Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Οι λιγοστοί οπαδοί της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού) βολεύονταν στα «αντιδεξιά» τραπεζάκια και οι δυστυχείς ουδέτεροι στιγματίζονταν από όλους ως «ασπόνδυλοι απολιτίκ». Εποχές που καλόν είναι να ξεχάσουμε.

Οχι επειδή οι κοινωνικές συγκρούσεις είναι κατ’ ανάγκην αρνητικές (ίσα ίσα, σπρώχνουν μπροστά τον τροχό της Ιστορίας), αλλά επειδή από ένα σημείο και μετά η γαλαζοπράσινη κομματική βεντέτα κατάντησε μια ποδοσφαιρικού τύπου, απολιτίκ διαμάχη. (Σε αντίθεση με την ουσιώδη και βαθιά πολιτική σύγκρουση Μνημονίου-Αντιμνημονίου.)

Αυτή την εποχή η Αμερική ζει μια δική της εκδοχή της ελληνικής δεκαετίας του ’80, με τους πολίτες να χωρίζονται (σε συμβολικό τουλάχιστον επίπεδο) σε «μπλε» και «κόκκινα» φαστφουντάδικα, από τα χρώματα του Δημοκρατικού και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Η εισβολή στο Καπιτώλιο και η επικείμενη δίκη Τραμπ ήταν επιστέγασμα μιας διεργασίας που κατέτρωγε από καιρό το κοινωνικό σώμα. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο οι 8 στους 10 να πιστεύουν ότι ο σημερινός πολιτικός διχασμός θα μείνει ο ίδιος ή θα χειροτερέψει (το τελευταίο πιστεύουν 4 Αμερικανοί στους 10) και μόνο οι 2 στους 10 να ελπίζουν σε πολιτική συμφιλίωση.

Στην ίδια έρευνα του Πανεπιστημίου Κουίνιπιακ του Κονέκτικατ, οι 3 στους 10 (κατά βαση Δημοκρατικοί) παραδέχονται ότι περιόρισαν τις κοινωνικές επαφές με άτομα του αντίπαλου κόμματος. Ο διχασμός αντανακλάται και στο θέμα Τραμπ, καθώς το 50% τάσσεται υπέρ της καταδίκης του και το 45% υπέρ της απαλλαγής του. Το μόνο παρήγορο είναι η ευρεία σύγκλιση (70%-75%) ως προς την αγωνία για την έξαρση της εξτρεμιστικής βίας και την απειλή κατά της Δημοκρατίας στις ΗΠΑ. Αλλά και το αντίθετο 20%-25% δεν το λες λίγο.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr