Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Η κυβέρνηση είναι απελπισμένη και η μοναδική σανίδα σωτηρίας της είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως εμπόδιο στην προσπάθεια του πρώτου κόμματος, δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας, να σχηματίσει κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, το παιχνίδι με τον πήχυ του 3% που θέλει να το κατεβάσει στο 2% λειτουργεί είτε ως κόφτης είτε ως δέλεαρ για κόμματα και συνασπισμούς που βρίσκονται στο όριο, ανάλογα με τις συμμαχίες επιβίωσης που προσδοκά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο και να επαναλαμβάνουν από την κυβέρνηση πως το μόνο που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο γρήγορη υλοποίηση ενός πάγιου αιτήματος της Αριστεράς, δεν πείθουν πλέον κανέναν. Αν πραγματικά ήταν αυτός ο σκοπός τους, θα το είχαν πράξει αμέσως μόλις ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας τον Ιανουάριο του ’15. Τότε που βρίσκονταν ακόμα στο απόγειο της δύναμής τους και κανείς δεν θα τους κατηγορούσε για αυτό που τους κατηγορεί σήμερα: Για πολιτικό τυχοδιωκτισμό, επειδή γνωρίζουν ότι είναι δεύτερο κόμμα.

Αυτές οι άγαρμπες διαβουλεύσεις επαναφέρουν μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με τους εκπροσώπους του να χρησιμοποιούν τον εκλογικό νόμο ως όχημα που τους οδηγεί στην εξουσία. Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη των Γιάννη Σιάτρα και Δήμητρας Καρρά (που έχει αναρτηθεί στην ιστοστελίδα των Ελλήνων Φορολογουμένων-Κίνημα Πολιτών), επισημαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουν εφαρμοστεί συνολικά 14 (!) διαφορετικά εκλογικά συστήματα:

Απλή Αναλογική (εκλογές 1926), Πλειοψηφικό με στενή περιφέρεια (1928, 1933, 1952), Πλειοψηφικό με ευρεία περιφέρεια (1935), Αναλογική (1936, 1946, 1950), Ενισχυμένη Αναλογική (1951), Πλειοψηφικό εκπροσώπηση μειοψηφίας-Αναλογική για μεγάλες περιφέρειες (1956), Ασθενώς ενισχυμένη αναλογική (1963, 1964), Αναλογική με ρήτρα +1 (1989, 1990), Ενισχυμένη Αναλογική σε διάφορες παραλλαγές (1958, 1961, 1974, 1977, 1981, 1985, 1993, 1996, 2000, 2004, 2007, 2009, 2012, 2015). Δηλαδή, συστήματα tailor made, κομμένα και ραμμένα για όλα τα πολιτικά γούστα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου