαλύτερη βιομηχανία τροφίμων στα Βαλκάνια, από τις πιο σημαντικές στην Ευρώπη, θα νόμιζες πως η ενασχόλησή του ήταν η πνευματική δημιουργία. Διάβαζε πολύ, παρακολουθούσε θέατρο και μουσική, αγαπούσε την ελληνική ζωγραφική και στα καλέσματά του τιμούσε τους εκπρόσωπους της Τέχνης και των Γραμμάτων.

Για την ελληνική οικονομία μιλούσε λιγότερο, συνεισφέροντας τα περισσότερα. Ξεκίνησαν με τον Γιάννη από το γαλατάδικο του πατέρα τους, του κυρίου Θανάση, στα Πατήσια, Πατησίων 213, που το άνοιξε το 1922. Μετά από πενήντα τρία χρόνια, το 1975, εγκαινίαζαν το εργοστάσιο στη Μεταμόρφωση, που εξελίχθηκε στον βιομηχανικό κολοσσό ΦΑΓΕ. Οταν ήθελε να αστειευτεί διηγούνταν ότι ο πατέρας τους, εκτός από το να μοιράζει το γάλα στα Πατήσια, έκανε και ρυζόγαλο. Ο νους τους ήταν μη τυχόν και κάποιο εμφάνιζε στίγματα… μούχλας και τους έκοβαν πρόστιμο. Ισως ήταν κι ένας από τους λόγους που τελειώνοντας το Γυμνάσιο σπούδασε στο Πολυτεχνείο χημικός μηχανικός.

Το μεράκι του χημικού τον οδήγησε στον εργαστήριο. Βρήκε τρόπο να αδρανοποιείται το γιαούρτι, ώστε να μπορεί να βγει στην αγορά ως τυποποιημένο προϊόν και να διαρκεί περισσότερο: του έδωσε σταθερή γεύση και διάρκεια. Αυτές οι δύο ανακαλύψεις του άλλαξαν τη βιομηχανία των γαλακτοκομικών προϊόντων.

Δέκα χρόνια μετά, κυκλοφόρησε το γιαούρτι με ανθόγαλο: το Total της ΦΑΓΕ, που μετά από σαράντα χρόνια συνεχίζει την «καριέρα» του, μπήκε σε κάθε ελληνικό σπίτι και πωλείται ως η απόλυτη γαστρονομική εμπειρία στην Ευρώπη και στην Αμερική.

Ηταν από τα πρώτα ελληνικά προϊόντα που στη δεκαετία του ’80 εκτέθηκε στα super markets του Λονδίνου, κάνοντας τους Ελληνες υπερήφανους ότι ένα ελληνικό προϊόν βρισκόταν ανάμεσα στα ανάλογα ιταλικά ή γαλλικά, αλλά σε περίοπτη θέση.

Σήμερα η ΦΑΓΕ έχει περάσει στην τρίτη γενιά των Φιλίππου. Και πέρασε νωρίς, με την ίδια εμπιστοσύνη που ο Θανάσης Φιλίππου είχε δείξει στους δύο γιους του. Ο Κυριάκος και ο Γιάννης είδαν τα παιδιά τους στο τιμόνι της βιομηχανίας, καθοδηγώντας τα βήματά τους. «Πάνε καλά», όπως λένε, με υπερηφάνεια.

Η σκέψη μας είναι στη Δήμητρα, που συντρόφεψε τον Κυριάκο από φοιτήτρια στην Πάντειο μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής του. Οτι έχει αναγνωριστεί το πρωτοποριακό έργο του Κυριάκου, ότι τα παιδιά συνεχίζουν το έργο του, ότι τους άφησε ως έντιμη παρακαταθήκη του το όνομά του είναι η μεγαλύτερη ικανοποίησή της.