Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Χρυσόγονος, δικαιώθηκε απόλυτα στην εκτίμησή του ότι η ενημέρωση του Μαξίμου για τα ευρωπαϊκά θέματα και η αξιολόγηση της κατάστασης που διαμορφώνεται είναι επιπέδου… Καρανίκα. Ο κ. Τσίπρας έπεσε έξω σε όλες τις βασικές εκτιμήσεις στις οποίες στήριξε, μαζί με τον άξιο συνεχιστή του Βαρουφάκη, κ. Τσακαλώτο, τις συνεννοήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές.

Ποιος βιάζεται

Βασική θέση της κυβέρνησης, την οποία επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Τζανακόπουλος, είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, ενώ αντίθετα οι Ευρωπαίοι εταίροι, πάντα στην αντίληψη των κυβερνητικών εγκεφάλων, βιάζονται για να μην υπάρξει οικονομική αστάθεια στην Ελλάδα σε μια περίοδο που αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα από το Brexit μέχρι την αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ με πρωτοβουλία του προέδρου Τραμπ.

Ολοι, εκτός από τον κ. Τσίπρα, γνωρίζουν ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να επείγεται, γιατί αυτή αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα, έχει συμφέρον να βγει κάποτε από το Μνημόνιο και δεν έχει χρήματα για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος πέρα από τον Ιούνιο του 2017.

Στην αντίληψη του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να παίξει με τις αντιθέσεις που έχουν εκδηλωθεί μεταξύ του ΔΝΤ και του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, κ. Σόιμπλε, και να τους… καπελώσει.
Πρέπει να έχεις λογική και γνώσεις συνδικαλιστή του φοιτητικού χώρου για να νομίζεις ότι με το συσχετισμό δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί η υπερχρεωμένη Ελλάδα μπορεί να επιβάλει τις θέσεις της αξιοποιώντας τις διαφορές μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου.

Από τις προτάσεις του ΔΝΤ ο κ. Τσίπρας ήθελε να κρατήσει τη μείωση του χρέους μέσω δραστικής αναδιάρθρωσής του απορρίπτοντας τα μέτρα που υποδείκνυε το ΔΝΤ, ενώ τις προτάσεις Σόιμπλε θα τις απέρριπτε σχεδόν στο σύνολό τους.
Οπως θα περίμενε κανείς οι διαφορές μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου δεν στάθηκαν εμπόδιο στη σκλήρυνση της διαπραγματευτικής τους στάσης έναντι της Ελλάδας.

Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του προσπαθούν, εδώ και μήνες, να μας πείσουν ότι έχουν επιτύχει την πλήρη απομόνωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, κ. Σόιμπλε, στο Eurogroup. Επιμένουν ότι οι θέσεις του έχουν απορριφθεί από τους περισσότερους συναδέλφους του στο Eurogroup, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις υποστηρίζουν ότι και η καγκελάριος Μέρκελ έχει στραφεί κατά του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησής της.

Στη συνεδρίαση του Eurogroup που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη επικράτησαν σε γενικές γραμμές οι θέσεις Σόιμπλε. Μόνο ο κ. Τσίπρας ίσως και ο κ. Καρανίκας δεν έχουν αντιληφθεί ότι η πλειοψηφία στο Eurogroup διαμορφώνεται, σε ό,τι αφορά το ελληνικό ζήτημα, στη γραμμή Σόιμπλε.

Ο ρόλος της Κομισιόν

Το Μαξίμου έπεσε έξω και στην εκτίμηση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Μπέρδεψε τα καλά λόγια του Γάλλου επιτρόπου, κ. Μοσκοβισί -τα οποία έχουν περισσότερο σχέση με τον πολιτικό σχεδιασμό του προέδρου Ολάντ και λιγότερο με την πολιτική ισορροπία στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής-, με την ανύπαρκτη, όπως αποδείχθηκε, διάθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να έρθει σε ρήξη με το Eurogroup και το ΔΝΤ για να στηρίξει τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Θα έπρεπε να ξέρουν αυτοί που σχεδιάζουν την κυβερνητική πολιτική ότι μετά το Brexit η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφεύγει, στο μέτρο του δυνατού, εντάσεις και συγκρούσεις και δίνει απόλυτη προτεραιότητα στην αποκατάσταση μιας εύθραυστης ισορροπίας.

Μόνο αδιάβαστοι ή ανόητοι μπορούσαν να περιμένουν ρήξη με το Eurogroup και το ΔΝΤ με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Σημαντικές «λεπτομέρειες»

Με βάση την κυβερνητική επιχειρηματολογία η διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση έχει κλείσει σε ποσοστό τουλάχιστον 95% και μένει να ρυθμιστούν δυο-τρεις «λεπτομέρειες». Αποδεικνύεται ότι τα ανοιχτά ζητήματα δεν είναι «λεπτομέρειες» αλλά έχουν να κάνουν με τη μείωση του κόστους του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης κυρίως μέσω της μείωσης του αφορολογήτου, την παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, η οποία έχει μπει σε φάση πλήρους απορρύθμισης, και το άνοιγμα του τομέα της ενέργειας, συμπεριλαμβανόμενης της ΔΕΗ, σε ιδιώτες επενδυτές.

Δεν έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με λεπτομέρειες αλλά με εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα. Αν δεν ρυθμιστούν, δεν θα υπάρξει συμφωνία και θα εκμηδενιστούν οι πιθανότητες εξόδου από την κρίση. Αν ρυθμιστούν, το πολιτικό κόστος θα είναι τεράστιο για την κυβέρνηση Τσίπρα, ενώ δεν είναι βέβαιο ότι οι θυσίες θα αποδώσουν, εφόσον το κυβερνητικό επιτελείο ακολουθεί λάθος οικονομική πολιτική και αδυνατεί να δημιουργήσει το αναγκαίο κλίμα εμπιστοσύνης.
Προς το παρόν μπαίνουμε στο δωδέκατο μήνα της καθυστέρησης σε ό,τι αφορά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει ανάγκη παράτασης του Μνημονίου πολύ πέρα από τον Αύγουστο του 2018, οπότε λήγει, με βάση το επίσημο χρονοδιάγραμμα, το τρίτο πρόγραμμα-Μνημόνιο.

* Ο Γιώργος Κύρτσος είναι Ευρωβουλευτής της Ν.Δ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής